czwartek, 29 stycznia 2015

Serduszka na walentynki


Serduszka na walentynki

albo bez okazji


Coraz więcej osób obchodzi święto Świętego Walentego przypadające na 14 lutego. "Epidemia" dosięga nawet dzieci w szkołach podstawowych. W sumie każda okazja do obdarowania innych, ukochanej osoby zawsze jet dobra. Ciasteczka można wykonać nie tylko w lutym, ale i marcu na White Day obchodzony w Japonii, Korei Południowej czy Tajlandii. Można też wręczyć mamom w maju. No i panowie śmiało do kuchni zajrzyjcie w marcu. Tak więc każda okazja na słodkie serce jest dobra.

 

Składniki:
  • 200 g masła (kostka)
  • 1/2 szklanki cukru 
  • 1 jajko
  • 2 łyżki ekstraktu z wanilii (dałam 1,5)
  • czerwony barwnik
  • 2 szklanki mąki + do podsypania


Przygotowanie :
  1. Masło ucieramy z cukrem na puszystą białą masę. 
  2. Następnie dodajemy czerwony barwnik  i mieszamy do powstania jednolitego koloru.
  3. Dodajemy jajko, ekstrakt z wanilii i ucieramy.
  4. Powoli dosypujemy mąkę. Gdy z ciasta da się zrobić kulkę przekładamy na stolnicę.
  5. Ciasto rozwałkowujemy na placek o grubości około centymetra i wycinamy serduszka.
  6. Ciastka wykładamy na blachę przykrytą papierem do pieczenia i wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 190 stopni na 10 minut. Studzimy i przyozdabiamy.

Walentynkowe menu

Przepis pochodzi z książki Doroty Świątkowskiej "Moje desery i wypieki na każdą okazję" wydawnictwa Egmont, 2014
Smacznego!

wtorek, 27 stycznia 2015

Cytrynowo-szafranowy ryż

Cytrynowo-szafranowy ryż

- na sposób indyjski


Gastronomiczne Indie w łatwy sposób można podzielić na dwa obszary: Północ ceni sobie pszenice - wszelkie dania typu curry jada się na przykład z roti. Na południu Indii podstawą wyżywienia jest ryż. Co ciekawe najbardziej ceniony ryż basmaiti pochodzi nie z południowych pól indyjskich, a uprawiany jest w Kaszmirze i Dżammu na północy kraju. Ryż nie musi być wyłącznie gotowany, można go wzbogacić o wiele dodatków, które nadadzą mu wyjątkowego charakteru. Szafran oryginalnie pochodzi z Grecji i południowo-wschodniej Azji, jednakże trudno sobie wyobrazić obecną kuchnię indyjską bez użycia tej drogocennej przyprawy. Szafran jest najdroższą przyprawą na świecie, wystarczy zaledwie szczypta, aby nadać potrawie niesamowity złoty kolor i zmienic jego smak. Idealnie komponuje się z ryżem. Natrafiłam na przepis ryżu cytrynowo-szafranowego. Stanowi on świetną bazę do dań typu curry. Sam w sobie jest bardzo smaczny i niewiele trzeba, aby sprawił, że cała potrwa stanie się niezwykła.



Składniki dla 3 osób:
  • 2 szklanki bulionu drobiowego
  • 1/4 łyżeczki nitek szafranu
  • 3 łyżki masła ghi
  • 2 małe cebule, drobno poszatkowane
  • 2 ząbki czosnku, drobno pokrojone
  • 1 łyżeczka startego świeżego imbiru
  • 3 listki curry
  • skórka otarta z 1/2 cytryny
  • sok wyciśnięty z połowy cytryny
  • 200 g ryżu basmati (1 szklanka)
  • 1 łyżka liści kolendry

Przygotowanie:
  1. Doprowadź bulion do wrzeni, odstaw z ognia i dodaj nitki szafranu. Przykryj garnek z bulionem i odstaw na 15 minut.
  2. Rozgrzej ghi na patelni o grubym dnie lub rondlu. Smaż cebulę, czosnek, imbir i listki curry. Stale mieszaj, aż cebula delikatnie zbrązowieje. Dodaj skórkę cytrynową i ryż, wymieszaj,
  3. Do ryżu dolej bulion i gotuj przez 15 minut na wolnym ogniu pod przykryciem do momentu aż  ryż stanie się miękki i wchłonie cały bulion. Skrop sokiem z cytryny i posyp liścmi kolendry, najlepiej świeżymi. Przykryj potrawę i odstaw na 5 minut. 

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Indyjska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita
Smacznego!

poniedziałek, 26 stycznia 2015

Chińska zupa jajeczna

Egg Flower Soup

- chiński rosół jajeczny ze szczypiorkiem i groszkiem


Egg flower soup, powszechniej znane pod nazwą Egg drop soup jest rodzajem chińskiej zupy na bazie rosołu z rozmąconym jajkiem. Zupa doprawiana jest solą i pieprzem, często dodaje się do niej posiekaną szalotkę, a także tofu i inne powszechne w kuchni chińskiej składniki. Rozmącone jajko lane jest cienkim strumieniem do wrzącego bulionu, dzięki czemu powstają charakterystyczne cienkie nici lub niewielkie płatki z jajka. Z tego też wywodzi się sama nazwa zupy, jak łatwo się domyśleć. Potrawa często stanowi bazę do wielu innych zup, które powszechnie możemy odnaleźć w większości azjatyckich barów i restauracji w Europie. W krajach zachodnich - w Europie, czy Stanach zjednoczonych często dodaje się odrobinę mączki kukurydzianej dla zwiększenia jej gęstości. Dodatkowo wzmociniłam zupę szczyptą imbiru dzięki czemu jest ona lekko rozgrzewająca i ma przyjemny aromat. Groszek jako sładnik dodatkowy, idealnie połączył się z poszatkowanym szczypiorkiem. Zupę przygotowuje się ekspresowo, jeżeli ma się pod ręką gotowy bulion drobiowy. Jest to kolejny przepis, który powstał za sprawą krótkiego filmu opublikowanego na YouTube 20 niezwykłych potraw jajecznych dookoła świata.





Składniki dla 3 osób:
  • 4 szklanki bulionu drobiowego
  • 2 jajka
  • szczypta mielonego imbiru
  • 1 i 1/2 łyżki mąki kukurydzianej
  • 2-3 łyżki posiekanego szczypiorku (głównie biała część)
  • 1 łyżka mrożonego groszku
  • sól, świeżo zmielony pieprz do smaku


Przygotowanie:

  1. Doprawadź bulion do wrzenia. Dodaj imbir oraz mąkę kukurydzianą. Wsyp mrożony groszek. Wymieszaj dokładnie. Zmniejsz płomień ognia, na którym gotuje się rosół. 
  2. Rozbij jajka do szklanki. Energicznie wymieszaj jajka, tak aby powstała jednolita masa. Dolej 2-3 łyżki ostygniętego bulionu do szklanki i ponownie wymieszaj.
  3. Pod bardzo małym strumieniem z dużej wysokości wlewaj powoli masę jajeczną do buliony, stale mieszając zawatość garnnka, aby nie powstały większe kluski.
  4. Dopraw zupę solą i pieprzem. Dodaj posiekany w cienkie talarki szczypiorek. Wymieszaj zupę i od razu rozlej do misek. Podawaj zupę gorącą. 


Smacznego!

niedziela, 25 stycznia 2015

Torta z wieprzowiną - meksykańska kanapka

Torta z wieprzowiną i awokado

- meksykańska impresja na temat kanapki


Torta jest hiszpańskim, włoskim i portugalskim słowem o różnym znaczeniu gastronomicznym. Popularnie nazywa się tak słodkie wypieki na wzór francuskich tart, ale także torty urodzinowe, czy ślubne. Torta stanowi także rodzaj pieczywa o okrągłym, płaskim kształcie. Dobrze wszystkim znana w Meksyku tortilla, oznacza właśnie małą tortę. W Meksyku znane jest powiedzenie A falta de pan buenas son tortillas (Gdzie nie ma chleba, tortille są dobre), w hiszpańskiej formie słowo tortillas zastąpione są tortas. Znaczenie powiedzenia jest dokładnie takie same. W Urugwaju i Argentynie tortą nazywa się smażone płaskie pieczywo. W Meksyku za tortę wspólcześnie przyjmuje się pewien rodzaj kanapki spożywanej zarówno na ciepło, jak i na zimno. Kanapka zawiera rozmaite składniki dobierane w zależności od regionu, gdzie jest serwowana. I tak wewnątrz kanapki możemy znaleźć: awokado, papryczki poblano, czy też jalapeño, a także pomidor oraz cebula. Ponadto dodaje się mięso w różnej formie - z szynką, albo mięsem mielonym jak na przykład burrito. Torta przeważnie spożywa się w czasie przerwy na lunch. Jest bardzo pożywna i sycąca. Jest bardzo popularną kanapką także wśród meksykańskich imigrantów. Najpopularniejszymi kanapkami typu torta są torta de jamón - z szynką, torta de aguacate - z awokado, torta de adobada - z mięsem, a także torta de huevo - z jajecznicą. Bardzo ciekawym rodzajem torty jest torta ahogada, która zatiopiona jest w czerwonym sosie. Jaka torta by nie była - wydaje się być pyszna. Jest wyjątkowo smaczną odmianą kanapki. 



Składniki dla 2 osób:
  • 2 bułki pszenne
  • 1 dojrzałe awokado
  • 4 plasterki pomidora
  • 2-3 łyżki tartego sera cheddar
  • 4 łyżki słodkiego sosu chilli
  • 4 łyżki gęstej śmietany
  • 1 marynowana papryczka jalapeno
  • 2 plastry szynki
  • 2/3 szklanki grillowanej wieprzowiny (użyłam gotwej przyprawy typu gyros)
  • 1 liść sałaty lodowej, poszatkowany

Przygotowanie:
  1. Awokado obierz ze skóry i pokrój w plasterki. Bułki przekrój. Szynkę usmaż na oliwie. Na tej samej patelni podgrzej bułki od wewnętrznej i zewnętrznej strony. 
  2. Na spodnią część bułki rozłóż kolejno wszystkie składniki: troszkę sera, szynkę, pomidora, papryczkę, śmietanę, grillowaną wieprzowinę słodki sos chilli, sałatę lodową i ponownie ser. W ten sam sposób przygotuj drugą kanapkę.
  3. Podawaj tortę od razu na ciepło.




piątek, 23 stycznia 2015

Uitsmijter - lunch po holendersku

Uitsmijter

- kanapka z jajkiem sadzonym


Uitsmijter stanowi popularną w Holandii potrawę na lunch. Jest to rodzaj pożywnej kanapki. Składa się najczęściej z dwóch kromek białego, pszennego pieczywa posmarowanych masłem, czasami udekorowanym liściem sałaty, na której kładzie się plaster gotowanej szynki i sera, a na to nakrywa się świeżo usmażone jajko. Banalnie proste? Zgadza się. Smaczne i sycące? Zdecydowanie! Ale czy to nie w prostocie tkwi piękno? Potrawę serwuje się powszechnie z ćwiartkami pomidora, korniszonami, czy także marynowanymi cebulkami. Potrawę spożywa się nie jak kanapkę trzymając ją w dłoniach, a przy pomocy noża i widelca. Tak, jak to najczęściej bywa z prostymi potrawami, z czasem powstało wiele odmian uitsmijter - czasami podaje się danie z samym żółtym serem, kiedy indziej na pieczywie razowym, szynkę zastępuje się cienko pokrojonym pieczonym rostbefem, czy plasterkami smażonego boczku. Bywa, że uitsmijter bywa cały zapiekany z serem na wierzchu, aż do stopnienia. Jest to danie popularnie serwowane w wielu restauracjach i barach. Ja przygotowałam je na późne śniadanie. Spływające żółtko dodało smaku całej potrawie. Mimo, że uitsmijter kanapką nie jest, to stanowi świetną dla niej alternatywę. Przygotowanie zajmuje minimum czasu, a składniki są niemalże zawsze pod ręką. Jedno jest pewne - jedna kromka, to za mało. Apetyt rośnie w miarę jedzenia, zatem jak tradycja nakazuje - od razu przygotuj dwie porcje.



Składniki dla 2 osób:
  • 2 jajka
  • 2 kromki pieczywa tostowego lub innego pszennego
  • 2 plastry sera gouda
  • 2 plastry szynki gotowanej
  • masło
  • sól, świeżo zmielony pieprz

Przygotowanie:

  1. Kromki pieczywa posmaruj masłem - możesz je podgrzać na patelni, robiąc z nich tosty.
  2. Na pieczywo wyłóż plaster i szynki. Przygotuj jajka sadzone. Delikatnie wyłóż je na kromki na kanapkę. 
  3. Uitsmijter dopraw solą i pieprzem. Podawaj od razu ciepłe.


Do przygotowania tej niezwykle prostej w wykonaniu, a smacznej kanapki zachęcił mnie poniższy filmik wrzucony na YouTube 20 Uniques Egg Dishes Around The World. Zachęcam do obejrzenia. Mam ochotę przygotować większość z prezentowanych potraw. Zaczęłam od najprostszej i już mi się podoba ten pomysł.



Smacznego!

czwartek, 22 stycznia 2015

Risotto z grzybami i groszkiem

Risotto z pieczarkami i groszkiem

- delikatne i sycące


Włochy słyną z makaronów różnego rodzaju oraz pizzy. Zaskujące jest, kiedy podróżując przez bezdroża pólnocnych Włoch, możemy ujrzeć pola ryżowe! Okolice Vercelli nazywa się ryżową stolicą Europy. Ryż znany był we Włoszech już od starożytności, jednakże masowa uprawa rośliny rozpoczęła się dużo później, bo w XV wieku. Do dzisiaj risotto jest niezwykle popularnym daniem na Północy Włoch. Zauroczona smakiem tradycyjnego Risotto alla milanese, zapragnęłam pogłębić temat tego dania. Postanowiłam przygotować kolejne risotto, tym razem z warzywami i grzybami. Potrawę przygotowuje się niemalże identycznie jak risotto mediolańskie. Danie przygotowałam na 4 porcje, następnego dnia wzbogaciłam je o wędzonego łososia, który idealnie pasował do reszty składników. Z resztą, ryby i owoce morza są bardzo popularnym dodatkiem do risotta. Potrawę można przygotowywać w wielu kombinacjach w zależności od nastroju. Ja mam ochotę pogłębiać temat risotta powoli dodając to nowe składniki. Zapraszam do spróbowania risotta z pieczarkami i groszkiem.



Składniki dla 4 osób:
  • 3 szklanki bulionu warzywnego
  • 2 szklanki wody
  • 1 łyżka masła
  • 1 łyżka oliwy
  • 1 średnia posiekana cebula
  • 2 rozgniecione ząbki czosnku
  • 2 szklanki ryżu Arborio
  • 1/2 szklanki białego wytrawnego wina
  • 200 g grubo pokrojonych pieczarek
  • 1/4 grubo poszatkowanej natki pietruszki
  • 1 szklanka mrożonego groszku
  • 50 g grubo startego parmezanu
  • sól do smaku

Przygotowanie:

  1. W garnku zagotuj wodę i bulion. Trzymaj pod przykryciem i zmniejsz ogień. W tym czasie na osobnym głębokim rondlu usmaż na maśle z oliwą cebulę oraz czosnek.
  2. Do rondla dobądaj ryż i grzyby. Zamieszaj składniki, aby dobrze się ze sobą połączyły. Dolej wino i gotuj do momentu aż zostanie wchłonięte przez ryż. Wlewaj bulion partiami -mniej więcej po pół szklanki. Kolejną partię dolewaj, kiedy ryż wchłonie poprzednią. Ten proces zajmie około 35 minut. 
  3. Kiedy ryż stanie się miękki dodaj wcześniej przygotowany groszek oraz poszatkowaną drobno pietruszkę. Wymieszaj całość i gotuj przez około 5-7 minut. Dodaj parmezan i wymieszaj ponownie składniki ze sobą. Możesz doprawić solą do smaku, jeśli zajdzie taka potrzeba. Podawaj risotto gorące w towarzystwie czerwonego wina.





Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Włoska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Zima  we Włoszech

Smacznego!

środa, 21 stycznia 2015

Fasola z kiełbasą po meksykańsku

Kiełbasa z fasolą po meksykańsku

- w pikantnej, paprykowo-pomidorowej oprawie


W jadłospisie Azteków mięso pojawiało się rzadko. Zmiana diety nastąpiła po najeździe hiszpańskich konkwistadorów. Współcześni mieszkańcy Meksyku spożywają ogromne ilości mięsa. Spożywa się wiele drobiu, Hiszpanie i Francuzi sprowadzili do Meksyku wołowinę, która dziś stanowi bazę do wielu narodowych potraw. Wieprzowina chociaż mniej popularna od wołowiny, także znalazła swoje miejsce w meksykańskiej kuchni. Popularnie łączy się mięso z fasolą (jak również z wieloma innymi potrawami) - tu najbardziej nam znana jest fasola czerwona. Dania są syte, ale także ciężkostrawne, jednocześnie jednak dostarczają energii na długi czas. Meksykanie często spożywają kiełbasy typu chorizo, popularne są także kiełbaski wołowe. Przepis, z którego korzystałam polecał użycie tych właśnie, musiałam zdecydować jednak na znacznie dostępniejsze u nas kiełbaski wieprzowe. Potrawa przypomina nieco węgierskie leczo, jest jednak bardziej pikantna. Danie jest idealne na chłodniejsze dni, kiedy chcemy się najeść, a jednocześnie rozgrzać żołądek, jak i samych siebie.



Składniki dla 4 osób:
  • 1 puszka czerwonej fasoli
  • 400 g pikantnej kiełbasy, grubo krojonej
  • 1 łyżka oliwy
  • 1 grubo siekana biała cebula
  • 3 zmiażdżone ząbki czosnku
  • 1 grubo pokrojona, czerwona papryka
  • 1/2 łyżeczki sproszkowanego kminku
  • 2 łyżeczki słodkiej papryki w proszku
  • 1 łyżeczka sproszkowanego chilli
  • 2 x 400 g rozdrobnionych pomidorów z puszki
  • sól do smaku
  • oregano do przybrania


Przygotowanie:
  1. Kiełbasę, pokrojoną na mniejsze kawałki smaż na głębokiej patelni lub rondlu aż zbrązowieje. Zdejmij kiełbaski z patelni, na tym samym naczyniu smaż cebulę, czosnek i paprykę aż cebula stanie się szklista. Dodaj kminek, słodką paprykę i chilli. Podgrzewaj przez około 2 minuty, powinen wydzielać się wyraźny aromat przypraw. 
  2. Do rondla dodaj czerwoną fasolę i rozdrobnione pomidory. Doprawadź całość do wrzenia, zmniejsz płomień i duś pod przykryciem przez około 15 minut. Fasola powinna być miękka. Dopraw solą do smaku.
  3. Dorzuć kiełbaski i gotuj na wolnym ogniu przez 10 minut. Zdejmij rondel z ognia, rozłóż potrawę do misek i przybież oregano. Podawaj gorące, najlepiej z dodatkiem pszennych tortilli.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Meksykańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita


Smacznego!

wtorek, 20 stycznia 2015

Ciasteczka toffi

Ciasteczka toffi

-słodycz karnawału- 


O zaletach i pochodzeniu sosu karmelowego pisałyśmy przy okazji sosu karmelowego. Dziś ciasteczka toffi. Wyglądem przypominają amerykańskie ciasteczka Oreo. Tutaj podstawą jest półkruche ciasto. Ciasteczka same w sobie są słodkie, a z dodatkiem sosu stają się.... ekonomiczne. Smacznego.


Składniki:
  • 200 g mąki
  • 80 g kakao
  • 200 g cukru
  • 170 g masła
  • jajko
  • sos karmelowy jasny
  • sól

Przygotowanie:
  1. Cukier ucieramy na puszystą masę z masłem. Dodajemy jajko.
  2. Mieszamy w misce mąkę, kakao i sól. Wsypujemy do mokrych składników. Wyrabiamy tak by ciasto miało jednolita stałą konsystencję.
  3. Zawijamy w folię i wstawiamy na godzinę. Jeśli po tym czasie będzie problem z rozwałkowaniem dodajemy trochę mąki i znowu wstawiamy do lodówki.
  4. Rozwałkowujemy i wycinamy kółka o średnicy 4 cm.
  5. Ciastka pieczemy 10 minut w 180 stopniach.
  6. Po wystudzeniu jedno ciasto smarujemy sosem karmelowym i przyklejamy do drugiego.


Przepis zaczerpnięty z magazynu kuchnia 1/2015

Smacznego!

niedziela, 18 stycznia 2015

Sos Karmelowy - krówki

Sos Karmelowy Jasny

A także krówki


Niby karmel to rzecz prosta. Cukier woda i podgrzanie. Ale jak i dobry sos bechamel wymaga wyczucia i praktyki. Spróbowałam zrobić sos jasny. Trwało to długo jednak wyszedł wspaniale. Przy drugim podejściu z resztek zrobiłam "krówki".
Sos karmelowy potrzebny jest też jako składnik lub element dekoracyjny wielu przepisów. Pomocny jest przy serniku, creme brule,  czy lodach.  Z czystego karmelu tworzone są cukierki toffie i krówki. recepturę do cukierków toffie (z orzechami) wynaleziono w Wielkiej Brytanii i jak to z Koroną Brytyjską bywa lokalne odmiany pojawiły się w Kanadzie, Nowej Zelandii czy Australii. My mamy nasze polskie Krówki wymyślone przez Feliksa Pomorskiego w latach 30 XIX wieku. To właśnie on stoi za powstaniem chyba najbardziej znanych cukierków z krową- krówek z Milanówka.


Składniki:
  • 220 g cukru
  • 60 ml wody
  • 80 ml kremówki 36%
  • 20 g masła
  • 60 ml mleka 3,2 %
Przygotowanie:
  1. Cukier rozpuszczamy w wodzie podgrzewamy na dużym ogniu - dobra jest do tego patelnia- aż się skarmelizuje na jasno. W trakcie nie mieszamy bo powstaną grudki.
  2. Zmniejszamy ogień i dodajemy śmietankę, masło i mleko. 
  3. Nadal podgrzewamy aż sos zgęstnieje. Mi to zajęło około 15 minut.
  4. Żeby sos nie wykipiał kładłam na wierzch drewnianą łyżkę.
  5. Jeśli chcemy krówki wylewamy masę do schłodzonego płaskiego naczynia. Po wystygnięciu kroimy nożem i przekładamy kawałki do papierków. Ja robiłam kulki i pakowałam w folię aluminiową. 

Przepis zaczerpnięty z magazynu "Kuchnia" nr 1/2015


ps. Moje cukierki po tygodniu są kruche i wspaniale rozpływają się w ustach:)
No i po wystygnięciu sos można wyjadać łyżeczką.


Smacznego!

poniedziałek, 12 stycznia 2015

Princesstårta - szwedzki tort księżniczki

Princesstårta

- szwedzki tort księżniczki


W tłumaczeniu na język polski prinsesstårta oznacza tort księżniczki. Nie trudno domyśleć się skąd ta nazwa - wystarczy spojrzeń na tort i nie ma wątpliwości dla kogo jest przeznaczony. Princesstårta stanowi tradycyjny szwedzki tort. Składa się on z naprzemiennych warstw biszkoptu, dżemu i kremu. Ostatnią z warstw tworzy kopuła bitej śmietany, a całość ciasta zwieńczona jest masą marcepanową nadającą jednolity zaokrąglony szczyt. Marcepan ma najczęściej kolor zielony, oprószony lekko cukrem pudrem, a na samym szczycie tort zdobiony jest różową marcepanową różą. Oryginalna receptura na tort pojawiła się po raz pierwszy w 1930 roku w książce kucharskiej Prinsessornas Kokbok, opublikowanej przez Jenny Åkerström. Początkowo, tort nosił nazwę Grön tarta, co w tłumaczeniu na język polski znaczy zielony placek. Ze względu na akt, że było to ciasto uwielbiane przez skandynawskie księżniczki, ostatecznie utrwaliła się nazwa princesstårta. Obecnie istnieje wiele wariantów z innymi kolorami marcepani - od żółtego po czerwony, czy różowy - na jaki ja się zdecydowałam. Chociaż o decyzji trudno tu mówić, jeżeli jedynym dostępnym barwnikiem był czerwony. Jeżeli użyje się gotowych składników, które są powszechnie dostępne w sklepach, tort jest niezwykle prosty w przygotowaniu. Jedyną trudnością był zabarwienie i rozwałkowanie marcepanu. Przez chwilę traciłam nadzieję, że cokolwiek z tego wyjdzie - jednakże wyszło i to bardzo smacznie wyszło. W wersji dla leniwych princesstårtę polecam każdemu, kto ma mało czasu, a wiele chęci przygotować coś innego niż zwykle dla solenizanta. W moim przypadku tort przygotowany był dla siostry - Sto lat Karola!




Składniki (wersja dla leniwych):
  • zestaw jak najmniejszych blatów tortowych
  • opakowanie masy marcepanowej
  • 1 większe opakowanie śmietany 30-36%
  • 2 opakowania cukru wanilinowego
  • 2 opakowania śmietan-fix
  • 1 słoik dżemu wiśniowego, lub truskawkowego
  • 1 opakowanie gotowej masy tortowej - waniliowej
  • 300 ml schłodzonego mleka



Przygotowanie:
  1. Przygotuj masę tortową według instrukcji na opakowaniu. Wsyp gotowy proszek do miski ze schłodzonym mlekiem i miksuj do momentu uzyskania sztywnej masy.
  2. Śmietankę 30-36% wymieszaj z cukrem wanilinowym. Aby bita śmietana była sztywniejsza najlepiej się dodatkowo wspomóc śmirtan-fixem. Miksuj całość do uzyskania sztywnej masy, następnie wstaw do lodówki.
  3. Posmaruj blat biszkoptu dokładnie dżemem, na to wyłóż połowę masy tortowej. Powtórz czynność z kolejnym biszkoptem. Nałóż ostatnią warstwę ciasta a na nią wyłóż bitą śmietanę. Posmaruj boki ciasta dokładnie bitą śmietaną, a na wierzchu utwórz wyraźny kopczyk. Ciasto wsadź do lodówki.
  4. Gotową masę marcepanową ugnieć w rękach. Dodaj kilka kropi barwnika spożywczego. Ugniataj do momentu utworzenia jednolitego koloru. Wyłóż marcepan na blat pokryty folią, wcześniej rozwałkuj go trochę w rękach. Na to nałóż kolejną warstwę folii i wałkuj do momentu utworzenia dużego okręgu. Delikatnie rozłóż marcepan na ciasto. Marcepan ładnie przylega do bitej śmietany, więc z ułożeniem go nie będzie problemu. 
  5. Tort możesz udekorować gotowymi kwiatami lub też samodzielnie je przygotować.





Uwagi:

  • Najlepiej użyć jak najmniejszych blatów ciasta, ze względu na masę marcepanową, która jak widać na zdjęciach, nie dała rady pokryć ciasta w całości.

Oryginalna powinna wyglądać tak:

Zdjęcie ze strony semiswede


Smacznego!

sobota, 10 stycznia 2015

Pieczone ziemniaki Hasselback

Hasselback

- pieczone ziemniaki po szwedzku



Trudno znaleźć osobę, która nie lubiłaby smaku pieczonych ziemniaków. Ich smak niby taki sam, a jednak inny. Ziemniaki Hasselback są świetnym pomysłem dla amatorów tego warzywa. Na czym polega ich fenomen? Na pomysłowej prostocie. Przy pomocy ostrego noża ziemniak nacinany jest na cienkie plasterki, blisko dna, następnie, posmarowane tłuszczem i posolone pieczone są w piekarniku. Hasselback można podawać na rozmaite sposoby. Stanowią doskonały dodatek do wielu dań, ale bez wątpienia mogą być wyśmienitym daniem samym w sobie. Nazwa potrawy pochodzi od nazwy Hotelu Hasslebacken w Sztokholmie, w którego restauracji powstał pomysł na takie podanie ziemniaków. Zarumieniona skórka ziemniaka kusi od pierwszego spojrzenia. Trzeba przyznać, że taka forma prezentacji ziemniaka, jest wyjątkowo atrakcyjna dla oczu. Jeżeli lubicie ziemniaki w mundurkach i te prosto z ogniska - jest to wybór idealny na najbliższy obiad.





Składniki dla 2 osób:
  • 4 ziemniaki
  • 2 ząbki czosnku
  • sól morska
  • świeżo zmielony pieprz
  • oliwa
  • rozmaryn, świeże zioła (opcjonalnie)

Przygotowanie:
  1. Do przygotowania wybierz kształtne i w miarę młode ziemniaki. Umyj je dokładnie.
  2. Za pomocą bardzo ostrego noża wykonaj nacięcia do 2/3 wysokości ziemniaka. Czosnek pokrój w cienkie plasterki. W szpary ziemniaków powtykaj plasterki czosnku. Następnie posmaruj ziemniaki dobrze oliwą, ewentualnie olejem i oprósz solą morską.
  3. Ziemniaki wyłóż na blasze i włóż do rozgrzanego do 180 stopni Celsjusza piekarnika i piecz przez 30 minut. Po tym czasie wyciągnij blachę z ziemniakami i ponownie posmaruj je oliwą i ewentualnie oprósz solą i pieprzem. Piecz ziemniaki przez kolejne 30 minut.
  4. Wyjmij ziemniaki i sprawdź, czy są dopieczone. Hasselback możesz podawać z wieloma dodatkami - szczypiorkiem, pietruszką, świeżym rozmarynem, tymiankiem i wieloma innymi ziołami, czy z dodatkiem sosu - ja podałam ziemniaki z sosem tatarskim.



Smacznego!

czwartek, 8 stycznia 2015

Sos tatarski

Sos tatarski

- polski, francuski, austriacki


Sos tatarski znany jest z książek kucharskich z okresu XIX wieku. Narodził się we Francji. Niegdyś sądzono sposób przyrządzania żywności po tatarsku pochodzi z kuchni ludów turkiestańskich. Bardziej prawdopodobne jest, że dania grillowane, pieczone, z dodatkiem z dodatkiem pikantnego sosu dotarły ze strony pólnocno-wschodniej, czyli sos tatarski, powinien być nazywany polskim. Jednakże dokładna historii sosu nie jest do końca znana. Sos tatarski należy do dań typowych dla kuchni polskiej, francuskiej, a obecnie cieszy się popularnością w Wielkiej Brytanii, czy Australii. Jest to zimny sos na bazie majonezu, z drobno posiekanymi warzywami marynowanymi w occie, niekiedy z dodatkiem ziół. Obecnie składniki sosu są różnorakie. W wersji wiedeńskiej dodaje się pokrojone korniszony, kapary oraz natkę pietruszki. Wersja francuska zakłada użycie roztartego żółtka, posiekanego białka oraz drobno posiekanego szczypiorku. W Polsce często dodaje się oprócz szczypiorku i korniszonów marynowane grzyby. Sos tatarski jest doskonałym dodatkiem do wędlin, mięs podawanych na zimno, ale także śledzi i innych ryb, jajek na twardo, czy pieczonych ziemniaków. W krajach anglosaskich często podawanych do popularnego dania fish and chips. Sos jest ciekawym dodatkiem i urozmaiceniem do codziennych posiłków. Przygotowanie go jest niezwykle proste, a smak wyjątkowy. 



Składniki:
  • 2 łyżki majonezu
  • 2 łyżki gęstej śmietany 18%
  • 1 łyżeczka chrzanu
  • 1 łyżeczka musztardy
  • 1 ugotowane na twardo jajko
  • 3 małe ogórki kwaszone/korniszony
  • 1 mała cebula
  • 1 łyżeczka opłukanych kaparów
  • 3-4 marynowane podgrzybki
  • sól, świeżo zmielony pieprz (ewentualnie do smaku)


Przygotowanie

  1. Obierz jajko ze skorupki, oddziel białko od żółtka. Żółtko wymieszaj ze śmietaną, chrzanem i musztardą.
  2. Ogórki, białko jajka, i podgrzybki pokrój w drobną kostkę. Kapary i cebulę drobno posiekaj. Wrzuć przygotowane składniki i wymieszaj. Dodaj sos śmietanowy oraz majonez. Dopraw solą i świeżo zmielonym pieprzem.
  3. Wymieszaj całość ze sobą i wstaw do lodówki na minimum godzinę. Podawaj schłodzone.




Smacznego!

sobota, 3 stycznia 2015

Kasza bulgur z suszonymi pomidorami i kurczakiem

Pomidorowa kasza bulgur

z kurczakiem i suszonymi pomidorami


Bulgur to najpopularniejsza kasza w Turcji. Kasza powstaje z gotowanych i wysuszonych ziaren zboża. Najczęściej bulgur sporządzany jest z pszenicy twardej. Trudno sobie wyobrazić kuchnię turecką, a także bliskowschodnią bez kaszy bulgur. Z powodzeniem może zastępować popularny u nas ryż, czy kaszkę kukus. Z resztą tradycyjny turecki kuskus uzyskuje się poprzez namoczenie w mleku kaszy bulgur oraz pokrycie go mąką. Bulgur możemy spotkać w trzech odmianach: drobnoziarnistej, średnioziarnistej oraz gruboziarnistej. Z odmiany gruboziarnistej i średnioziarnistej powszechnie przygotowuje się tradycyjny pilaw turecki. Natomiast bulgur drobnoziarnisty wykorzystywany jest w rozmaitych sałatkach, zupach oraz możemy go znaleźć jako wypełnienie w faszerowanych warzywach - papryce, czy bakłażanie. Kasza bulgur często stanowi dodatek do obiadu. Warto się z nim zapoznać kulinarnie, chociażby dla urozmaicenia codziennych posiłków. Było to moje pierwsze spotkanie z tą odmianą kaszy i na pewno nie ostatnie.




Składniki dla 2 osób:
  • 1 szklanka kaszy bulgur
  • 200 g piersi z kurczaka
  • 4-6 części suszonych pomidorów w zalewie
  • 1 łyżka poszatkowanej natki pietruszki
  • 2 małe ząbki czosnku
  • 1 łyżka koncentratu pomidorowego
  • 1 łyżeczka suszonego oregano
  • 1/2 łyżeczki suszonej bazylii
  • 1 szczypta płatków chili
  • sól, świeżo zmielony pieprz
  • łyżka oliwy

Przygotowanie:
  1. Pierś kurczak pokrój w niedużą kostkę. Suszone pomidory pokrój w paski. Posiekaj drobno natkę pietruszki.
  2. Mięso wymieszaj z oregano, bazylią i płatkami chilli - odstaw na 15 minut.
  3. Na patelni z rozgrzaną oliwą smaż czosnek aż zacznie wydobywać się wyraźny aromat. Dodaj pokrojonego kurczaka i smaż przez kilka minut. Kiedy mięso zmieni kolor i lekko przyrumieniony dodaj suszone pomidory i natkę pietruszki. Dodaj koncentrat pomidorowy, przypraw do smaku solą i pieprzem.
  4. W międzyczasie przygotuj kaszę bulgur zgodnie z instrukcją na opakowaniu. Przełóż odsączoną kaszę i wymieszaj całość. Podawaj na ciepło.





Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Pani Smaczna

Smacznego!

piątek, 2 stycznia 2015

Francuska zupa cebulowa

Zupa cebulowa

z grzankami czosnkowymi i serem



Jeżeli chodzi o dania kuchni francuskiej, zupa cebulowa to potrawa, która kojarzyła mi się z nią od zawsze. Długo nosiłam się z zamiarem jej przygotowania. Nadszedł czas, kiedy wreszcie postanowiłam się zmierzyć z jej przygotowaniem. Kosztowało mnie to trochę łez, aczkolwiek sama zupa jest banalnie prosta w wykonaniu. Zupa ma wyjątkowy smak, zupełnie odmienny od tego jakie znam. Jest bardzo esencjonalna, lekko słodka. Nie wyobrażam sobie jej bez warstwy zapieczone sera i pieczywa czosnkowego - które dodane dodają odpowiedniego smaku zupie. Jest to zupa dobra raz na dłuższy czas, osobiście wolę lżejsze zupy. Polecam ją natomiast tym, których organizmy świetnie przyswajają większe ilości cebuli, w przeciwieństwie do mnie. Panie i panowie zapraszam do spróbowania  soupe à l'oignon, czyli francuskiej zupy cebulowej. 




Składniki dla 3 osób:

  • 450 g cebuli
  • 2 łyżki masła
  • 2 łyżki oliwy
  • 1/2 szklanki czerwonego wytrawnego wina
  • 500 ml bulionu wołowego
  • 30 ml sherry
  • sól i świeżo zmielony pieprz
  • półbagietka, pokrojona na kromki
  • ząbek czosnku
  • 150 g twardego sera
  • tymianek (dodatkowo)


Przygotowanie:

  1. Obrane cebule przekrój na pół i posiekaj w cienkie półplasterki. W szerokim garnku o grubym dnie rozgrzej oliwę i masło. Na średnim ogniu smaż cebulę przez około 30 minut, często przy tym ją mieszając.
  2. Kiedy cebula nabierze brązowego koloru, zwiększ ogień i wlej wino. Gotuj mieszając przez kolejne 3 minuty. Następnie, dodaj wrzący bulion i gotuj na małym ogniu pod przykryciem przez kolejne 30 minut.
  3. Dopraw zupę solą i świeżo zmielonym pieprzem. Dodaj sherry i pogotuj jeszcze przez około 2 minuty.
  4. Rozlej zupę do małych żaroodpornych naczyń. Rozgrzej piekarnik do 220 stopni. Bagietkę pokrój na kromki, posmaruj odrobiną masła. Zapiecz w piekarniku lub na suchej patelni dla uzyskania złotego koloru, następnie wetrzyj rozgnieciony czosnek. 
  5. Do misek z zupą dodaj tarty żółty ser oraz po dwie kromki pieczywa czosnkowego, ewentualnie dodaj odrobinę tymianek. Zapiekaj przez około 5 minut - do momentu aż ser się roztopi. Podawaj zupę od razu po wyjęciu z piekarnika, gorącą.



Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Kwestia Smaku

Smacznego!

czwartek, 1 stycznia 2015

Kuchnia polska w przepisach Lucyny Ćwierczkiewiczowej

Kuchnia polska w przepisach Lucyny Ćwierczkiewiczowej



Tytuł: "Kuchnia polska w przepisach Lucyny Ćwierczkiewiczowej"
Autor: Przepisy Lucyna Ćwierczkiewiczowa, opracowanie Anna Chrzanowska
Ilość stron: 448
Wydawnictwo, rok: Nowy Świat, 2007

Francja miała Julię Child my byliśmy lepsi. Już w XIX wieku Pani Lucyna dzieliła się swoją wiedzą w jaki sposób prowadzić dom i kuchnię. Swoimi poradami dzieliła się takich książkach jak 365 obiadów za pięć złotych (1860), Podarunek Ślubny (1885) czy Poradnik porządku i różnych nowości gospodarczych (1876). Jak na tamte czasy były to nowatorskie pomysły.  W swoich książkach stawiała nie tylko na kuchnię tradycyjną, ale i modną w tamtych czasach, kuchnię francuską. Oprócz książek kucharskich co oku wydawała Kalendarz na rok...kolęda dla gospodyń. Prowadziła także rubrykę w magazynie kobiecym Bluszcz dotyczącą mody i kuchni.
pani Lucyna z domu von Bachman przyszła na świat w 1829 roku natomiast zmarła w 1901 i spoczęła na warszawskim Cmentarzu Ewangelicko-Reformowalnym. Ciekawostką jest też to iż posiadała dwóch mężów, co jak na tamte czasy było niespotykane.
Kuchnia Polska jest książką uwspółcześnioną. Przepisy które znalazły się w zbiorze są poddane kryterium użyteczności i uwspółcześnione. No bo któż z nas zleca służbie oczyszczenie półtuszy? Każdy przepis jest oznaczony dwoma rodzajami znaków: gwiazdki jako poziom trudności, i zegar jako czasochłonność.Na górze każdej strony znajduje się także zmiana miar na współcześnie używane.

Rozdziały
  1. Zupy i dodatki do zup
  2. Sosy
  3. Pasztety, paszteciki i pierogi
  4. Potrawy z mięsa ( z podziałem na rodzaj mięsa)
  5. Drób
  6. Ryby i raki
  7. Potrawy mączne i jajeczne
  8. Sery, masło, krochmale, kasze
  9. Konserwy i marynaty bez cukru
  10. Jarzyny i sałaty
  11. Desery ( w tym: leguminy,kompoty, kremy i galarety, lody i inne przysmaki)
  12. Przetwory owocowe
  13. Pieczywa, ciasta i ciasteczka
  14. Wódki likiery wina i inne napoje

Na końcu znajduje się dodatek 365 obiadów czyli dyspozycja obiadów na dany miesiąc (i dzień) z dostosowaniem potraw do produktów odpowiedniej pory roku. A zdjęcie poniżej przedstawiające największe dzieło Lucyny Ćwierczkiewiczowej według wydania XXIII, opracowane do druku, poprzedzone wstępem i zaopatrzone w słowniczek przez Jana Kalkowskiego, polskiego dziennikarza, redagującego niegdyś słynną rubrykę "Jedno danie" w Przekroju.

365 obiadów według wydania XXIII, KAW, Kraków 1985

Miłego czytania!