niedziela, 31 stycznia 2016

Tarta tatin z gruszek

Tarta tatin z gruszek

- francuska tarta z gruszką i orzechami


Tarta Tatin to rodzaj jednej z najpopularniejszych francuskich tart, którą powinno się piec do góry nogami. Tradycyjnie nadzienie tarty stanowią jabłka.  Tarta tatin powstała w 1898 roku w Lamotte-Beuvron. Nazwa tarty pochodzi od nazwiska jej twórczyni -  Stéphanie Tatin. Pomysłodawczyni wraz z siostrą prowadziła hotel z restauracją, która istnieje po dziś dzień. Przyszedł dzień, kiedy to Stéphanie Tatin przygotowując zwykła tartę z jabłkami, najpierw wyłożyła formę do pieczenia jabłkami, a dopiero następnie przykryła je ciastem. Efekt wypieku był zachwycający. Tarta podana na gorąco zrobiła wrażenie na wszystkich. Jak łatwo się domyśleć, tarta w krótkim czasie stała się kulinarną wizytówką Hotelu Tatin. Przepis na tartę szybko rozprzestrzenił się po całym regionie Sologne, a za sprawą Louisa Vaudable - znanemu paryskiemu restauratorowi zyskała sławę w skali międzynarodowej. Jak wiele klasyków kulinarnych, tak równiez Tarta Tatin obecnie przygotowywana jest na wiele sposób w postaci deseru, jak również dania obiadowego. Tym razem spróbowałam tarty na słodko z gruszek i orzechów włoskich. Wyjątkowo dobre połączenie.




Składniki:

Spód tarty:
  • 1,25 szklanki mąki tortowej
  • 0,5 szklanki cukru pudru
  • 90 g masła
  • 1 jajko
  • 1 łyżka wody

Wierzch tarty:
  • 3 duże gruszki
  • 90 g masła, miękkiego, pokrojonego
  • 0,5 szklanki brązowego cukru
  • 0,75 szklanki śmietany
  • 0,25 szklanki prażonych orzechów włoskich


Przygotowanie:
  1. Obierz gruszki i usuń z nich gniazda nasienne. Przekrój miąższ wzdłuż na ćwiartki. 
  2. Na patelni rozpuść masło z brązowym cukrem. Dodaj śmietanę, trzymając na małym ogniu mieszaj do momentu aż cukier się rozpuści. Doprowadź do wrzenia. Dodaj obrane i pokrojone gruszki i duś przez blisko 45 minut, do miękkości owoców.
  3. Przygotuj ciasto. Połącz mąkę, cukier puder oraz masło. Wyrabiaj ciasto do momentu powstania grudek. Dodaj żółtko oraz wodę. Wyrabiaj, aż powstanie jednolita masa. Zawiń ciasto w folię i wstaw do lodówki na 30 minut.
  4. W formie o średnicy najlepiej 22 cm ułóż gruszki zaokrągloną stroną do dołu. Skarmelizowany cukier ze śmietanką połącz z pokruszonymi orzechami włoskimi i wylej na gruszki.
  5. Rozwałkuj ciasto na okrąg większy od średnicy formy. Najłatwiej rozwałkować ciasto między dwoma arkuszami papieru pergaminowego. Wyłóż ciasto na gruszki. Ciasto powinno dobrze przylegać do gruszek i brzegu formy. 
  6. Piecz tartę bez przykrycia w gorącym piekarniku w temperaturze 180 stopni przez 25 minut. Tarta powinna się zarumienić. Ostudź placek przewróć stroną gruszek do góry. Ciasto podawaj z bitą śmietaną i oprószone cynamonem.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Francuska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

poniedziałek, 25 stycznia 2016

Węgierskie leczo

Leczo

- węgierska klasyka



Leczo, chociaż stanowi potrawę czysto węgierską to jest dobrze znana także na Słowacji, Ukrainie, w Niemczech, Czechach, Austrii, Izraelu, jak również w Polsce. Potrawa składa się ze pomidorów i świeżej papryki, które powinny być duszone na smalcu, tradycyjnie z dodatkiem wędzonej słoniny i z podsmażoną cebulą. Na Węgrzech leczo podawane jest jako dodatek do potraw mięsnych, szczególnie powszechnie do kotletów schabowych, ale może równie dobrze stanowić samodzielne danie. Jeżeli leczo ma być potrawą samą w sobie to często dodaje się do niego kiełbasę. W Polsce jesteśmy przyzwyczajeni do kiełbasy skrojonej na plastry, na Węgrzech można się spotkać z leczo serwowane z całym pętem kiełbasy. To, co dla mnie było zaskoczeniem, to dodatek do leczo w postaci wmieszanego jajka tuż przed końcem duszenia. Ryż również stanowi dosyć powszechny dodatek służący zagęszczeniu potrawy.  W spolszczonej wersji leczo przygotowuje się nie na smalcu, a na oleju. Ponadto, do dania często dodaje sie cukinię, czy też bakłażana, który zbliża danię bardziej w kierunku francuskiego ratatouille. Leczo było pierwszą potrawą, jaką przygotowywałam w podstawówce na zajęciach technicznych, wtedy mnie nie zauroczyła. Tym razem było inaczej.



Składniki dla 2 osób:
  • 1 czerwona papryka
  • 1 średnia cebula
  • 2 pomidory, sparzone, obrane bez skóry
  • 2 ząbki czosnku
  • 100 g kiełbasy wiejskiej
  • 1 łyżka smalcu
  • 1,5 łyżeczki słodkiej papryki w proszku
  • 1 łyżeczka ostrej papryki w proszku, najlepiej wędzonej
  • 1 łyżka przecieru pomidorowego
  • świeży tymianek, szczypiorek do posypania (opcjonalnie)

Przygotowanie:
  1. Paprykę pokrój w kostkę. Sparz pomidory i obierz ze skóry, następnie pokrój w kostkę. Cebulę pokrój w kostkę, a czosnek drobno posiekaj. Kiełbasę pokrój w cienkie plasterki.
  2. Na rozgrzanej patelni o grubym dnie rozpuść smalec, następnie usmaż kiełbasę, tak aby zarumieniła się z obu stron.  Dodaj cebulę, jak tylko się zeszkli włóż czosnek. Wrzuć paprykę i duś przez blisko trzy minuty mieszając od czasu do czasu. Dodaj pokrojone pomidory i doprowadź do wrzenia. 
  3. Wlej sos pomidorowy, dopraw solą i pieprzem. Przykryj patelnie i gotuj przez około 12 minut na umiarkowanym ogniu, do momentu aż warzywa staną się miękkie. Leczo oprósz szczypiorkiem lub tymankiem według uznania. Podawaj z chlebem lub jako dodatek do dania.

Smacznego!

niedziela, 24 stycznia 2016

Kandyzowane skórki pomarańczy

Kandyzowane skórki pomarańczowe

- grecki pomysł na pomarańcze


Grecy spożywają bardzo dużo owoców i warzyw. Pod wieloma postaciami - świeżej, pieczonej, czy na też duszonej. Mimo, że znaczna więkoszość kraju zajmowana jest przez góry, to kraj słynie z niezwykłego smaku swoich owoców i warzyw. Każdy skrawek ziemi greccy rolnicy starają się przysposobić do upraw. Gospodarstwa rolne zajmują się przede wszystkim uprawą oliwek, winorośli oraz drzew cytrusowych. Gaje pomarańczowe są popularnym, ale też niezwykłym dla oczu widokiem w Argolidzie, Lakonii oraz na Krecie. Poza owocami i warzywamim Grecy pałają ogromną sympatią do słodyczy. Kandyzowane skórki pomarańczowe łączą dwie miłości w jedną. Idealnie nadają się jako dodatek do wyrobu wielu najróżniejszych łakoci - serników, pączków i ciast. Przygotowanie kandyzowanych skórek zajmuje trochę czasu, jednak jest to warte efektu i pozostawia na długo miły aromat w kuchni. Kandyzowane skórki pomarańczy można przechowywać w ciemnym i chłodnym miejscu przez dwa miesiące - czas w sam raz na zrealizowanie wielu ciekawych pomysłów cukierniczych.



Składniki:
  • 3 duże pomarańcze o grubej skórce
  • 3 szklanki cukru
  • 3 szklanki wody
  • 2 łyżki soku cytryny

Przygotowanie:
  1. Zetrzyj delikatnie z pomarańczy wierzchnią warstwę skóry, tak aby powstały podłużne paski.
  2. Zwiń ciasno w rulonik każdy z pasków. Każdy ze zwitków przeciągnij igłą z nitką, następnie zwiń nitką, tak aby powstał wianuszek.
  3. Ułóż wianuszki ze skórek w garnku z zimną wodą. Doprowadź wodę do wrzenia i odcedź. Ponownie zalej zimną wodą i doprowadź do wrzenia. Powtórz czynność jeszcze dwa razy. Ponownie zalej zimną wodą i gotuj wodę ze skórką pomarańczy pod przykryciem przez 40 minut lub do czasu, aż skórki zmiękną. Odcedź i wyłóż skórki do wyschnięcia.
  4. Połącz cukier z 3 szklankami wody. Podgrzewaj, bez doprowadzania do wrzenia, cały czas mieszając. Jak tylko cukier się rozpuści dolej sok z cytryny. Gotuj na ogniu jeszcze przez 5 minut bez przykrycia. Wrzuć do garnka z syropem skórki pomarańczowe i gotuj na wolnym ogniu przez 10 minut. Następnie schłodź. 
  5. Zagotuj skórki na wolnym ogniu przez 50 minut lun do czasu, kiedy syrop się zagęści. Usuń nitki. Umieść zwitki w gorących wysterylizowanych słoikach. Skórki zalej syropem i szczelnie zakręć wieczka, póki zawartość jest ciepła. 


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Grecka. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita


Smacznego!

sobota, 23 stycznia 2016

Omlet w sosie pomidorowo-paprykowym

Omlet w sosie pomidorowo-paprykowym

- śniadanie tureckim sposobem


Aż trudno uwierzyć, że jogurt dostępny jest w sklepach na rynku zachodnim dopiero od lat sześćdziesiątych. W Turcji jogurt wyrabiany jest już od setek lat. Co prawda, jak dochodzą badacze powstał za sprawą azjatyckich nomadów kilka tysięcy lat temu, to Bułgarzy, Grecy, Kirgizi oraz Turkowie przypisują jogurt jako własne dzidzictwo narodowe. O ile, co do pochodzenia samego jogurtu można się spierać, to już do samej jego nazwy już nie. Zawdzięczamy ją plemionom tureckim. Jest kilka teorii co do pochodzenia słowa jogurt. Pierwsza mówi o tym, że nazwa jogurt wywodzi się od słowa young, które znaczy "gęsty", "zawiesisty", druga teoria głosi o tym, że pochodzi od słowa yoğurmak - które wywodzi się od słowa "zagniatać". Jest jeszcze jedno rozwiązanie, które najbardziej mne przekonuje. Twierdzi ono, że słowo jogurt pochodzi od słowa ja-urt i tłumaczy się ono jako "kwaśne mleko". Turcy spożywają duże ilości jogurtu. Dodają go do niezlicoznej ilości potraw. Świetnie współgra z niekiedy bardzo pikantnymi potrawami. Omlet w sosie pomidorowo-paprykowym jest tego świetnym przykładem. Jest to ciekawy pomysł na lekko pikantne śniadanie dające nowe spojrzenie na temat omletów jak i samego śniadania.



Składniki dla 2 osób:
  • 3-4 jajka
  • 1 łyżka jogurtu
  • 1/2 zielonej papryczki chilli, bez gniazd nasiennych, pokrojona w plasterki
  • 1 pomidor
  • 1 cebula dymki, pokrojona w talarki
  • 2 łyżki oliwy
  • szczypta mielonej papryki
  • szczypta mielonego kuminu
  • 1 łyżeczka płatków chilli
  • sól
  • świeżo zmielony pieprz


Przygotowanie:
  1. Pomidory przekrój na pół, a następnie na ćwiartki.
  2. Jajka rozmieszaj delikatnie z jogurtem. Dopraw mieloną papryką, kuminem, solą i pieprzem. 
  3. Rozgrzel jedną łyżkę oliwy na patelni u smaż omelt rumieniąc z obu stron.  
  4. Na drugiej patelni rozgrzej pozostałą oliwy i podsmaż warzywa. Dopraw solą ze świeżo zmielonym pieprzem do smaku. Połóż warzywa na omlecie. Na całość rozłóż kawałki fety i oprósz płatkami chilli. 

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Turecka. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!


piątek, 22 stycznia 2016

Marynowane oliwki po grecku

Marynowane oliwki

- na sposób grecki



Kuchnia grecka uznawana jest za jedną z najzdrowszych na świecie. Sekret tkwi w doborze odpowiednich proporcji i doskonałych jakościowo produktów. Dietetycy uznali, że Kreta - największa z greckich wysp przewodzi szczególnie w tym temacie. Mieszkańcy Krety przewyższają swoich sąsiadów w ilości spożywanej oliwy, jak również owoców. Ponadto, w diecie znajduje się dużo ciemnego pieczywa i roślin strączkowych.  Większość powierzchni Grecji zajmują góry, jednakże korzystny klimat sprzyja uprawom roślin. Okolice rolnicze słyną z gajów oliwnych, winnych, czy gajów cytrusowych. Kuchnia grecka jest prosta i radosna, przez co uznawana jest również za jedną z najsmaczniejszych. Poza świetnej jakości produktów, potrawy greckie są pełne spontaniczności. Oliwki i oliwa są ważnymi składanikami wielu greckich dań. Same cytrusy również często używane są do tworzenia niezwykłych potraw. Marynowane oliwki łączą ze sobą to co greckie - oliwki,  oliwę, cytrusy i świeże zioła. To ciekawy pomysł na przystawkę w oryginalny i niebegatelny sposób. Zachęcam do przygotowania.


Składniki:
  • 150 g drylowanych oliwek 
  • 1 pokrojony ząbek czosnku
  • 2 plasterki cytryny pokrojone na ćwiartki
  • 2 łyżki świeżego kopru
  • 0,5 szklanki oliwy

Przygotowanie:
  1. Umieść oliwki, czosnek, cytrynę i koper w słoiku. Wlej oliwę, tak aby wypełnić i pokryć oliwki.
  2. Słój trzymaj w chłodnym, zaciemnionym miejscu przez blisko dwa tygodnie. Oliwki po tym czasie powinny już byc zamarynowane. Nadaja się do przechowywania przez dwa miesiące.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Grecka. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

wtorek, 19 stycznia 2016

Tostaditas z wołowiną i papryczką chilli

Tostaditas z wołowiną i papryczką chilli

- pikantna przystawka z Meksyku


Tostadas to coś w rodzaju tortillowej pizzy. To usmażona na płasko duża tortilla, na którą nakłada się warstwę nadzienia. Smak tostadas określa upodobanie przygotowującego - może być to zarówno fasola na ciepło, marynowane papryczki, kawałki mięsa, ewentualnie ryby, jak również warzywa. Te ostatnie mogą być serwowane zarówno świeżej, jak również gotowanej. Na wierzchu zazwyczaj podaje się odrobinę śmietany i sera. Nazwa tostadita odnosi się do wielkości przekąski. W oryginalnym przepisie powinnam była wyciąć kręgi z gotowych tortilli, wolałam jednak wykorzystać ją w całości. Tostaditas to doskonała i oryginalna przekąska nie tylko dla amatorów amerykańskiej pizzy. Wołowina jest dosyć pikantna, przez co dodatek w postaci sera, śmietany i awokado wyłożonych na wierzch mięsnego farszu jest idealnym zbilanosowaniem smaku. Potrawa będzie świetnym pomysłem na spotkanie ze znajomymi przy piwie w domowych pieleszach.


Składniki dla 4 osób:

  • 1 czerwona papryczka chilli, bez gniazd nasiennych, posiekana
  • 4 duże tortille
  • 1 mała cebula, posiekana
  • 1 zmiażdżony ząbek czosnku
  • 1 łyżka oleju
  • 400 g mielonej wołowiny
  • 1 łyżka koncentratu pomidorowego
  • 1 szklanka piwa
  • 1 awokado
  • 1/2 szklanki śmietany
  • tarty ser cheddar
  • dodatkowo olej do smażenia


Przygotowanie:
  1. Rozgrzej łyżkę oleju na średniej patelni. Usmaż cebulę, dodaj czosnek, chilli oraz wołowinę. Smaż do momentu zmiany koloru mięsa. 
  2. Dodaj koncentrat pomidorowy oraz piwo. Dobrowadź do wrzenia, następnie zmniejsz płomień i gotuj bez przykrycia przez około 15 minut. Płyn powinien niemalże całkowicie wyparować. 
  3. Każdy płat tortilli pokrój na osiem części i usmaż je z obu stron. Na każdy trójkąt nałóż łyżkę smażonej wołowiny. Udekoruj każdy kawałkiem 1/2 łyżeczki śmietany, kawałkiem awokado i sera.
Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Meksykańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

poniedziałek, 18 stycznia 2016

Chana dal - cieciorka po indyjsku

Chana dal

- pikantna mieszanka indyjska z cieciorką


Dal, częściej zapisywane w formie Dhal - jest nazwą dla potrawa i produktów spożywczych z roślin strączkowych. W tej grupie mieszczą się rozmaite potrawy przyrządzane na bazie grochu, fasoli, soczewicy, czy cieciorki. Odmian roślin strączkowych, które są uprawianych w Indiach jest wiele, dużo z nich zupełnie nie są znane, ani tym bardziej spożywane w Europie. Rośliny strączkowe są bardzo ważne w diecie Indusów, zwłaszcza tych, którzy są wegeterianami - zawierają bowiem wiele białka. Potrawy typu dal szczególnie powszechne są na północy Indii. Tam dal spożywane jest w postaci curry i w zestawieniu z ryżem traktowane jest jako samodzielne danie. Chana dal jest potrawą opartą o łuskaną ciecierzycę. Wyłączająca sam proces namaczania ciecierzycy w celu jej napęcznienia potrawa jest szybka i łatwa w przygotowaniu. Jest to danie smaczne i sycące. Rozgrzeje żoładek w te coraz chłodniejsze dni. Doskonale będzie smakować zestawione z ryżem i w ten sposób stanie się dobrym przykładem dania typu dal-bhat-tarkari, czyli dal-ryż-warzywa. Potrawę najlepiej podawać z świeżo pokrojoną kolendrą.



Składniki dla 4 osób:
  • 1,5 szklanki suszonej ciecierzycy
  • 2 łyżki oleju roślinnego
  • 1 średnia cebula
  • 1 łyżeczka świeżego startego imbiru
  • 3 ząbki czosnku, wyciśnięte
  • 2 łyżeczki przyprawy garam masala
  • 2 łyżeczki mielonego kuminu
  • 2 łyżeczki mielonej kolendry
  • 2 łyżeczki słodkiej papryki
  • 1/2 łyżeczki papryczki chilli, w proszku
  • 1/4 łyżeczki kurkumy, mielonej
  • 1 łyżeczka ziaren żółtej gorczycy
  • 400 g pomidorów z puszki
  • 2 łyżki śmietanki 30%
  • 2 łyżki wiórek kokosa
  • 2 łyżeczki soli


Przygotowanie:
  1. Wsyp cieciorzycę do średniej miski i zalej ją wodą. Zostaw na noc do napęcznienia. Odcedź. Ugotuj ciecierzycę we wrzątku do miękkości i odcedź.
  2. W dużym rondlu rozgrzej olej i usmaż cebulę do zeszklenia. Dodaj imbir, czosnek, orazwszystkie przyprawy oraz ziarna gorczycy. Smaż, nieustannie mieszając do momentu aż zacznie się wydzielać wyraźny aromat.
  3. Dołóż nieodsączone i rozgniecione pomidory, cieciorkę, śmietankę z wiórkami kokosowymi i sól. Gotuj całość mieszając przez około 5 minut lub do momentu, aż mieszanka zgęstnieje.
Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Indyjska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

niedziela, 17 stycznia 2016

Owoce morza w żółtym curry

Owoce morza w żółtym curry

- tajskie curry ze słodkimi ziemniakami i brokułami


Jest takie miejsce w południowej Tajlandii - Półwysep Malajski, który rozdziela Ocean Indyjski z Oceanem Spokojnym. Niegdyś teren był wyłącznie porośnięty dżunglą, obecnie słynie z plantacji kauczukowca, palmy kokosowej oraz lokalnej kuchni. Słynie ona z ognistego smaku. Oparta jest w dużej mierze o owoce morza, kokosa oraz ostrą papryczkę chilli. Kuchnia Półwysu Malajskiego przedstawia najbardziej pikantną odmianę kuchni tajskiej. Jeżeli kiedykolwiek będziecie mieli okazję tam zagościć, lepiej ostrożnie potraktujcie degustacje lokalnych specjałów. Najbardziej popularnym przykładem tamtejszej kuchni jest rybne curry Kaeng Tai Plaa. Przyrządza się je aż przez siedem dni, gotując rybie nierki, warzywa oraz papryczki chilli. Ludność zamieszkująca półwysep do w głównej mierze buddyści i muzułmanie. Muzułmanie wprowadzili do lokalnego menu słodkie ziemiaki. Przygotowane dzisiaj curry, nie będzie rozrywało piekielnym ogniem podniebienia - złagodziłam potrawę o dodatkową ilość mleczka kokosowego. Nie przygotowywałam jej również przez siedem dni, a około godziny. Potrawa jest piekielnie smaczna. Rozgrzewa, syci i niezwykle smakuje. Zachęcam do przygotowania. 


Składniki dla 4-6 osób:
  • 250 g średnich krewetek (królewskich)
  • 250 g kalmarów
  • 1 batat, ugotowany, pokrojony w kostkę
  • 300 g filetów z białej ryby o zwartym mięsie (użyłam polędwiczek z dorsza)
  • 1 łyżka oleju arachidowego
  • 1 opakowanie żółtej pasty curry (2 łyżki)
  • 2 ząbki czosnku
  • 2 łyżeczki startego świeżego imbiru
  • 1 cebula, cienko pokrojona
  • 1 łodyga trwy cytrynowej, drobno posiekana
  • 6 różyczek brokuła
  • 1 szklanka wody
  • 2 łyżki sosu rybnego
  • 2 duże puszki mleczka kokosowego
  • 1 łyżka cukru brązowego
  • 2 łyżki soku z cytryny
  • 1 łyżka uprażonych orzechów ziemnych
  • 1 łyżka posiekanego szczypiorku
  • 1/4 czerwonej słodkiej papryki pokrojonej w wąskie paski

Składniki:
  1. Do garnka o grubym dnie wrzuć pastę curry i dodaj olej. Trzymaj na ogniu do momentu uzyskania wyraźnego aromatu.
  2. Dorzuć czosnek, imbir, cebulę oraz trawę cytrynową, smaż mieszając, aż cebula zmięknie. Dodaj różyczki brokuła i mieszaj przez kolejne 2 minuty. Wlej wodę, sos rybny i mleczko kokosowe, Wsyp cukier i mieszając doprowadź do wrzenia. Zmniejsz płomień  i gotuj przez blisko 10 minut, co pewien czas mieszając. 
  3. Dodaj rybę i gotuj bez przykrycia przez 3 minuty. Dodaj pozostałe owoce morza i słodkie ziemniaki i gotuj przez kolejne 5 minut, Dodaj sok wyciśnięty z cytryny i zamieszaj.
  4. Przełóż potrawę do misek. Posyp posiekanym szczypiorkiem, prażonymi orzeszkami ziemnymi oraz papryką. Podawaj z ryżem. 

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany "Podróże kulinarne. Kuchnia Tajska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

wtorek, 12 stycznia 2016

Wieprzowina w sosie orzechowo-czosnkowym

Wieprzowina w sosie orzechowo-czosnkowym

- po grecku


Kuchnia grecka spostrzegana jest jako jedna z najzdrowszych kuchni na świecie. Ponadto ceni się jej prostotę. Jak  przystało na kuchnię śródziemnomorską, tak w kuchni greckiej stosuje się powszechnie czosnek i oliwę z oliwek oraz duże ilości warzyw. Szczególnie papryka i pomidory oraz świeże zioła cieszą się dużym uznaniem. Przyprawy nadają charakterystyczny smak potrawom greckim, często stosuje się cynamon. Mięso niegdyś było spożywane okazjonalnie w Grecji, obecnie jest coraz bardziej popularne. Wpływy imperium osmańskiego wszczepiły w Greków miłość do orzechów i bakalii, które nie służą tylko do wyrobu słodkości. Połączenie czosnku, orzechów włoskich i oliwy jest dosyć powszchną praktyką. Wieprzowina nie jest mięsem numer jeden w Grecji - znacznie wyżej cenione sa ryby i baranina. Niemniej jednak można odnaleźć przepisy również z wykorzystaniem mięsa wieprzowego. Policzki wieprzowe w sosie orzechowo-czosnkowym będą ciekawym w smaku powiewiem świeżości. Zachęciam do przygotowania.



Składniki dla 4 osób:
  • 2 łyżki oliwy
  • 4 kotlety z polędwicy wieprzowej (użyłam policzków wieprzowych)
  • 2 rogzgniecione ząbki czosnku
  • 1 puszka rozrobnionych pomidorów (ok. 400 g)
  • 1 laska cynamonu
  • 1/2 szklanka wody
  • 1/3 szklanki wytrawnego białego wina
Sos orzechowo-czosnkowy:
  • 1 kromka białego chleba
  • 1/2 szklanki kruszonych orzechów włoskich
  • 2 rozgniecione ząbki czosnku
  • 1/4 szklanki octu z białego wina


Przygotowanie:
  1. Rozgrzej oliwę w garnku i smaż wieprzowinę aż się zrumieni. Wyjmij mięso z garnka i włóż czosnek, rozdrobnione pomidory, laskę cynamonu, wodę oraz wino. Doprowadź całość do wrzenia. Włóż z powrotem mięso. Gotujna wolnym ogniu pod przykryciem przez 40 minut.
  2. W osobnej misce przygotuj sos orzechowo-czosnkowy. Odetnij skórkę z kromki chleba. Namocz miąższ chleba w zimnej wodzie przez blisko 2 minuty, a następnie odciśnij możliwie jak największą ilość wody. Zmiel orzechy w mikserze na gładką masę wraz z chlebem, czosnkiem i octem.
  3. Nabierz pół szklanki sosu z garnka i wymieszaj go z sosem orzechowo-czosnkowym. Przelej cały sos do garnka i wymieszaj. Dopraw solą i pieprzem. Wyjmij laskę cynamonu. Podawaj wedle uznania z pieczywe lub ryżem.
Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Grecka. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

niedziela, 10 stycznia 2016

Herbata turecka z jabłkami i cynamonem

Herbata turecka z jabłkam i cynamonem

- oraz pomarańczą z cytryną



Kuchnia turecka nie jest skomplikowana, oparta jest na prostych połączeniach. Składniki i smaki łączy się swobodnie. Bogactwo kulinarne Turcja zawdzięcza swojemu ustyuowaniu leży na styku tradycji kulinarnych Europy, Azji oraz Półwyspu Arabskiego.  Herbata jest szczególnym napojem w kulturze tureckiej. Jednakże nie zawsze tak było. W XVI wieku była jednym z cenniejszych towarów trapsortowanych do Europy, ale na dworze osmańskim wówczas nie wzbudzała tak dużego zainteresowania co kawa. Docenienie jej dopiero przyszło wraz z z nadejściem XIX wieku. Zaczęło się pojawiać coraz wiecej ogródków i herbaciarni. Dziś herbata jest nazywana napojem narodowym Turcji. Turcy mają zwyczaj picia herbaty w małych szklaneczkach o kształcie przypominającym kwiat tulipanu. Herbatę powinno się pić bardzi gorącą i równie słodką. Kluczem jest długi okres zaparzania, bo trwa aż 10 minut. Dzisiaj prezentowana herbata jest typową turecką herbatą, ale na pewno równie aromatyczną. Ma niezwykły owocowy smak cytrusowo-cynamonowo-jabłkowy. Można ją spożywać zarówno na ciepło jak i na zimno. W obu wersjach smakuje wyjątkowo.



Składniki dla 3-4 osób:
  • 3 szklanki wody
  • 4 łyżki mocnej herbaty lub gotowe saszetki
  • 1 średniej wielkości jabłko, pokrojone w ósemki
  • 1 laska cynamonu
  • 1 pomarańcza, pokrojona na ćwiartki
  • 1/2 cytryny, pokrojona na ćwiartki
  • miód - do smaku

Przygotowanie:
  1. W małym garnku umieśc wszystkie składniki poza miodem. Zalej wodą i doprowadź do wrzenia.
  2. Zdejmij z ognia i odstaw pod przykryciem na 30 minut.
  3. Dodaj miód wedle uznania. Rozlej do szklanek. 

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z yummly.com

Smacznego!

piątek, 8 stycznia 2016

Celery Victor - sałatka z selera naciowego

Celery Victor

- amerykańska sałatka z selera naciowego


Historia amerykańskiej sałatki z selera sięga 1910 roku. Wynalazcą sałatki jest Victor Hirtzler, który był szefem kuchni w dopiero co wybudowanym, a słynącym wówczas luksusu  St. Francis Hotel w San Francisco w stanie Kalifornia. Victor Hirtzler był jednym z pierwszych szefów kuchni - celebrytów. Rozpowszechnił swój wizerunek jak również rozreklamował St. Francis Hotel poprzez wynalezienie wielu nowych dań, książki kucharskie jedgo autorstwa oraz wystawne kolacje z serwowanymi ekstrawaganckimi potrawami. Ten pochodzący z Francji kucharz, poza Celery Victor, wynalazł również potrawę szczególnie dziś powszechną w Stanach Zjednoczonych Crab Louie. Ponadto, Victor Hirtzler jest autorem takich dań jak: Chicken Salad Victor, Crab Cocktail Victor Victor Dressing. Celery Victor nazywane jest amerykańskim klasykiem. Sałatka zyskała szczególną popularność za sprawą Clarence Edwords i jej książką opublikowaną 1914 roku A Bohemian Guide to San Francisco Restaurants. Sałatka jest łatwa do przygotowania, a jej smak stanie się bardzo ciekawym dodatkiem do obiadu. Takie danie jak najbardziej mi odpowiada, szczególnie zważywszy na to, że często mam problem z wykorzystaniem łodyg selera naciowego, po wystarczającym zastosowaniu go w innych celach. Polecam. 



Składniki dla 3-4 osób:

  • 2/3 serca selera naciowego wraz z łodygami
  • 3 szklanki bulionu drobiowego
  • 3 łyżki musztartdy Dijon
  • 1 łyżeczka cukru
  • 1 łyżka oliwy
  • 1 łyżka posiekanego koperku, pietruszki lub szczypiorku
  • sól, świeżo zmielony pieprz
  • marynowana papryka (zamiast dałam pokrojoną marchewkę)


Przygotowanie:

  1. łodygi selera obierz i pokrój na kawałki o ługości 7-10 cm. Włóż pokrojony seler do garnka z bulionem drobiowym i gotuj przez około 8-10 minut. Odstaw garnek z selerem w bulionie na dwie godziny.
  2. W małej misce wymieszaj musztardę z cukrem i 3 łyżkami bulionu, w którym gotował się seler. Dodaj olej i dopraw solą z pieprzem. 
  3. Pokrojone łodygi selera rozłóż na 3-4 talerzeach. Polej przygotowanym sosem musztardowym i oprósz posiekanym koperkiem, natką pietruszki lub szczypiorkiem. Możesz przybrać liściem z selera łodygowego na wierzchu. 
  4. Celery Victor podawaj z pokrojoną w wąskie paski marynowaną papryką lub marchewką. Sałatkę możesz podawać na liściu rzymskiej sałaty.

Smacznego!

czwartek, 7 stycznia 2016

Misto Quente - prosta kanapka z Brazylii

Misto Quente

- kanapka z serem i szynka w stylu brazylijskim


Misto quente to rodzaj najprostszej kanapki z serem i szynką serwowanną na ciepło. Nazwa kanapki - misto quente - oznacza po portugalsku dokładnie szynka i ser. Pieczywo, jakie używa się do przygotowania potrawy jest różne, stosuje się bułki, jak również pieczywo tostowe. Ważne jest, aby to było pszenne białe pieczywo. Kanapkę ogrzewa się na rozmaity sposób - zarówno w piecu, niekiedy w kuchence mikrofalowej, a nawet w kąpieli wodnej. Jest to potrawa niezwykle popularna w Brazylii. Podawana jest najczęściej w porze śniadaniowej do kawy z mlekiem. Jest to danie tak proste i powszechne, nie tylko w Brazylii, jednakże właśnie tam jest najbardziej doceniane i zaliczane do tradycyjnych potraw brazylijskich, które koniecznie trzeba spróbować. Spróbowałam, nie raz, jak prawdopodobnie większość z Was. Nie da się ukryć, że ten rodzaj posiłku nie należy do najbardziej wymyślnych, można bez wstydu nazwać go banalnym, niemniej jednak jest smaczny. Rzeczywiście doskonale spisuje się jako solidne śniadanie na dobry początek dnia.



Składniki dla 2 osób:
  • 4 kromki pieczywa tostowego lub 2 bułki pszenne
  • 4 plasterki sera
  • 4 plasterki szynki

Przygotowanie:
  1. Jezeli używasz bułek przekrój je wzdłuż na pół, Na każdą kromkę rozłóż po plasterze sera i szynki. Złóż kromki i zapiekaj kanapki najlepiej na suchej lub, lekko naoliwionej patelni do zrumienienia i rozpuszczenia się sera.
  2. Gotowe kanapki na ciepło podawaj z kawą z mlekiem.
Smacznego!



środa, 6 stycznia 2016

Rizogalo - grecki pudding ryżowy

Rizogalo

- waniliowy, ze skórką pomarańczy, pudding ryżowy po grecku


Kuchnia grecka w swoim asortymencie ma wiele do zaoferowania jeżeli chodzi o desery. Mają być przede wszystkim słodkie. Ciast, ciastek, czy nugatu jest bez liku. Pudding ryżowy nie jest deserem popularnym w Polsce, znacznie powszechniejszy jest ryż na mleku przygotowywany jako posiłek śniadaniowy. W wielu krajach pudding ryżowy jest powszechnie przygotowywany jako forma deseru. Rizogalo to kremowy grecki pudding przygotowany na bazie ryżu oraz mleka. Sama nazwa dania pochodzi od dwóch wyrazów, z które określają główne składniki dania: ρυζι - ryzi - ryż oraz γάλα - gála - mleko. Do deseru dla urozmaicenia smaku dodaje się skórkę pomarańczy, wanilię, czy też przyprawę charakteryzującą kulturę kulinarną Grecji, czyli cynamon. Rizogalo doskonale sprawdzi się nie tylko pod postacią deseru, ale także jako dodatek do śniadania. Jest mleczno-kremowy i aksamitny, ma delikatnie słodki smak. Mimo, że rizogalo można spożywać zarówno na ciepło jak i pod schłodzona postacią, to w chłodne zimowe wieczory jak dzisiaj deser podany w formie gorącej będzie idealnym narzędziem do rozgrzania dłoni i zadowolenia podniebienia.



Składniki dla 4 osób:

  • 4 szklanki mleka
  • 1/3 szklanki cukru
  • około 5 cm skórki pomarańczy
  • 1/2 szklanki ryżu krótkoziarnistego
  • 1 łyżka budyniu waniliowego w proszku
  • mielony cynamon

Przygotowanie:
  1. Do garnka wlej mleko, wsyp cukier i dodaj skórkę pomarańczową. Mieszaj do momentu rozpuszczenia cukru. 
  2. Doprowadź do wrzenia, dodaj ryż, mieszając gotuj na wolnym ogniu bez przykrycia przez około 30 minut lub do momentu ugotowania się ryżu.
  3. Wyjmij skórkę pomarańczową i dodaj budyń w proszku. Gotuj całość mieszając do momentu aż pudding zgęstnieje i zesztywnieje. 
  4. Rozlej pudding do salaterek i oprósz cynamonem. 
Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Grecka. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!


niedziela, 3 stycznia 2016

Tradycyjny kompot z suszu

Tradycyjny kompot z suszu

- nie tylko na święta, nie tylko z owoców



Kompot z suszu obecnie jest serwowany wyłącznie podczas kolacji wigilijnej, niegdyś jednak podawany był powszechnie do obiadu w okresie zimowym. Jest to tradycyjny napój bezalkoholowy przyrządzany z gotowanych suszonych owoców. Niemniej jednak w literaturze kulinarnej można się spotkać z przepisami zawierającymi słodkie, czy też półsłodkie białe wino. Owoce, które wykorzystuje się do przygotowania suszu to najczęściej suszone śliwki, gruszki, jabłka i morele. Często dodaje się również figi, rodzynki. Kompot z suszu bywał także wzbogacony o skórkę otartą z cytryny i pomarańczy, jak również sok wyciśnięty z owoców. Dodawane bywają również przyprawy takie jak goździki, kora cynamonowa, imbir, czy też gałka muszkatołowa. Tradycja, tradycją, warto jednak wziąć pod uwagę odżywcze właściwości kompotu z suszu. Zawiera on witaminy A i B, w tym szczególnie pożądany kwas foliowy, mniejszą ilość witamint C, ale za to dużą ilośc potasu. Suszone owoce dostarczają także peptydy oraz żelazo. To co szczególnie cenne w kompocie z suszu to wysoka zawartość błonnika, która przyspiesza pracę jelit. Kompot doskonale gasi pragnienie. Lubię go pić nie tylko w okresie Świąt Bożego Narodzenia. 


Składniki:
  • 200 g wędzonych suszonych śliwek
  • 150 g suszonych jabłek
  • 100 g suszonych moreli
  • 50 g suszonej gruszki
  • 1 laska cynamonu
  • 1 pomarańcza
  • 1 cytryna
  • 5 sztuk goździków
  • kilka sztuk anyżu gwiaździstego
  • miód do słodzenia

Przygotowanie:

  1. Wszystkie suszone owoce wrzuć do dużego garnka i zalej przegotowaną wodą. Odstaw na około 3 godziny. 
  2. Pomarańczę i cytrynę sparz i pokrój w plastry. Dodaj do owoców w garnku. Wrzuć laskę cynamonu, gozdźiki i anyż zalej dodatkową ilością wody tak aby zapełnić garnek.
  3. Gotuj na małym ogniu przez około 25 minut, uważaj aby owoce się nie rozpadły. Ostudź i posłódź miodem. Kompot można schłodzić lub podawać ciepły - wedle uznania. 



Smacznego!

sobota, 2 stycznia 2016

Currywurst - grillowane kiełbaski po niemiecku

Currywurst

- niemiecka kuchnia nowoczesna, czyli kiełbaski w sosie curry


Currywurst jest bardzo popularnym daniem typu fast food, które swobodnie można zakupić zarówno na wszelkiego rodzaju festiwalach, jak również w zwykłe dni powszednie we wszystkich większych niemieckich miastach. Rocznie sprzedaje się około 800 milionów porcji currywurst. Danie podawane jest na gorąco i składa się z grillowanej lub pieczonej kiełbasy wieprzowej z dodatkiem sosu na bazie koncentratu pomidorowego posypane stosunkowo dużą ilościa przyprawy curry. W tańszych wersjach currywurst sos zastępowany jest zwykłym ketchupem. Najczęście potrawę serwuje się z dodatkiem frytek, czy bułki. Currywurst powstało w 1949 roku. Zostało wymyślone przez Hertę Heuwer, która dziesięć lat później opatentowała swój pomysł. Co ciekawe, w Berlinie znajduje się muzeum poświęcone currywurst.



Składniki dla 2-3 osób:
  • 2-3 kiełbaski grillowe
  • 1 mała cebula, pokrojona w piórka
  • 1 łyżka oleju
  • 200 ml keczupu
  • 100 ml wody
  • 1 łyżka koncentratu pomidorowego
  • 2 łyżeczki miodu
  • 1 łyżka octu balsamicznego
  • 1/2 łyżki sosu Worcestershire (opcjonalnie)
  • 2 łyżeczki przyprawy curry
  • szczypta chilli albo pieprzu cayenne
Dodatkowo:
  • szczypta curry do posypania
  • frytki

Przygotowanie:
  1. Na patelni lub w garnku o grubym dnie rozgrzej olej i wrzuć pokorjoną w pióra cebulę. Smaż do momentu zeszklenia. Dodaj koncentrat i wodę. Doprowadź całość do wrzenia, następnie dodaj ketchup, miód i ocet i gotuj pod przykryciem przez 15 minut. Dodaj curry i szczyptę pieprzu cayenne lub chilli, ewentualnie sosu Worchesteshire.
  2. W międzyczasie na patelni usmaż na mocno zarumieniony kolor kiełbasę. 
  3. Wyłóż kiełbasę na talerzę, oblej przygotowany sosem i oprósz dodatkową ilością przyprawy curry. Currywurst podawaj z frytkami lub pieczywem. 
Smacznego!

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Kulinarne inspiracje

piątek, 1 stycznia 2016

Paprikás csirke - paprykarz węgierski

Paprikás csirke

- paprykarz po węgiersku


Paprikás csirke to jedna z najpopularniejszych potraw kuchni węgierskiej. Paprykarz węgierski znany jest dobrze na całym świecie. Nazwa jak łatwo się domyśleć pochodzi od przyprawy, na bazie której potrawa jest przygotowywana, a która jednocześnie bezwzględnie kojarzy się z Węgrami, czyli papryką. Papryka jest powszechnie stosowanym warzywem w kuchni węgierskiej. Zarówno w formie świeżej, duszony, jak równiez sproszkowanej - każda postać papryki znajdzie swoje miejsce w tamtejszej gastronomii. Kiedyś miałam okazję spróbować ciastek, za które moja ręka łapczywie sięgnęła, a które okazały się być bardzo pikantne za sprawą dodanej ostrej papryki. Paprikás csirke jest pewną odmianą węgierskiego gulaszu. Przygotowuje się z niewielu prostych składników: cebuli, papryki i pomidorów. Paprykarz klasycznie podawany jest z dodatkiem klusek jajecznych nokedli, podobnych do niemieckich spätzle. Czasami potrawa jest zestawioma z dodatkiem makaronu tgliatelle, czy ryżu. Ja podałam danie z pieczywem. Tradycyjnie potrawa sporządzana powinna być z ćwiartek kurczaka, zastosowanie w to miejsce piersi drobiowych skraca czas przygotowania do 15 minut. Jest to wyjątkowo ekspresowy obiad, idealny dla kulinarnych leniuchów..



Składniki dla 3 osób:
  • 1 cebula
  • 2 papryki (żółta lub czerwona)
  • 2 pomidory
  • 1 większa pierś kurczaka
  • 100 g słoniny
  • 1 łyżka słodkiej mielonej papryki
  • 1 opakowanie kwaśnej śmietany 18%
  • sól, świeżo zmielony pieprz do smaku

Przygotowanie:
  1. Roztop słoninę na patelni i smaż posiekaną cebulę. Kiedy cebula się zeszkli dodaj do patelni łyżkę słodkiej mielonej papryki. 
  2. Jak tylko zacznie z patelni wydobywać się aromat dodaj pokrojoną w kostkę pierś kurczaka. Pomidory sparz wrzątkiem, obierz ze skóry i posiekaj. Dodaj do patelni wraz z pokrojoną w paski papryką. Dolej około pół szklanki wody. Duś wszystko na niewielkim ogniu do momentu aż kurczak będzie gotowy.
  3. Zdejmij patelnię z ognia i wlej na patelnię śmietanę. Dopraw solą i pieprzem według uznania. Wymieszaj wszytskie składniki ze sobą. Gotowy paprykarz podawaj z pieczywem.

Smacznego!