Rożki z ciasta filo

Greckie rożki z ciasta filo

z farszem z suszonych grzybów

Nazwa ciasto filo wywodzi się z greki, fyllo w języku greckim oznacza  dosłownie "liść". Nazwa nawiązuje do grubości ciasta, ktora jest cienka niczym liść. Z ciasta filo powstaje najsłynniejszy turecki smakołyk na świecie, czyli baklawa, a także zyskujący na popularności börek, czy bułgarska banica. Chociaż samo ciasto kojarzone jest bardziej z kuchnią grecką aniżeli turecką, to właśnie w Turcji ma swoje korzenie. W Turcji nazywane jest ciastem yuffka, jednakże w Europie częściej przyjęła się grecką nazwa ciasta. Do sporządzenia ciasta cienkiego jak papier używa się prostych składników takich jak mąka, oliwa, sól i woda. Powstałą z nich masę rozwałkuje się na bardzo cienkie warstwy, które przed przygotowaniem danej potrawy smaruje się obowiązkowo roztopionym masłem, a następnie zapieka. Filo jest uniwersalnym ciastem, które może być przygotowywane na wiele spososobów. Ciasto filo vel yuffka można podawać z rozmaitymi wypełnieniem, zarówno słodkim tak jak w przypadku sławietnej baklawy, czy także  z nadzieniem mięsnym i warzywnymi. Trafiłam na przepis z nadzieniem grzybowym, który od razu mnie zauroczył. Wykorzystałam zapasy suszonych prawdziwków i podgrzybków - ale z powodzeniem można użyc również grzybów świeżych, np. pieczarek. Rożki ciasta filo to doskonały pomysł na niebanalną przystawkę, czy przekaskę do pracy. Miło zaskoczy podniebienie nasze i gości. Na drugi dzień smakują jeszcze lepiej, zatem zachęcam do przygotowania ich dzień wcześniej. Do dzieła moi mili! A na koniec, piękna myśl, wypowiedziana przez greckiego filozofa Epikura: 

"Przyjemność brzucha jest podstawą i korzeniem wszelkiego dobra."

Składniki:

• 60 g masła
• 1 posiekana cebula
• 750 g posiekanych grzybów (użyłam suszonych podgrzybków i prawdziwków)
• 1/4 szklanki parmezanu
• 1/4 szklanki grubo startej bułki tartej
• 1 opakowanie gotowego ciasta filo
• 100 g roztopionego masła
• sól, świeżo zmielony pieprz

Przygotowanie:

1. Na patelni rozgrzej masło i usmaż do zeszklenia cebulę. Dodaj namoczone wcześniej grzyby (chyba, że użyte zostały świeże). Całość mieszaj aż zmięknie, a płyn wyparuje. Patelnie zdejmij z ognia cebulę z grzybami wymieszaj z parmezanem i bułką tartą. Farsz dopraw solą i pieprzem.
2. Rozgrzej piekarnik do temperatury 200 stopni Celsjusza. Płat ciasta posmaruj roztopionym masłem i złóż na pół. Dwuwartswowe płaty przetnij wzdłuż tworząc cztery paski. Ciasto nad którym aktualnie nie pracujesz przykryj pergaminem i ściereczką, bardzo szybko wysycha. 
3. Na każdym końcu paska umieść 1 łyżkę przygotowanego wcześniej farszu. Złóż jeden róg ciasta po przekątnej, tak aby pokryć nadzienie i uwtorzyć kształ trójkąta. Zawijaj resztę paska ciasta w ten sam sposób, zachwoując trójkątny kształt. Uformuj rożki z pozostałych płatów ciasta, napełniając farszem i smarując masłem. 
4. Wyłóż trójkątne rożki na blachę i piecz przez 15 minut lu do chwili kiedy ciasto się odpowiedno zarumieni. 

Przepis zaczerpnięty z "Podróże kulinarne. Kuchnia Grecka. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita!

Smacznego!

Kalafior po grecku

Kalafior po grecku

- zwyczajnie niezwyczajny

Kuchnia grecka ma długą tradycję, niewątpliwie była prekusorem kuchni zachodniej. Do dzisiaj uznawana jest za jedna z najzdrowszych, a swoją prostotą urzeka podniebienie. W starożytności kuchnia Grecji charakteryzowała się niewielką ilością składników, jej filarami była pszenica, oliwa i wino. Mięso spożywane było okazjonalnie, odrobinę częściej jadano ryby. Zapotrzebowanie na tłuszcz zaspakajono poprzez szerokie zastosowanie oliwy z oliwek. Do dzisiaj na każdym greckim stole obowiązkowo musi znaleźć się oliwa. Najpopularniejszym typem spotykanych  w greckich gajach są oliwki kalamata, za którymi Grecy przepadają. Grecy od dawien dawna wiedzieli, że mięsa i warzywa smakują o wiele lepiej, jężeli tylko doda się do nich przyprawy. Jeżeli chodzi o zastosowanie ziół, które są pieczątką kulinarną danego regionu niewiątpliwie jest to koperek, oregano, natka pietruszki mięta oraz cynamon. Do marynowania mięs i warzyw również często stosuje się sok wyciśnięty z cytryny oraz skórkę cytynową. Tradycyjna kuchnia grecka w dużej mierze opiera się na warzywach nachętniej sięga się po pomidory, papryki, karczochy, paprykę i bakłażan, które przyrządza się na wiele sposób - głónie zapieka, smaży lub dusi, a za to bardzo rzako są zwyczajnie gotowane w wodzie. Kalafior może nie jest najpopularniejszym warzywem na greckim stole, ale we współczesnej kuchni częściej się pojawia - idealnie komponuje się bowiem z greckimi przyprawami i oliwą. Kalafior z cytryną, oliwą oraz ziołami w postaci posiekanej natki pietruszki i koperku ma kwaśny smak, co może zaskoczyć polskiego smakosza kalafiorów, ale niewątpliwie jest to pozycja warta przygotowania i podania jako zimny dodatek na stół. Zachęcam do przygotowania. A na koniec jak to mówią Grecy καλή όρεξη (kalí órexi), czyli smacznego!

Składniki:

• 1 średniej wielkości kalafior
• 1/2 szklanki oliwy
• 1/4 szklanki octu z białego wina
• 1 łyżka soku z cytryny
• 1 łyżka osiekanej świeżej natki pietruszki
• 1 łyżka posiekanego świeżego koperku

Przygotowanie:

1. Kalafiora pokrój na mniejsze różyczki i ugotuj do miękkości. Od razu po ugotowaniu, jeszcze gorącego opłucz go pod zimną wodą, a następnie umieść w większej misce.
2. W mniejszej misce połącz resztę składnikw i dobrze wymieszaj. Dopraw solą i pieprzem. Powstałym sosem polej kawałki kalafiora. Przykryj miskę i umieść w lodówce na około godzinę. Podawaj schłodzone. 

Przepis zaczerpnięty z "Podróże kulinarne. Kuchnia Grecka. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

Czeskie muffinki z jagodami

Muffinki z jagodami

- łatwe, lekkie, czeskie

To, co szczerze uwielbiam w kuchni czeskiej, to jej ulubowanie prostoty. Czesi na każdym kroku pokazują, że do szczęścia nie trzeba wiele. Nie ma co na siłę komplikować sobie życia i wynajdować problemów - zamiast tego lepiej wyjść na wieczorne spotkanie ze znajomymi do knajpy pod domem. Długa lista składników nie gwarantuje udanego dania, za to zapowiada dużo roboty. Czeskie muffinki z jagodami to idealny smakołyk pod wieloma względami: minimum składników i ich dostępność oraz cena (swobodnie można użyć jagód mrożonych) sprawiają, że możemy je przygotować, kiedy tylko chcemy, ponadto łatwość w wykonaniu, a także niedługi czas, jaki trzeba spędzić do ich przygotowanie zdaje się być idealnym wypiekiem dla niespodziewanych gości, dla mam dzieci z potrzebą pomagania w kuchni, czy wieczornej pokusy na odpalenie piekarnika. Nie można zapomnieć także o jeszcze jednej ważnej kwesti dla każdego kto lubi spędzać czas w kuchni - po wszystkim można sprzątnać ekspresowo. Czeskie desery wielokrotnie mogą zastąpić całe dania obiadowe - najczęściej przygotowywane są z mąki, masła, jaj, cukru, śmietany i drożdży. Tamtejsze wypieki najczęściej nadziewane są serem, makiem lub owocami. Może muffinki z jagodami nie są tradycyjnym daniem czeskim, które przyszłoby nam na myśl, niemniej jednak spełniają wszystkie tamtejsze wymogi piekarnicze. Muffinki rzeczywiście, nie posłużyły mi jako deser, a zostały zaserowowane jako słodkie drugie śniadanie w pracy. Gorąco zachęcam do przygotowania! Szczególnie przy obecnej aurze. Poprawa humoru gwarantowana.

Składniki:

• 120 g masła
• 0,5 szklanki cukru
• 1 jajko
• 1,5 szklanki mąki 
• 2,5 łyżeczki proszku do pieczenia 
• 0,5 łyżeczki sody oczyszczonej
• 1 szklanka jogurtu naturalnego 
• 200 g jagód
• szczypta soli

Przygotowanie:

1. Oprósz jagody 2 łyżkami mąki.
2. Cukier utrzyj z masłem do momentu uzyskania kremowej konsystencji. Wbij jajko i delikatnie wymieszaj. Dodaj kolejno makę, sodę oczyszczoną, szczyptę soli oraz jogurt. Wymieszaj wszystko ze sobą i na sam koniec dodaj oprószone mąką jagody.
3. Napełnij ciastem foremki do muffinek, najlepiej będzie użyć formy do pieczenia muffinek. Piecz przez około 30 minut w piekarniku rozgrzanym do 200 stopni Celsjusza. 

Przepis zaczerpnięty z "Podróże kulinarne. Kuchnia Czeska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

Amerykański placek z owocami

Placek z jeżynami i nektarynkami 

- słodycz po amerykańsku

Zdawać by się mogło, że ze względu na fakt, że Stany Zjednoczone są ogromną mieszanką kulturową pojęcie "kuchni amerykańskiej" powinno dotyczyć właściwie potraw, które stały się najbardziej powszechne w kraju Wuja Sama, jednakże mających swoje korzenie w  zupełnie innych częściach świata. Z drugiej strony są potrawy, które jednoznacznie kojarzą nam sie z kuchnią  typowo amerykańską: niemieckie hamburgery i hot-dogi, francuskie frytki, czy włoska pizza. Cechą wyróżniającą kuchnię amerykańską jest to w jaki sposób łączy style i sposoby potraw. Niewiątpliwie na dzisiejszy smak słodkich potraw amerykańskich największy wpływ miała kuchnia francuska i angielska. To kolonizatorzy z tych dwóch krajów zakrzewiła wśród Amerykanów zamiłowanie do słodkich zapiekanek, placków i ciast. Amerykanie mają ogromną słabość do słodyczy. Od najprostszych kremów i ciast po najbardziej wymyślne torty. Ameryka rozpieszcza dostępnością wszelkiej maści składników, jednocześnie koncerny  zachęcają to korzystania z drogi na skróty i sięgania po dania gotowe lub łatwe do zrobienia. Jest jednak duża grupa amerykańskich gospodyń, które przywiązane do tradycji, przygotowują słynny "pie" zgodnie ze sztuką kulinarną. Ulubionym ciastem Ameryki jest te, na kuchym spodzie, najlpiej z owocowym nadzieniem, a jeszcze lepiej z nadzieniem ze świeżych owoców. W przepisie, na którym się opierałam, nie było spodu z kruchego ciasta, co było niewątpliwie drogą na skróty. W miejsce spodou weszło od razu nadzienie - i to nie byle jakie, bo z nekatyrek i jeżyn. Wierzch ciasta - to pierzyna z białek, cukru i wiórków kokosowych. Całość ma słodko rześki smak. Jak na placek bez solidnego spodu przystało - lepiej nim się zajadać prosto z naczynia, w którym się zapiekało, niż kroić na porcje. ;) 

Składniki:

• 3 nektarynki
• 250 g jeżyn
• 6 łyżek cukru
• 4 białka
• 100 g wiórków kokosowych
• 1 łyżeczka masła

Przygotowanie:

1.  Sparz skórkę nektarynek wrzątkiem, następnie spłucz pod zimną wodą. Ściągnij skórę i pokrój w plastry. 
2. Formę do pieczenia posmaruj masłem, następnie rozłóż plastry nekatynki z jeżynami i posyp je 2 łyżkami cukru. 
3. Ubij białka z pozostałym cukrem na sztywną pianę. Dodaj wiórki kokosowe i delikatnie wymieszaj z pianą z białek. Wyłóż masę na owocach i zapiekaj przez około 20 minut w temperaturze 200 stopni Celsjusza. 

Przepis zaczerpnięty z "Podróże kulinarne. Kuchnia Amerykańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

Kurczak z cieciorką po karaibsku

Kurczak z cieciorką i ryżem

- aksamitny smak mleczka kokosowego z charakternym tymiankiem

Tradycje kulinarne wysp Morza Karaibskiego są bogate i różnorodne. Powstały w wyniku fuzji kuchni z wielu stron świata. Począwszy od rdzennej kuchni indiańskiej tego obszaru, na obecny kształt i smak tamtejszych potraw miały ogromny wpływ europejskie i afrykańskie obyczaje kulinarne. Kolejni napływający przybysze z Chin i Indii zostawili swój ślad na zawsze w tym co dzisiaj możemy smakować na tamtejszych wyspach, niegdyś zwanych Indiami Zachodnimi. Jednakowoż, pomimo wielu wspólnych elementów, każda wyspa z czasem wykształciła indywidulany styl przyrządzania potraw. Jeżeli chodzi o cechy wspólne, charakterystyczne dla kuchni karaibskiej jest dodawanie owoców oraz mleczka kokosowego do potraw mięsnych. W jadłospisie karaibskiej ludności przede wszystkim znajdują się ryby i owoce morza, z mięs najczęściej sięga sie po wieprzowinę i drób. Podstawą pożywienia niewątpliwie jest ryż, który sprowadzany jest z Azji. Wśród warzyw prym wiodą bataty oraz odmiany bananów przeznaczone do gotowania i smażenia, równie chętnie sięga się po rośliny strączkowe, na przykład groszek lub cieciorkę. Napływająca ludność z Indii wprowadziła szereg aromatycznych przypraw. W kuchni karaibskiej chętnie sięga się po chilli, kolendrę, gałkę muszkatołową oraz imbir. Kurczak z cieciorką i ryżem w mleczku kokosowym był pierwszym daniem kuchni karaibskiej, jakie miałam okazję przygotować. Zakochałam się w tym smaku. Do dzisiaj jest to jedna z moich najchętniej przygotowywanych potraw, a kuchnia karaibska stała się jedną z moich ulubionych.

Składniki:

• 50 g masła
• 8 nóżek kurczaka (lub innych części kurczaka - ok. 1 kg)
• 1 średnia cebula drobno posiekana (biała lub czerwona)
• 2 ząbki czosnku, drobno pokrojone
• 1 świeża papryczka chilli (czerwona), drobno posiekana, bez gniazda nasiennego
• 1 średnia czerwona papryka pokrojona na 1,5 cm kawałki
• 200 g białego długoziarnistego ryżu (1 szklanka)
• 2 łyżki wiórków kokosowych
• 400 ml mleczka kokosowego (1 puszka)
• 1 łyżka suszonego tymianku (oryginalnie w przepisie był zalecany świeży)
• 400 g cieciorki z puszki, odcedzonej i wypłukanej
• 1/2 łyżeczki nitek szafranu
• 500 ml bulionu z kurczaka (2 szklanki)
• 1 łyżka szczypiorku, drobno posiekanego

Przygotowanie:

1. Rozpuść masło na patelni i smaż kurczaka przez 5 minut, aż zarumieni się na całej powierzchni.

2. Dorzuć cebulę, chilli i paprykę, smaż aż zmiękną. Dosyp ryż i duś przez następne 2 minuty. Stale mieszaj - tak aby cały ryż został pokryty masłem.

3. Dodaj wiórki kokosowe, tymianek, cieciorkę i dolej mleczko kokosowe. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki.

4. Do buliony dosyp nitki szafranu i przelej jedną szklankę na patelnię. Doprowadź do wrzenia, zmniejsz płomień i gotuj na wolnym ogniu bez przykrycia przez około 20 minut. Dolewaj kolejno pozostałą szklankę bulionu.

5. Wyłóż potrawę do naczyń (wychodzi na 4 porcje) i udekoruj szczypiorkiem.

Przepis zaczerpnięty z "Podróże kulinarne. Kuchnia Karaibska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

Ratatouille

Ratatouille

- francuski klasyk z Nicei

Ratatouille to istna francuska rozkosz dla jarskiego podniebienia. Jednakże nie tylko jarosze pieją z zachwytu nad smakiem tej potrawy, uwiodła bowiem już niejednego mięsożercę. Na swoim koncie ma wielu zakochanych, nie dziwi więc fakt, że jest to jedno z pierwszych dań wymienianych przez ludzi na całym świecie jeśli chodzi o najbardziej znane potrawy kuchni francuskiej. Słowo ratatouille niegdyś oznaczało jedynie gruby gulasz. Obecne podstawą ratatouille stanowi podsmażony na oliwie czosnek, cebula, bakłażan, cukinia, pomidory oraz papryka. Magii smaku tej prowansalskiej potrawie nadają odpowiednio dobrane zioła takie jak majeranek, koper włoski, bazylia i tymianek. Oszczędzając czas przy doborze ziół często dodaje się gotowej mieszanki ziół prowansalskich. Istnieje wiele różnych metod przygotowania potrawy. Klasyka nakazuje, aby każdy rodzaj warzyw przygotowywać oddzielnie, a następnie wszystkie składniki należy połączyć ze sobą i gotować do uzyskania odpowiedniej konsystencji. Jako ciekawostkę dodam, że słowem ratatouille określa się czasami niewyszukaną potrawę, a nawet złą kuchnię. Ratatouille w wydaniu klasycznym jak najbardziej przedstawia dobrą, zdrową i smaczną kuchnię. Kosztujemy oczami, a należy przyznać, że widok moich warzywnych zarumienionych ulubieńców - bakłażana i cukinii, zachęca do skosztowania potrawy.

Składniki dla 2 osób:

• 1 bakłażan
• 1 cukinia
• 1 czerwona cebula
• 2 ząbki czosnku
• 3 pomidory
• 1 czerwona lub żółta papryka
• garść posiekanej natki pietruszki
• garść posiekanych liść bazylii
• 1 łyżeczka tymianku
• oliwa
• sól

Przygotowanie:

1. Bakłażana wraz ze skórą pokrój w większa kostkę, oprósz łyżką soli, wymieszaj i przełóż do durszlaka na około 30 minut. 
2. Sparz pomidory i obierz ze skórki, następnie pokrój w ćwiartki i usuń gniazda nasienne. 
3. Pokrój cukinię na grubsze plastry. Rozgrzej 2 łyżki oliwy na patelni i dodaj pokrojoną cukinię. Smaż do z każdej strony do zrumienienia. Następnie przełóż usmażoną cukinię do garnka. 
4. Na tej samej patelni rozgrzej kolejną łyżkę oliwy i podsmaż przez 3-4 minuty pokrojoną w cząstki paprykę. Przełóż paprykę do garnka z cukinią.
5. Opłucz i osusz cząstki bakłażana. Smaż na patelni z rozgrzanymi dwiema łyżkami oliwy do zrumienienia. Przełóż do garnka z papryką i cukinią.
6. Na łyżce oliwy podsmaż pokrojoną w kostkę cebulę i rozgnieciony czosnej. Smaż do zeszklenia cebuli. Dodaj pomidory wraz z tymiankiem i pietruszką. Smaż przez około 10 minut. Zawartość patelni wlej do garnka z warzywami. 
7. Nałóż pokrywkę na garnek i gotuj jego zawartość przez około 10 minut - warzywa powinny być miękkie, ale jednocześnie jęrne. Kilka razy w trakci gotowania delikatnie przemieszaj łyżką. 
8. Dopraw całość solą i świeżo zmielonym pieprzem. Podawaj przybrane listkami bazylii. 

Smacznego!

Duńska zupa z porów

Duńska zupa z porów 

- z serkiem topionym i szynką

Kuchnia duńska nie należy do skomplikowanych i czasochłonnych. Jednocześnie Duńczycy należą do narodów, które lubią dobrze zjeść, nie przywiązując wagi do kalorii. Surowy klimat kraju powoduje, że w ich jadłospisie często pojawiają się tłuste ryby i mięso. Posiłek ma przede wszystkim sycić i dostarczyć sił. Jednocześnie, Duńczycy starają się w swojej kuchni nie dopuszczać do marnowania żywności. W Danii na próżno szukać rożnorodności warzyw na talerzach. Najczęściej sięga się po te najpowszechniejsze - ziemniaki, buraki, marchew, ogórki, czy kapustę. Podawane są jako dodatek do głównego dania. Bardzo popularne są warzywa w rozmaitych zalewach, szczególnie w zalewie octowej. Szukajac przepisu po kuchniach świata na uratowanie pora przed zmarnowaniem trafiłam na Preisoep, czyli duńską zupę z porów. I jest taka, jaka powinna być - sycącą, oparta na prostych i łatwo dostępnych składnikach, a co najważniejsze - jest szybka w przygotowaniu. Por został uratowany przed zmarnowaniem, zgodnie z duńską ideologią kulinarną, a my zostaliśmy smacznie najedzeni. 

Składniki na 2 porcje:

• 1 średni por, pokrojony w talarki
• 1 cebula, posiekana
• 150 g szynki w plasterkach, pokrojona
• 1 kostka serka topionego
• 500 ml bulionu drobiowego
• 2 łyżki startego sera 
• sól, świeżo zmielony pieprz
• szczypta gałki muszkatołowej
• 1 łyżka masła

Przygotowanie:

1. W garnku rozpuść masło. Dodaj pokrojonego pora i cebulę. Gotuj na małym ogniu przez około 5 minut ciągle mieszając, aby warzywa się nie przywarły do dna garnka. 
2. Do garnka wlej bulion i gotuj pod przykryciem około 20 minut. Pod koniec gotowania dodaj pokrojoną w cienkie paski szynkę oraz ser topiony. Mieszaj całość do momentu rozpuszczenia serka. Zupę dopraw solą, świeżo zmielonym pieprzem oraz szczyptą gałki muszkatołowej. 
3. Rozlej zupę do misek, a każdą porcję oprósz tartym serem. 

Smacznego!

Warzywa ze śmietaną po serbsku

Warzywa z kwaśną śmietaną 

- po serbsku

W kuchni serbskiej możemy odnaleźć silne wpływy kuchni greckiej, śródziemnomorskiej, orientalno-tureckiej a także, sięgające średniowiecza, inspiracje kuchnią słowiańską. Przede wszystkim jednak, kuchnia serbska, podobnie jak kuchnie innych narodów bałkańskich pełna jest świeżych i soczystych warzyw. Serbskie prawo zakazuje produkcji, jak również importu żywności modyfikowanej genetycznie. Zabieg ten uniemożliwił Serbii przystąpienie do Światowej Organizacji Handlu, jendakże stołując się na terenie Belgradu, czy innych miast serbskich ma się pewność, że żywność pozbawiona jest GMO, na co wielu ludzi zwraca dzisiaj uwagę. W Serbii sałatki są spożywane jako dodatek do dania głównego. Najprostsze sałatki składają się z pokrojonej sałaty, kapusty, kiszonej kapusty, pomidorów, ogórków lub marchwi z olejem, octem i solą. Niekiedy sałatki, na przykład z buraków, czy ziemniaków wymagają gotowania. Warzywa z kwaśną śmietaną wymagają krótkiego okresu duszenia na patelni. Aromat pochodzący z duszonej na maśle cebuli i papryki jest niesamowity, dodatek ogórka, pomidora oraz wieńczący całość koperek ze śmietaną sprawiają, że jest to doskonały dodatek do głównego dania. Co więcej smak przenikających się warzyw może zdeklasować nawet wybornie przygotowane mięso. Serdecznie polecam. 

Składniki dla 4 osób:

• 1 ogórek 
• 3 małe papryki (zielona, żółta, czerwona)
• 2 pomidory
• 1 cebula
• 2 łyżki masła
• 2 łyżeczki mielonej słodkiej papryki
• 1 łyżka octu jabłkowego
• 2 łyżki posiekanego koperku
• 1/2 szklanki kwaśnej śmietany
• sól
• świeżo zmielony pieprz

Przygotowanie:

1. Ogórka obierz, przekrój wzdłuż, usuń pestki i pokrój na kwałki długości 1 cm.
2. Paprykę przekrój na pół, usuń gniazda nasienne i pokrój w grubszą kostkę.
3. Obrane ze skóry pomidory pokrój w ćwiartki i usuń gniazda nasienne. Następnie, pokrój ćwiartki w mniejsze cząstki.
4. Cebulę przepołów i pokrój w paski.
5. Na rozgarzanym maśle na patelni zeszklij cebulę. Dorzuć ogórka i papryki, podsmaż krótko. Dopraw solą, papryką i pieprzem.
6. Do całości dołóż pomidory i duś całość pod przykryciem na małym ogniu przez około 10 minut. 
7. Na koniec dodaj posiekany koperek oraz kwaśną śmietanę, Dopraw do smaku solą i pieprzem. Podawaj na ciepło. 

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Serbska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

Szwedzkie klopsiki köttbullar

Szwedzkie klopsiki köttbullar

- z przyprawami korzennymi i skórką z cytryny

W Szwecji prosta kuchnia domowa jest wysoko ceniona. Szwedzi uwielbiają celebrować posiłki w gronie rodzinnym. Nieskomplikowanym i bardzo chętnie przygotowywanym posiłkiem - nawet w okresie świątecznym są pulpeciki. Szwedzkie köttbullar to nie tylko specjalość rozpwszechniona przez sieć sklepów meblowych Ikea, ale większości szwedzkich gospodyń. Ich przygotowanie zajmuje mało czasu, wystarczy drobno zmielone mięso wołowe lub wołowo-wieprzowe wymieszać w czerstwą bułką uprzednio namoczoną w mleku, jajkiem oraz dodać określone przyprawy, a następnie formować z tego drobne mięsne kulki. Dodatki do klopsików są rozmaite, może być to tarta cebula, musztarda, czy przyprawy korzenne. Tym razem wybór padł na przyprawy korzenne. Do klopsików dodałam mieszankę przypraw składającą się z mielonego kardamonu, goździków, ale przede wszystkim cynamonu, który z mięsem mielonym tworzy duet idealny. Dodatkowo, otarta skórka z cytryny zwięńczyła całość niepowtarzalnie kuszącym aromatem. Klopski podałam z sosem, a także, jak na szwedzkie klopsiki przystało konfiturą z żurawiny oraz ziemniakami. Obiad niedzielny idealny. Szczególnie porą zimową. Zachęcam do przygotowania!

Składniki dla 4 osób:

• 500 g mięsa wieprzowo-wołowego 
• 1 czerstwa bułka
• 1/4 szklanki mleka do namoczenia bułki
• 1 ząbek czosnku, drobno posiekany
• skórka otarta z 1 cytryny
• 1 płaska łyżeczka cynamonu w proszku
• szczypta mielonego kardamonu
• szczypta mielonych goździków
• 2 jajka
• 3 łyżki bułki tartej
• sól, świeżo zmielony pieprz
• olej do smażenia

Przygotowanie:

1. W misce wymieszaj mięso mielone z rozmiękczoną w mleku bułką oraz jajkami. Dodaj przyprawy: czosnek, cynamon, kardamon, goździki oraz otartą skórkę z cytryny. Dodawaj stopniowo bułkę tartą, aby masa dała się dobrze formować. Dopraw solą i świeżo zmielonym pieprzem.
2. Uformuj z masy drobne pulpeciki na więlkość skorupki orzecha włoskiego. Smaż na oleju ze wszystkich stron na złotobrązowy kolor. Podawaj z konfiturą z żurawiny i ziemniakami.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Swedzka. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

Strucla z powidłami

Strucla z powidłami domowej roboty

- drożdżowe ciasto z nadzieniem porzeczkowo-malinowym

Każdy o strucli słyszał, wielu smakowało, jednakże nieco mniej osób wie coś więcej na jej temat. Jak łatwo się domyśleć, strucla podobnie jak mylony ze struclą strudel ma korzenie germańskie. Korzeni strucli należy doszukiwać się w Bawarii. Z języka niemieckiego der Strietzel należy do wypieków drożdżowych przygotowwanych na bazie mąki, jajek, masła, mleka i oczywiście drożdży. Strucla jest niewątpliwie ciastem świątecznym. Oryginalna strucla bawarska nazywana finezyjnie i z lekkością ołowianej kuli Allerheiligenstriezel przybiera postać długiego pieroga, czy też wydłużonej zaplecionej w warkocz chałki z dodatkiem rodzynek. Zwykle bywa udekorowana delikatnie cukrem,  płatkami migdałów lub nasionami maku. W niektórych regionach dla wzmocnienia do ciasta dodawany jest rum, czy też sok z cytryny. Tradycyjnie w Austrii i Bawarii ciastem obdarowywano w Dzień Wszystkich Świętych. W XIX w. jako, że ciasto było uznawane jako luksusowe, zamożniejsi częstowali nim uboższych, a wszczególności dzieci. W austriackim Linz ciastem obdarowywano z okazji zbliżającego się końca roku, miało przynieść szczęście i sukces w Nowym Roku. Istniał zabobon, że jeżeli ciasto nie wyrosło w rodzinie należało się spodziwać czyjejś śmierci czy innej nieprzyjemności. Mimo ryzyka, tradycja wypiekania strucli nie minęła. Obecnie jest to często wypiekane ciasto w okresie świątecznym i sprzedawane na jarmarkach bożonardzeniowych. Na szczęście moja strucla ładnie wyrosła, była niezwykle smaczna i mimo, że wyszła jej znaczna ilość to zniknęła w mgnieniu oka. Tego i Wam życzę. Ciasto jest proste w przygotowaniu i bardzo smaczne. Jako nadzienie wykorzystałam wspomnienie lata - domowej roboty dżem porzeczkowo-malinowego. 

Składniki:

• 750 g mąki pszennej
• 2 jajka
• 300 ml mleka
• 90 g cukru
• 8 g cukru waniliowego
• 100 g masła, roztopionego
• 1 łyżeczka soli
• 12 g suchych drożdży
• 300 g powideł lub dżemu
• mleko do posmarowania 

Kruszonka:

• 1/2 szklanki mąki
• 1/4 szklanki masła
• 1/2 szklanki cukru

Przygotowanie:

1. Wymieszaj mąkę z suchymi drożdżami, następnie dodaj pozostałe składniki: jajka, mleko, cukier i sól. Wyrabiaj ciasto na koniec dodając rozpuszczone masło. Wyrabiaj do momentu, aż stanie się miękkie i elastyczne. Uformuj kulę i włóż do oprószonej mąką miski. Odstaw miskę przykrytą ściereczką w ciepłe i bezwietrzne miejsce na około 1,5 godziny do wyrośnięcia. 
2. Po upływie wskazanego czasy wyrób delikanie ciasto i podziel je na dwie części. Każdą z części rozwałkuj na długość blaszki. Posmaruj połowa zawartości słoika z powidłami i zawiń w roladę. W ten sam sposób postąp z drugą połowa ciasta. 
3. Zawinięte rolady ułóż na blasze o w odległości od siebie, blache nakryj sciereczką i ponownie pozostaw do wyrośnięcia. Kiedy rolady zetkną się ze sobą za pomocą ostrego noża natnij wzdłuż po środku niemalże do samej blachy. Stucle powinny się rozłożyć na boki i w ten sposób wypełnić blachę. 
4. Połącz ze sobą wszystkie składniki na kruszonkę wyrabiając palcami do momentu powstania właściwej konsystencji kruszonki.
5. Przed samym wstawieniem do piekarnika posmaruj wierzch ciasta mlekiem i posyp równiemiernie przygotowaną kruszonką. Piecz w temperaturze 180 stopni Celsjusza przez około 40 minut. 

Przepis zaczerpnięty- zmodyfikowany z "Moje wypieki. Wielki powrót" Dorota Świątkowska

Smacznego!