Tarta Brzoskwiniowa

Tarta z brzoskwiniami

Francja Tartami stoi

 

Tarta z francuskiego tarte należy do najpopularniejszych dań we Francji. Spód może być z ciasta francuskiego, drożdżowego lub kruchego.Wypełnienie zależy już od fantazji kucharza - na słodko, ostro czy wytrawnie. Samo ciasto jest proste w wykonaniu. Dziś smak Prowansji - tarta brzoskwiniowa.

Składniki:
Ciasto:

• 2 szklanki mąki
• 3 łyżki cukru
• 15 dag masła
• 1/2 szklanki wody

Farsz:

• puszka brzoskwiń
• mała śmietana 22%
• 4 łyżki cukru
• 1 jajko+ 1 białko

Przygotowanie:

1. Mąkę łączymy z cukrem i masłem, wyrabiamy. Dodajemy wodę i zagniatamy ciasto tak by było jednolite i klejące się. Zawijamy w folię i wkładamy do lodówki na około 40 minut.
   
   
2. Schłodzone ciasto rozwałkowujemy na placek. Przekładamy do blachy wyłożonej papierem. Drugim papierem przykrywamy. Całość obciążamy grochem, fasolą lub jak w moim przypadku formą z kominkiem.
   
   
3. Pieczemy w temperaturze 180 stopni przez 10 minut. Zdejmujemy obciążenie oraz papier i pieczemy kolejne 10 minut.
   
   
4. Śmietanę mieszamy z 2 łyżkami cukru i całym jajkiem. Tak przygotowaną masę wykładamy na ciasto i zapiekamy 10 minut.
   
   
5. Białko ubijamy na sztywną pianę, dodajemy cukier i brzoskwinie pokrojone na plastry.
   
   
6. Podwyższamy temperaturę do 200 stopni. Na tartę wykładamy owoce w pianie i posypujemy łyżką cukru.
   
   
7. Pieczemy 20 minut. Podajemy ostudzone.

Przepis zaczerpnięty -zmodyfikowany  z "Atlas Kulinarny Świata: Francja Południowa" Gazeta Wyborcza.

Smacznego!

Zupa z czerwonej soczewicy

Zupa z czerwonej soczewicy z chilli

- zdrowe i pożywne danie z rośliną o historycznym zabarwieniu

Chyba każdy pamięta jedną z baśni braci Grimm pt. Kopciuszek. Z jednej ze scen, macocha Kopciuszka pozwala iść dziewczynie na bal pod warunkiem wyłowienia wszystkich ziaren soczewicy z popiołu. Soczewica znana już jest z okresu neolitu. Nasiona tego warzywa strączkowego były podstawą wyżywienia w starożytnym Egipcie, starożytnej Grecji i starożytnym Rzymie. Turcja jest trzecim największym producentem soczewicy na świecie. Wraz z Kanadą, Indiami oraz USA łącznie wytwarzają 80% światowej produkcji. W Polsce, mimo, że soczewica jest bardzo zdrowa, jest niezwykle rzadko uprawiana.  Soczewica znalazła wzmiankę w Biblii, w Księdze Rodzaju, gdzie Ezaw sprzedaje Jakubowi prawo swojego pierworództwa za miskę soczewicy.We Włoszech, soczewice tradycyjnie spożywa się na Sylwestra, co ma symbolizować nadzieję na dostatek w Nowym Roku. Prawdopodobnie wynika to z kształtu warzywa, przypominającego monetę. Panuje wiele innych ciekawych wierzeń, tradycji i historii związanych z soczewicą. Zachęcam do spróbowania zupy, którego podstawą jest ta wyjątkowa roślina:

Składniki:

• 300 g czerwonej soczewicy
• 1 litr bulionu warzywnego
• 2 łyżki oliwy
• 1 papryczka chilli
• 2 ząbki czosnku, drobno posiekane
• 1 nieduża cebula, drobno posiekana (w oryginale 2 szalotki)
• 1/2 łyżeczki sproszkowanego kuminu
• 1/2 cytryny (sok)
• sól, świeżo zmielony pieprz
• kilka liści natki pietruszki

Czerwona soczewica

Przygotowanie:

1. Wypłucz soczewicę w sitku pod bieżącą wodą. Umyj strąk chilli, przekrój wzdłuż, usuń gniazdo nasienne i pokrój na drobne paseczki.
   
2. Rozgrzej na patelni 1 łyżkę oliwy, podsmaż cebulę, czosnek i chilli. Wrzuć do garnka z bulionem. Dodaj soczewicę i gotuj na wolnym ogniu przez około 20-30 minut, aż soczewica będzie miękka, a nie rozgotowana.
   
3. Przypraw solą, pieprzem oraz kuminem. Dodaj sok z cytryny. Rozlej do miseczek i przybierz natką pietruszki.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Turecka. Tradycyjne smaki i potrawy".

Smacznego!

Kobiece Pępki

Kobiece pępki

- tureckie pączki z pistacjami w cytrynowym syropie ku chwale staremu osmańskiemu powiedzeniu "jedz słodko i mów słodko"

Desery i wszelkiego rodzaju słodkości zawsze zajmowały ważną pozycję w kulturze tureckiej. Pełnią nie tylko funkcje kulinarną, ale także rytualną. Rozpowszechniona na całym świecie, a szczególnie lubiana w naszym kraju chałwa pełni ważną rolę podczas zakończenia ramadanu - muzułmańskiego okresu restrykcyjnego postu. W Turcji możesz znaleźć cukiernie-piekarnie, w których możesz odszukać swoje ulubione tureckie słodycze: baklawę, chałwa, lokum, czy kochane przez krajanów puddingi ryżowe. W cukierni typu Tatlıcı, znajdziesz narodowe smakołyki, a także słodkości o bardzo wyrafinowanych nazwach, jak usta kobiety, dziewczęcy biust, czy prezentowane dzisiaj kobiece pępki:

Składniki:

• 50 g masła
• 1 szklanka wody (250 ml)
• 150 g mąki
• szczypta soli
• 2 jajka
• olej do smażenia i formowania
• siekane pistacje do przybrania

Syrop:

• 2 szklanki wody
• 300 g cukru
• 1 cytryna (sok)

Pistacje

Przygotowanie:

1. Zagotuj wodę i masło z odrobiną soli. Dodaj mąkę i mieszaj aż do powstania ciągnącego się ciasta, które łatwo odchodzi od garnka. Zdejmij z ognia i zostaw do wystygnięcia.
2. Dodaj kolejno i jajka i energicznie wymieszaj ciasto aż będzie jednolite i lśniące. Naoliwionymi dłońmi uformuj 20 kuleczek. Na środku każdej kuleczki wyciśnij palcem dziurkę w kształcie pępka.
3. W międzyczasie przygotuj syrop. Wodę cukier oraz sok z cytryny gotuj na większym ogniu, aż wyparuje połowa wody, tworząc w ten sposób syrop.
4.  Rozgrzej olej i smaż kuleczki na złoty kolor z obydwu stron. Wyciągnij z oleju i bezpośrednio zanurz w garnku z gorącym syropie. Następnie wyjmij i ułóż na talerzu pępkiem do góry. Przybierz posiekanymi pistacjami. Podawaj na zimno lub ciepło do herbaty. O ile zdążysz, ja spóźniłam się z herbatą.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Turecka. Tradycyjne smaki i potrawy".

Smacznego!

Placek z Ligurii

Placek z Ligurii

- włoskie pomidory, oliwki i cebula

Liguria, to region Włoch położony na północnym zachodzie kraju. Stolicą Ligurii jest Genua, miasto które dało początek najpopularniejszym spodniom naszych czasów - jeansom. Genua słynęła z bawełnianego sztruksu o nazwie jean lub jeane. Dżins z z Genui był w tym czasie bardzo zbliżony do  również dobrze nam znanego sztruksu. Dżins został rozpowszechniony w całej Europie dzięki żeglarzom z Genui. We francuskim mieście Nimes próbowano odtworzyć, początkowo, bez sukcesów ów materiał. Dzięki metodzie prób i błędów udało się stworzyć podobny materiał o nazwie denim (od nazwy miasta w języku francuskim - de Nimes). Ostatecznie Levi Srauss skutecznie rozpowszechnił na całym świecie obecnie obowiązkowe spodnie w naszych szaf. Jednakże, my nie o ubraniu a o jedzeniu: Liguria, to region nadmorski, zatem, bardziej popularne są tam dania z owoców morza, niż mięsne. Przedstawiam placek z Lingurii - z pomidorami, cebulą, anchois i oliwkami.

Składniki:

Ciasto:

• 50 g świeżych drożdży
• 100 ml ciepłego mleka
• 1 łyżeczka cukru
• 600 g mąki
• 2 łyżeczki soli
• 4 łyżki oliwy
• 350 ml ciepłej wody

Nadzienie:

• 2 cebule, przekrojone na pół i pokrojone na plasterki
• 400 g pomidorów z puszki (najlepiej rozdrobnionych)
• 1 łyżeczka suszonego oregano
• 6 filecików anchois
• 6 czarnych oliwek, przekrojonych na pół
• 1 łyżka opłukanych kaparów
• 1 łyżka oliwy z oliwek
• sól, pieprz do smaku

Przygotowanie:

1. W niewielkim naczyniu wymieszaj ciepłe mleko, drożdże i cukier. Wsyp mąkę do dużej miski, dodaj rozpuszczone w mleku drożdże, szczyptę soli, oliwę i 350 ml ciepłej wody. Dokładnie i energicznie wymieszaj, tak aby ciasto było możliwe gładkie. Wyrabiaj przez około 10-15 minut, następnie przykryj ściereczką i odstaw do wyrośnięcia w miejsce, gdzie nie ma przeciągu.
2. Rozgrzej oliwę na patelni i i usmaż do zeszklenia cebulę. Nie powinna być zarumieniona. Dodaj rozdrobnione pomidory z puszki, kapary oraz oregano. Duś przez 5 minut, od czasu do czasu mieszając. Smaż aż sos stanie się gęsty - powinien zawierać jak najmniej płynu.
3. Wysmaruj tortownicę o średnicy 26 cm wysmaruj oliwą i napełnij wyrośniętym ciastem. Odstaw aby ciasto na nowo wyrosło. Bardzo delikatnie na wierzch ciasta, za pomocą łyżeczki rozłóż po środku nadzienie, anchois i oliwki. Włóż ciasto do piekarnika i piecz przez około 30-45 minut w temperaturze 180 stopni Celsjusza. Ważne jest aby spód ciasta był upieczony - zatem najlepiej piec na środkowej wysokości piekarnika. Możesz podawać zarówno na ciepło jak i na zimno. Obie formy są równie dobre.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Kwestii Smaku: Placek z Ligurii

Smacznego!

Sernik z Toblerone

Sernik z Toblerone

- podróż do Szwajcarii królowej czekolad

Czekolada Toblerone pochodzi ze Szwajcarii, a jej trójkątny kształt ma przypominać szczyty Materhon w Alpach Pienińskich. Receptura powstała w Bernie w 1908 roku, a nazwa wywodzi się od autora Theodora Toblera oraz włoskiego torrone (rodzaj nugatu). Najczęściej spotykamy baton zawierający miód, nugat i migdały. Obecnie można także spotkać Toblerone mleczną lub gorzką.  

  

Składniki:
Ciasto:

• 80 g masła
• 1/4 szklanki mielonych migdałów
• 1 szklanka ciasteczek czekoladowych (użyłam połowę opakowania)

Masa:

• 500g serka typu philadelfia
• 3/4 szklanki cukru
• 1/2 szklanki kremówki
• 200g czekolady Toblerone

Przygotowanie:

1. Masło roztapiamy, chłodzimy. Ciasteczka kruszymy na drobny pył. W miseczce łączymy ciasteczka, zmielone migdały i masło. Tak wyrobioną masą wylepiamy dno tortownicy (około 20 cm). Blachę wkładamy do lodówki.
   

   
   

2. Czekoladę roztapiamy w rondlu metodą wodnej kąpieli. Studzimy.
3. Serek ucieramy z cukrem na puszystą masę. Dodajemy schłodzoną czekoladę i kremówkę mieszamy na jednolitą masę. Wylewamy na spód z ciasteczek.
4. Całość wstawiamy na noc do lodówki.

   

   
   

Uwagi: dno tortownicy wyłożyłam folią aluminiową w ten sposób łatwiej było wyjąć ciasto i nie przylepiło się do blachy. Ciasteczka czekoladowe Solidarności rozkruszają się same w palcach.

Ciasto należy do tych bardzo, bardzo słodkich. Spód przynajmniej mi trochę podciekał więc tort należy szybko zjeść.

Smacznego!

Przepis zaczerpnięty z: Kuchnia Agaty

Vegetables and Shiitake Mushroom Stir Fry

Warzywa z woka z grzybami shiitake po wietnamsku

- szybki i bardzo smaczny sposób na aromatyczną sałatę i kapustę pekińską

W Wietnamie kapusta ma wszechstronne zastosowanie, każda jej odmiana jest wysoko ceniona na tamtejszym stole. Rodzajów jest wiele, poczynając od dobrze nam znanej kapusty pekińskiej, przez cai be trang, cai thia, cai thuong, a kończąc na wspomnianej przeze mnie we wcześniejszych wpisach bok choy, czyli chińskiej botwinie. Kapusty spożywa się na surowo, smaży, a także gotuje na parze. Kapusta pekińska jest bardzo popularnym składnikiem dań w całej Azji Południowo-Wschodniej. Kapustę stosuje się do zup, a jeszcze częściej do dań z makaronem. Tu prezentuję w postaci stir-fry, mojemu podniebieniu bardzo przypadło do gustu:

Składniki:

• 5 świeżych lub suszonych grzybów shiitake
• 1 nieduża sałata rzymska
• 1/3 kapusty pekińskiej
• 1 łyżka oleju
• 2 drobno posiekane ząbki czosnku
• 2 łyżki zmielonego imbiru
• 2 zielone cebulki, pokrojone na cienkie talarki
• 2 łyżki jasnego sosu sojowego
• 2 łyżki ciemnego sosu sojowego
• 5 łyżek wody

Sałata Rzymska

Przygotowanie:

1. Jeżeli używasz grzybów suszonych - namocz je przez 10-15 minut w ciepłej wodzie i odcedź. Usuń trzonki i pokrój kapelusze na cienkie paski.
   
   
   
   
2. Liście kapusty pekińskiej i sałaty rzymskiej pokrój na paski o szerokości mniej więcej 4 centymetrów.
   
   
   
   
3. Do rozgrzanego woka wlej olej. Dodaj czosnek i imbir - zamieszaj i zasmaż. Dodaj cebulkę z dymki oraz dwie łyżki jasnego sosu sojowego oraz jedną łyżkę ciemnego, następnie wodę i grzyby, zamieszaj energicznie wszystkie składniki.
   
   
4. Duś przez około 2 minuty, wrzuć poszatkowaną kapustę oraz sałatę. Smaż przez kolejne 4 minuty. W razie potrzeby możesz dodać odrobinę więcej wody. Przypraw pozostałym ciemnym sosem sojowym, nałóż do miseczek i od razu podawaj.

Warzywa z wokiem z kurczakiem Chow Mein

Uwagi: Możesz podawać także ze smażonym kurczakiem.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Wietnamska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

Banany w cieście

Smażone banany w cieście

- z miodem i  prażonym sezamem

W Wietnamie słodki smak potraw jest wszechobecny. Kiedy w naszym kręgu kulturowym finalizację posiłku najczęściej bywa kawałek ciasta, tak w Wietnamczycy po głównym posiłku najchętniej sięgają po owoce. Kraj ten może się poszczycić wyjątkową ich różnorodnością. Najczęściej owoce spożywa się surowe, wyjątek stanowią banany. Te mieszkańcy tego kraju ukochali spożywać na ciepło. Banany pieczone w liściu bananowca, grillowane, smażone na oleju lub zapiekane w cieście są jednym z najpopularniejszych deserów na wszelkich imprezach w Wietnamie. Banany posiadają wiele wartości odżywczych. Są źródłem potasu, witaminy C oraz błonnika. Dają poczucie sytości, przez co w efekcie ograniczają spożycie innych pokarmów. Owoc zawiera dużo magnezu, który wpływa na pracę mózgu, mięśni, budowę kości i zębów, działa także antystresowo. Gdy Ci smutno, gdy Ci źle - zjedz banana w cieście -  to rozweseli Cię, a nie utuczy jak czekolada.

Składniki:

• 3 banany
• 8 -9 łyżek zimnej wody (do ciasta)
• 80 g mąki tempura
• 4 łyżki miodu
• olej roślinny do smażenia
• 1/3 szklanki cukru
• 3 łyżki wody (do przygotowania karmelu)
• 3 łyżki ziaren sezamowych

Plantacja bananowca w Indiach

Przygotowanie:

1. Mąkę tempura wymieszaj w misce z bardzo zimna woda (im chłodniejsza woda tym lepiej) na gęste ciasto.

2. Obrane banany podziel na trzy części równej wielkości i zamocz je w cieście. Smaż kawałki bananów przez około 3-4 minuty, na rozgrzanej patelni. Banany powinny być zarumienione i chrupiące. Osącz je w papierowym ręczniku.

3. Łyżkę ziaren sezamowych upraż na patelni na średnim ogniu do zrumienienia. Przełóż do miski i odstaw aby wystygły. Przygotuj karmel: podgrzej cukier z wodą na średnim ogniu, aż powstanie karmel. Do masy dodaj wcześniej uprażony sezam.dodaj masę do miodu i dobrze wymieszaj.

4. Obtocz usmażone kawałki bananów w miodzie z sezamem i karmelem i wyłóż do naczynia z płytkim dnem. Posyp dodatkowo ziarnem sezamu. Podawaj jeszcze ciepłe.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Wietnamska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

Zupa z tofu i kasztanami wodnymi

Zupa z tofu i kasztanami wodnymi

- a także grzybami shiitake i makaronem udon

Japonia to kraj, w którym zupy są bardzo cenionym daniem. Bazę bulionu stanowi bulion dashi, sos sojowy oraz mirin. Najczęściej dodaje się makaron udon - chyba najbardziej znany japoński makaron wykonany z mąki pszennej i charakteryzujący się swoją tęgością. Najczęściej do zupy dodawana jest drobno posiekana szalotka, krewetki, ryby w cieście, czy inne mięso. Smak bulionu oraz dodatki różnią się w zależności od regionu. Ciemno-brązowy bulion, oparty na ciemnym sosie sojowym stosowany jest we wschodniej części Japonii, jasnego sosu sojowego w bulionie używa się na zachodzie Japonii.  Trend ciemnego i jasnego bulionu stosowany jest także jeżeli chodzi o zupy typu instant. W tym przepisie oparłam się o jasny sos sojowy. Do bulionu dodałam trzy podstawowe  składniki poza makaronem udon: tofu, kasztany wodne oraz grzyby shiitake. Tofu  trafiło do Japonii z Chin dopiero w drugim tysiącleciu n.e.. Japońskie tofu jest bardziej tłuste od oryginalnego chińskiego. Więcej na temat samego tofu przedstawiłam w przepisie na chińskie sajgonki wegetariańskie. Kasztany wodne to bulwy ponikła słodkiego - byliny występującej na  tropikalnych terenach podmokłych Afryki, Azji, Australii i na wyspach Oceanii. Kasztany są cenionym składnikiem potraw orientalnych. Są lekko słodkawe w smaku i charakteryzują się trwała chrupkością pomimo obróbki termicznej. Grzyby shiitake to popularny gatunek hodowany w chińskich i japońskich szklarniach i na wolnym powietrzu. Twardziaki japońskie można spożywać w stanie świeżym, suszonym i marynowanym. Należy poddawać je krótkiej obróbce cieplnej, ponieważ szybko twardnieją pod wpływem wyższej temperatury. Grzyby są niezwykle popularne na świecie, mimo że rzadko spotykane w Polsce, ze względu na swoje właściwości lecznicze. Shiitake zmiejszają zawartość cholesterolu w organizmie i przeciwdziałają stwardnieniu tętnic. W Japonii od kilkuset lat stosuje się je do leczenia guzów, przeziębienia, chorób serca, wysokiego ciśnienia, chorób starczych, otyłości, a również problemów seksualnych! W latach 60 udowodniono  naukowo przeciwnowotworowe działanie shiitake. Coraz częściej wyciąg z twardziaka japońskiego stosuje się przy leczeniu nowotworów - grzyb zmniejsza toksyczne działanie leków na zdrowe komórki. Chyba właśnie odkryliśmy tajemnicę długowieczności Japończyków.

Składniki:

• 10 grzybów shiitake pokrojonych w paseczki (użyłam w zalewie z puszki)
• 20 kasztanów wodnych
• 150 g tofu typu silky pokrojonego w kostkę
• 1 mała łodyga selera naciowego
• 1 1/2 litra wywaru z dashi (dwie łyżki dashi rozpuszczonego w wodzie)
• 1 paczka makaronu udon (200 g)
• 1 łyżka oleju sojowego (użyłam rzepakowego)
• 2 łyżki cukru trzcinowego
• 1 łyżka octu ryżowego
• 1 łyżka świeżo startego imbiru lub łyżeczka sproszkowanego
• 1 łyżka jasnego sosu sojowego
• 1 łyżka mąki kukurydzianej

 kasztany wodne, grzyby shiitake, makaron udon oraz tofu

Przygotowanie:

1. Wlej 1,5 litra wody do garnka, dodaj dwie łyżki proszku dashi wymieszaj i zagotuj.
2. Dodaj olej, cukier, sos sojowy, ocet ryżowy doprowadź bulion do wrzenia. Dodaj pokrojonego w krążki łodygę selera naciowego.
3. Osusz tofu, dodaj do miseczki odrobię ciemnego sosu sojowego umocz tofu z każdej strony następnie obtocz w mączce kukurydzianej i usmaż szybko na patelni. Pozostałą mąkę i sos sojowy dolej do garnka.

4.   Dodaj grzyby shiitake, kasztany wodne, oraz tofu. Jeżeli zupa wydaje Ci się zbyt rzadka, możesz dodać mąki ziemniaczanej i doprowadzić do wrzenia. 

5.  Ugotuj makaron undon i rozłóż go w miseczkach. Rozlej zupę. Podawaj oprószone czarnym sezamem lub  drobno pokrojonym szczypiorkiem.

• Inny przepis na dania z tofu znajdziesz tutaj: Chińskie sajgonki wegetariańskie

Przydatne informacje: Grzyby shiitake, dashi, kasztany wodne i makaron udon zakupiłam w sieci, w sklepie specjalizującym się w sprzedaży spożywczych produktów azjatyckich.

Smacznego!

Oyaku donburi

Kurczak i jajko na ryżu 

- oyaku donburi

Oyakodon dosłownie oznacza "rodzic-i-dziecko donburi". Oyaku donburi to danie oparte o miskę ryżu z cienkimi plasterkami kurczaka, jajkiem z dodatkiem innych składników, np. cebulą. Nazwa dania, pochodzi z poetyckiej refleksji, wynikającej z faktu, że zarówno kurczak i jajko są serwowane w tej potrawie. Sos dania zależny jest od pory roku, dostępnych składników oraz regionu Japonii. . Typowy sos składa się z dashi przyprawionego sosem sojowym, mirin i cukrem. Oaku donburi posiada również kuzynów - dań opartych o zasadę "rodzic i dziecko". Tanindon - oznacza miskę nieznajomego, przygotowuję się w identyczny sposób co oyakodon, jedynie kurczaka zastępują plasterki wołowiny. Przygotowuje się także odmianę rybną - opartą o łososia i ikrę. Danie jest łatwe i szybkie w przygotowaniu. Problemem natomiast są mniej dostępne na rynku polskim składniki.

Składniki:

• 4 grzyby shiitake - suszone lub świeże
• 1/2 szklanki dashi (125 ml)
• 1/4 szklanki sosu sojowego (60 ml)
• 2 łyżki octu ryżowego (w oryginale mirin)
• 1 łyżeczka cukru
• 100 g filetów piersi z kurczaka (może być jedna większa pierś), pokrojonych na cienkie plasterki
• 1 por (200 g), pokrojony na cienkie plasterki
• 4 jajka, lekko roztrzepane
• 200 -250 g białego ryżu (najlepiej koshihikari)
• 2 łyżki drobno posiekanego szczypiorku

Przygotowanie:

1. Jeżeli używasz suszonych shiitake umieść je w żaroodpornej małej misce i zalej wrzątkiem i odstaw na ok. 15 minut aby zmiękły. Jeżeli surowych od razu usuń trzonki i przepołów kapelusze.
   
   
2. Na dużej patelni doprowadź do wrzenia dashi, sos sojowy, ocet i cukier. Dodaj kurczaka, pora i grzyby. Gotuj pod przykryciem aż kurczak zmięknie - około 3 minut.
   
   
3. Wlej na patelnie  roztrzepane jajka. Gotuj na małym ogniu pod przykryciem przez 2 minuty.
   
   
4. Ugotuj ryż i nałóż go do misek, na to rozłóż mieszankę z kurczakiem i posyp po wierzchu szczypiorkiem.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Japońska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Przydatne informacje: Grzyby shiitake i dashi zakupiłam w sieci, w sklepie specjalizującym się w sprzedaży spożywczych produktów azjatyckich.

Smacznego!

Linzer Torte

Linzer Torte

- Ciasto ze stolicy Górnej Austrii - Linzu

Receptura pochodzi z północnej części Austrii. Jedni twierdzą, że od cukiernika o nazwisku Linzer, drudzy, że od nazwy miasta Linz. Kto ma rację - nie wiadomo. Za to wieść gminna niesie, że tort w Linzu cieszy się tak wielką popularnością, że rozchodzi się jak świeże bułeczki (sprzedaje się 80,000 rocznie). Jego smak doceniają także Węgrzy, Niemcy i Szwajcarzy, gdzie pojawia się na Bożonarodzeniowym stole. Pierwsza wzmianka o torcie pojawia się już w 1696 roku. Jednak swoją popularność zyskał dzięki Johannowi Konradowi Vogelowi, który w 1823 roku wprowadził go do masowej produkcji. Najstarszy znany przepis na to ciasto znaleziono w liczącej ponad 350 lat książce kucharskiej „Buech von allerley Eingemachten Sachen, also Zuggerwerckh, Gewürtz, Khütten und sonsten allerhandt Obst wie auch andere guett und nützlich Ding etc.“. Książka ta zawiera aż 4 wersje przepisu. Sama spotkałam się z dwoma wersjami ciasta: można użyć orzechów jak i migdałów. Natomiast nadzienie z dżemu malinowego można zastąpić porzeczkowym. 

Składniki:

  

Ciasto:

• 1 kostka masła
• 2 ¼ szklanki mąki
• ¾ szklanki cukru
• 4 łyżki bułki tartej
• 1 jajko
• 170 g zmielonych migdałów
• 1 łyżeczka zmielonego cynamonu
• 1/8 łyżeczki zmielonej gałki muszkatołowej
• 1/8 łyżeczki zmielonego ziela angielskiego
• Skórka otarta z całej cytryny

Nadzienie:

• Dżem malinowy (słoik 220g )
• 1 łyżka soku z cytryny
• Płatki migdałowe do przyozdobienia
• jajko do posmarowania ciasta.

Przygotowanie:

1. Do miski wsypujemy mąkę, bułkę tartą, zmielone migdały i przyprawy. Mieszamy.
2. W osobnej misce cukier ucieramy z masłem na puszystą masę. W trakcie dodajemy jajko i otartą skórkę z cytryny.
3. Dodajemy suche składniki do mokrych, wyrabiamy na jednolitą masę.
4. Ciasto dzielimy na 2 części i odkładamy do lodówki na około 2 godzin.
5. Po wyjęciu część ciasta rozwałkowujemy na placek,  wkładamy do przygotowanej formy o średnicy 25 cm.
6. Na ciasto wykładamy dżem wymieszany z sokiem  z cytryny
7.  Drugą część ciasta rozwałkowujemy i tniemy na paski o grubości 1,5 cm, układamy je w kratkę.
   
   
   
   
   
   
   
8. Roztrzepanym jajkiem smarujemy ciasto, oraz posypujemy płatkami dla dekoracji.
9. Ciasto wstawiamy na środkową blachę piekarnika i pieczemy 30 minut w temperaturze 180 stopni.

 

Uwagi: użyłam skórki z ½ cytryny i jak dla mnie było w sam raz. Ciasta za to zostało więc resztkę włożyłam do foremki od muf finek. Były robione na szybko więc nie wyglądają za pięknie. Środek jest wypełniony dżemem z wiśni.

Guten Appetit!

 Przepis pochodzi ze strony: Moje wypieki