niedziela, 28 lipca 2013

Wietnamska sałatka ogórkowa

Sałatka ogórkowa

- świeże chrupiące plasterki ogórka z sezamowym dressingiem


Wietnamczycy, dążą co prawda do równowagi w smaku, jednakże lubią zdecydowane smaki, które przełamują monotonię smakową. Jednym z ulubionych dodatków, należą te, którym możemy zawdzięczyć cytrynowy aromat i smak. W Wietnamie w większości posiłków dodaje się trawę cytrynową, niewiele mniej popularne jest użycie limonki kaffir. Religią dominującą w Wietnamie stanowi buddyzm, co ma znaczący wpływ na kulturę kulinarną tego kraju, w którym spożywa się ogromnną ilość warzyw. Ponadto, sam klimat kraju sprzyja pod uprawę wielu warzyw. Wietnamczycy, znacznie chętniej niż Chińczycy spożywają warzywa w formie surowej, niemalże do każdego posiłku do każdego posiłku podaje się półmisek z różnymi rodzajami sałaty. Dzisiaj lekka, idealna na wilgotno-gorący klimat ostatnich dni sałatka z ogórka i czerwonej papryki. Świeży cytrusowo-sezamowy smak, na pewno wprawi w stan przyjemnego orzeźwienia.



Skłaniki:
  • 1 ogórek sałatkowy, pokrojony na plasterki
  • 1 mała czerwona papryka, pokrojona na wąskie plasterki
  • 1 ząbek czosnku, drobno posiekany
  • 1 łyżeczka orzeszków ziemnych, drobno posiekanych
  • sok z połowy limonki (użyłam soku z cytryny)
  • 2 łyżki oleju sezamowego
  • szczypta ziaren sezamu, do posypania

Przygotowanie:
  1. Czosnek, orzeszki, sok z ctryny lub limonki wymieszaj z olejem sezamowym.
  2. Do miski wsyp luźno plasterki ogórka oraz papryki - delikatnie wymieszaj.
  3. Przygotowany wcześniej dressing rozłóż na ogórki i paprykę, oprósz ziarnami sezamu.


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Wietnamska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita
Smacznego!

Fajita z kurczakiem

Fajita z kurczaka


Fajita należy do kuchni Tex- Mex podobnie jak Chili con carne czy Buritto. Samo danie powstało na pograniczu Meksyku i Teksasu. W pszenny placek (tortillę) było zawijane to co zostało w domu. Początkowo było to grillowane mięso wołowe z przyprawami. Obecnie spotykamy wersje z kurczakiem, krewetkami czy mięsem mielonym. Warzywa właściwie są dowolne choć króluje czerwona fasola, papryka i kukurydza. Obowiązkowy jest również sos. Przepis na to danie pojawił się już w latach 30 XX wieku. Jednak sama nazwa w druku zaistniała dopiero w 1971 roku.


Składniki:
  • 400 g piersi kurczaka
  • 1 łyżka oleju
  • 3 łyżeczki przyprawy do Fajita
  • 1 cebula
  • 1/2 papryki czerwonej
  • 1/2 papryki zielonej
  • 1/2 puszki kukurydzy
  • 1/2 puszki czerwonej fasoli
  • sałata lodowa
    50g sera
  • 8 mały torill
  • Sos, lub ketchup

    Przyprawy do Fajita (proporcje zależne od preferencji smakowych):
    sól, gorczyca, cukier, czosnek granulowany, papryka słodka zmielona, pieprz, oregano

Przygotowanie:
  1. Mięso kurczaka kroimy w drobne paski. zalewamy łyżką oleju i posypujemy przyprawami. Mieszamy i odkładamy na 40 minut  do lodówki.
  2. Cebulę siekamy, a papryki i sałatę kroimy na  na drobne paseczki. 
  3. Na gorącą patelnię wlewamy olej i smażymy cebulę i paprykę. (aż do zeszklenia cebuli)
  4. Dodajemy marynowanego kurczaka i podsmażamy.
    Dodajemy odlaną z sosu kukurydzę i fasolę, podsmażamy aż całość będzie ciepła.

  5. Tortille podgrzewamy zgodnie  przepisem na opakowaniu.
  6. Na ciepłe tortille nakładamy sałatę, nadzienie i posypujemy startym serem. Polewamy sosem, rolujemy.




Uwagi:
Ilość warzyw  dawałam na oko więc przy tej ilości mięsa wyszły mi 7 tortill. Z braku sosu w środku był zwykły ketchup.

Smacznego!


piątek, 26 lipca 2013

Sałatka Grecka

Sałatka grecka

klasycznie i smacznie


Choriatiki salata, co w dosłownym tłumaczeniu znaczy "wiejska sałatka" to chyba najbardziej znana i chętnie jaana sałatka na świecie. W oryginale sałatka grecka przygotowywana jest z grubo krojonych pomidorów, ogórka, czerwonej cebuli pokrojonej w plastry, zielonej lub czerwonej papryki, brązowych oliwek, oliwy z oliwek, bazylii i obowiązkowo sera feta. Niekiedy dodaje się także kapary, anchois oraz doprawia się oregano. Często spotyka się w polskich barach sałatke grecką z dodatkiem sałaty lodowej, czy majonezu - co sprawia, że sałatka grecka, przestaje być grecką.



Składniki:
  • 1 opakowanie sera feta (270 g)
  • 1 gałązka pomidorów koktajlowych
  • 1/2 czerwonej papryki
  • 1/2 ogórka
  • 10 czarnych oliwek bez pestek
  • 1 czerwona cebula
  • garść świeżych liści bazylii
  • 1 - 2 łyżki oliwy z oliwek
  • 1 łyżeczka suszonego oregano


Pomidory koktajlowe

Przygotowanie:

  1. Pokrój pomidorki koktajlowe na ćwiartki. Paprykę oczyść z gniazda nasiennego i pokrój na niezbyt małe kawałki, podobną czynność powtórz w przypadku ogórka. Cebulę posiekaj w cienkie talarki. Bazylię porwij na części lub posztakuj drobno. Oliwkię mozesz pokroić na pół lub pozostawić w całości, wedlug uznania.

  2. Wsyp przygotowane powyżej składniki do miski, dodaj pokrojoną w nieduże kawałki ser fera, polej oliwą z oliwek oraz oprósz suszonym oregano - całość delikatnie wymieszaj.

Smacznego!


poniedziałek, 22 lipca 2013

Makaron soba w bulionie

Makaron soba w bulionie

z filetem z piersi kurczaka i porem



W Japonii zupy są wyjątkowo cenione, stanowią niezbędną część obiadu.Całkowicie róznią się wyglądem, smakiem oaz sposobem podania od tego, jakie przygotowujemy w Europie. odstawą większości bulionów jest dashi - wywar  z wodorostów kombu oraz suszonej ryby katsuo (rodzaj tuńczyka). Smak wywaru przypomina.... morze. Bulionem dashi często zalewa się składniki mięsne i rybne, a zupy na bazie wywaru dashi nazywa się suimono. Największym faux pas byłoby podanie ów zupy na talerzu, bowiem Japończycy jadają je wyłącznie w miseczkach. Najpopularniejszy makaron Japonii - soba, o charakterystycznym brązowo-szarym kolorze, produkuje się z mąki gryczanej. Zaczęto go wyrabiać na początku epoki Edo, w XVII wieku, a połowie tego sameho wieku zaczęły powstać pierwsze restauracje specjalizujące się w serwowaniu soba. Największą zaletą makaronu z pewnością jest jego lekkostrawność oraz łatwość w przygotowaniu. Według Japończyków makaron soba symbolizuje długie życie, jakiego wielu obywateli kraju kwitnącej wiśni ma dane dotrwać.


Składniki:
  • 200 g suszonego makaronu soba
  • 3 szklanki bulionu dashi (na każde 0,5 l wody łyżka dashi)
  • 1/4 szklanki sosu sojowego
  • 2 łyżki mirin (ominęłam zamiast tego użylam octu balsamicznego)
  • 1 łyżeczka cukru
  • 1 łyżeczka oleju roślinnego
  • 400 g filetów z piersi kurczaka, pokrojonych w cienkie plasterki
  • 1 por, pokrojony na cienkie plasterki
  • 1/4 łyżeczki mieszanki siedmiu ziół (użyłam pięciu smaków)
Suszony makaron soba

Przygotowanie:
  1. Zagotuj makaron w dużym rondlu, we wrzącej wodzie, bez przykrycia do momenttu aż zmięknie. Po mniej więcej pięciu minutach odcedź i przykryj aby nie wystygł.
  2. Zagotuj 750 ml wody i przygotuj bulion dashi. Bulion wymieszaj z 2 łyżkami sosu sojowego, połową mirin, oraz połową cukru i doprowadź do wrzenia. Zdejmij z ognia i przykryj garnek, aby nie wystygł.
  3. Rozgrzej olej na patelni lub woku i sumaż plasterki kurczaka wraz z poszatkowanym porem - nie przestawaj mieszać aby mięso nie przywarło do dna, ani się nie przypaliło. Dolej pzostały sos sojowy, mirin oraz wsyp resztę cukru. Doprawadź do wrzenia.
  4. W 4-5 miseczkach rozłóż równomiernie makaron soba, na jego wierzch nałóż mieszankę z kurczakiem i zalej wszystko bulionem. Przypraw szczyptą mieszanki ziół. 
podrozenajezyku.blogspot.com

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Japońska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!


niedziela, 21 lipca 2013

Panna cotta z borówkami

Panna Cotta z borówkami

lato w kolorze fiolet



Początkowo deser miał być z jagodami. Jednak po całodniowych zmaganiach w poszukiwaniu jagód poddałam się i zadowoliłam borówką amerykańską. Cóż w tym roku ceny jagód dorównują cenie panna cotta na placu w Rzymie. Panna Cotta pochodzi z północnych Włoch. Składa się z gotowanej śmietanki, żelatyny i dodatków. Klasyczny deser jest o smaku waniliowym, podawany  z sosem z owoców. Do zastygnięcia zostawia się ją w miseczce, a podaje na talerzu polaną sosem.


Składniki:
  • 200g borówki amerykańskiej
  • 1/2 cytryny
  • 60g cukru
  • 300 ml śmietany kremówki 36%
  • 10 ml mleka
  • 3 łyżki żelatyny
  • 1/4 szklanki gorącej wody

Do ozdobienia: 
  • Bita śmietana
  • borówka lub wiórki czekoladowe
Wersja na 4 szklaneczki

Przygotowanie:
  1. Borówki, sok z 1/2 cytryny i cukier wkładamy do garnka i podgrzewamy na wolnym ogniu aż do zagotowania.
  2. Powstały mus blendujemy, następnie przecieramy przez sitko żeby pozbyć się skórek.
  3. W osobnym garnku podgrzewamy śmietanę i mleko by zawrzało, ale nie wykipiało.
  4. W gorącej wodzie rozrabiamy żelatynę.
  5. Teraz pora na łączenie: do nabiału dodajemy owoce i żelatynę. Mieszamy do ujednolicenia masy. Przestudzamy.
  6. Schłodzony garnek wstawiamy do lodówki - masę od czasu do czasu mieszamy. Gdy zacznie się ścinać przelewamy do szklaneczek/ pucharków. Wstawiamy do lodówki na noc.
  7. Przed podaniem przyozdabiamy bitą śmietaną i dodatkami.


Smacznego!

Przepis zaczerpnięty ze strony Moje Wypieki


piątek, 19 lipca 2013

Sałatka z łososia i makaronu vermicelli

Sałatka z wędzonego łososia i makaronu vermicelli

- orzeźwienie w ustach w stylu wietnamskim




Składniki:

  • 100 g makaronu ryżowego vermicelli
  • 200 g wędzonego łososia (użyłam wędznych na ciepło brzuszków łososia)
  • 1 ogórek, wypestkowany, porkojony na cienkie plasterki
  • 1/4 czerwonej papryki, pokrojona na cienkie paseczki
  • garść orzechów ziemnych, drobno pokrojonych lub rozkruszonych
  • 1/4 szklanki świezych liści bazylii, posiekanej
  • 1/4 szklanki świeżych liści mięty, grubo posiekanych
Sos:
  • 1/4 soku z cytryny lub limonki
  • 1/2 czerwonej papryczki chilli drobno posiekanej
  • 1 łyżka oleju sezamowego
  • 2 łyżki sosu rybnego
  • 1 ząbek czosnku, drobno posiekany lub zmiażdżony
Przygotowanie:
  1. Włóż makaron do garnka, zalej wrzatkiem i odstaw aby zmiękł.
  2. Przygotuj sos - połącz ze sobą wszystkie składniki i energicznie wymieszaj łyżeczką.
  3. Obierz łososia i rozdrobnij jego mięso na drobniejsze kawałki. Włóż części łososia do salaterki i dodaj makaron, następnie pokrojonego ogórka, paprykę, orzeszki, bazylię i miętę. Wymieszaj aby składniki równomiernie połączyły się ze sobą.
  4. Polej sałatkę sosem i delikatnie wymieszaj.
Uwagi: W oryginalnym przepisie sałatka składała się z wędzonego pstrąga, który w smaku przypomina łososia. Orzeszki ziemne zastąpiły pistacje. Do sałatki powinno użyć się tez selera naciowego - ale ten aktualnie nie był dostępny pod ręką.



Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Wietnamska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita
Smacznego!

środa, 17 lipca 2013

Gorąca czekolada

Gorąca czekolada

Napój Azteków i Majów


Wbrew pozorom kakaowiec nie pochodzi z Afryki, mimo, że w czasach obecnych to większość ziaren drzewa pochodzi właśnie z tego rejonu świata. Ojczyzną kakao i czekolady jest Meksyk. W dawnych czasach czekolada była napojem bogów i władców. 



Jak głosi aztecka legenda bóg Quetzalcoati, który był ogrodnikiem raju, uprawiał cacahuaquahilt, cudowne drzewo, z którego przygotowywano napój przeznaczony jedynie dla podniebienia arystokratycznego podniebienia - czekoladę. Czekoladę podawano najczęściej z dodatkiem, równie rozpowszechnionego w Meksyku chilli, ale także z wanilią oraz innymi aromatycznymi przyprawami. Od wypicia ciepłej czekolady rozpoczynano każdy dzień. Majowie woleli pić napój zimny, gorzki, zagęszczony mączką kukurydzianą z dodatkiem chilli. Wierzono, że owoce kakaowca mają magiczną moc. Ziarna kakaowca, których znajduje się około sześćdziesięciu sztuk w kleistym miąższu były wysoko cenione, że często wymieniano je na niewolników i bawełnę. Swojego czasu stanowiły walutę i sposób na liczenie. W ziarnach widziano lek na wiele dolegliwości, jak gorączka, wszelkim bólom, kaszlowi, czy złemu poczucio w czasie ciąży. Po dziś dzień uważaj się je za doskonały afrodyzjak, a niegdyś odstraszacz węży. Kakao rzeczywiście, nie jest takie niezdrowe jak wielu sądzi zawiera bowiem ogromne ilości magnezu, kwasu foliowego oraz witaminy E. Ponadto, o czym szeroko się ostatnio mówi, a także, co udowodniono, czekolada podonosi poziom tzw. hormonu szczęścia, czyli serotoniny i endorfin. Sama nazwa czekolady została utworzona przez szwedzkiego przyrodnika i systematyka Karola Linneusza Theobroma cacao, gdzie pierwszy człon zaciągnięty z języka greckiego oznacza "napój bogów".


 Składniki:
  • 1 litr mleka
  • 250 g czekolady meksykańskiej (lub gorzkiej 2,5 tabliczki z dodatkiem pół łyżeczki cynamonu)
  • 3/4 szklanki śmietanki (w oryginale gęstej, użyłam 30%)

Przygotowanie:
  1. Wlej do średniej wielkości rondla mleko, dodaj drobno połamane kawałki tabliczki czekolady i wymieszaj ze sobą. Podgrzewaj na średnim lub małym ogniu nie przestając mieszać, aż czekolada całkowicie się roztopi.

  2. Ubij śmietankę mikserem, aż zgęstnieje lub użyj gotowej. Użyłam zbyt rzadkiej śmietanki aby w ogóle podchodzić do ubijania, zatem tylko dodałam do mleka.

  3. Rozlej czekoladę po szklankach. Udekoruj bitą śmietaną. Podawaj oczywiście na ciepło.


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Meksykańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

poniedziałek, 15 lipca 2013

Kurczak Curry

Kurczak Curry
- męska chińska kuchnia ponownie w ataku


Curry (Nazwa pochodzi od słowa kari, dosłownie: "sos") to przyprawa używana najczęściej w kuchni indyjskiej. Jednak pojawia się także w Japonii - sławne curry raisu, czy Chinach.  Smak i kolor curry zależy od jego składu. Głównym składnikiem jest kurkuma, a także gałka muszkatołowa, kmin rzymski, pieprz czarny, chili, czosnek, kardamon, kolendra, cynamon, imbir i sól. Przyprawa jest bardzo wrażliwa na działanie światła oraz powietrza i dlatego należy ją trzymać w szczelnie zamkniętych, ciemnych pojemnikach.Mimo różnorodności składników można wyróżnić 2 rodzaje curry: indyjskie (odmiana żółta i czerwona) oraz ze Sri Lanki (brązowe prażone dość ostre). Dziś w wersji chińskiej. Proporcje przyprawy odmierzane z torebki:)



Składniki:
(porcja na 3 osoby albo 2 głodne)

  • 1 duża pierś z kurczaka
  • 200 g zielonych fasolek, mogą być z marynowane z puszki/słoika
  • 1 pomidor
  • 1 cebula
  • 2 ząbki czosnku
  • 6 łyżek oleju
  • 1 łyżka stołowa cukru pudru
  • 3 łyżeczki curry w proszku
  • sól do smaku

Przygotowanie:
  1. Pokrój pierś kurczaka w drobną kostkę. Odetnij końce fasolek i przekrój strączki na pół (chyba że są z puszki oczywiście).
  2. Pokrój cienko cebulę i rozgnieć czosnek. Pokrój pomidor na ćwiartki.
  3.  Połowę oleju rozgrzej na patelni, usmaż na nim kurczaka po obu stronach przez 2-3 minuty tak by nie zrumienił się bardzo.
  4. Odłóż kurczaka na bok, opłucz i wytrzyj patelnię.
  5. Rozgrzej resztę oleju i wrzuć czosnek. Następnie wrzuć fasolki i smaż przez 2-3 minuty (surowe nieco dłużej). Dodaj kawałki kurczaka. Przypraw solą, posyp curry i cukrem pudrem (cukier łagodzi ostrość curry i zagęszcza potrawę).
  6. Wymieszaj dobrze i chwilę podsmaż.Wlej szklankę wody i smaż na średnim ogniu przez kilka minut.
  7. Podawaj z ryżem. Kawałki pomidora dodaj tuż przed podaniem.


Smacznego!

Przepis zaczerpnięty z książki "Magiczne pałeczki chińskiej damy"  Gabrielle Keng-Peralta

sobota, 13 lipca 2013

Strucla z jabłkami

Apfelstrudel

- czyli strucla z jabłkami





Apfelstrudel czyli strudel z jabłkami stał się popularny na terenie cesarstwa Austro-Węgierskiego już w XVIII wieku. Choć obecnie niektórzy twierdzą, że jest  to potrawa Niemiecka. Samo ciasto można przygotować z ciasta francuskiego, lub kruchego. Ważne by były cienkie warstwy. Nadzienie to kwaśne jabłka z dodatkiem rodzynek i cynamonu. Dziś modyfikacja pochodzącego z południowego Tyrolu Apfelstrudla. Zamiast cienkiego jak kartka papieru ciasta, ciasto drożdżowe. Zaręczam, że równie pyszne jak oryginał, a bita śmietana czy lody waniliowe pasują jak ulał jako dopełnienie.



Składniki:
  • opakowanie suchych drożdży
  • 4 łyżki cukru
  • 1/2 szklanki mleka
  • około 2 szklanek mąki
  • 5 dag masła
  •  2 jajka
  •  szczypta soli
  • domowe jabłka ze słoika
  • rodzynki

Przygotowanie:
  1. Drożdże mieszamy z letnim mlekiem i łyżeczką cukru. Rozczyn wlewamy do szklanki mąki, przykrywamy ściereczką i zostawiamy 20 minut.
  2. Masło roztapiamy, dodajemy jajka, cukier, solą i ucieramy. Całość łączymy z mąką. Wyrabiamy na spójne ciasto które się nie lepi do palców (tu po trochu dodajmy 2 szklankę mąki). Całość zostawiamy na 30 minut do wyrośnięcia.
  3. Ciasto rozwałkowujemy na cienki placek. Nakładamy masę jabłkową, posypujemy rodzynkami.
    Struclę zwijamy, wkładamy do blachy wyłożonej papierem do pieczenia. Odstawiamy na kolejne 20 minut.
  4. Ciasto pieczemy w temperaturze 200 stopni przez godzinę.


Uwagi: Zasadniczo w przepisie było 25 dag mąki ale ciasto płynęło. W wersji oryginalnej miało być włożone do keksówki. Zdecydowanie mi za bardzo wyrosło:)

Smacznego!


czwartek, 11 lipca 2013

Caprese

Caprese 

w prostocie tkwi piękno


Ten rodzaj przystawki pochodzi z południowego regionu Włoch, Kampanii. Składniki sałatki mają odzwierciedlać włoską flagę: zielone listki bazylii, białe plastry mozzarelli oraz czerwone plastry pomidora. Dodatkowo caprese skrapla się oliwą z oliwek i posypuje odrobiną pieprzu. Kampania jest także ojczyzną samej mozzarelli, gatunkowi sera znanemu doskonale każdemu smakoszowi pizzy. Mozzarella produkowana jest wyłącznie na terenie Kampanii, według tradycyjnych historycznych receptur z miasta Aversa w prowincji Caserta. Mleko, którym się posługuje do stworzenia sera powinno pochodzić od bawolic. Caprese jest wspaniałą, wyjątkowo delikatną w smaku zakąską skupiającą trzy, chyba najbardziej ulubione i typowo włoskie składniki kulinarne Włochów.



Składniki:
  • 1 kulka mozzarelli (125 g)
  • 1 pomidor
  • kilka listków świeżej bazylii
  • oliwa z oliwek - do skropienia
  • świeżo zmielony pieprz
Dodatkowo:
  • 2 ciabatty
  • 1/3 ząbka czosnku, przeciśniętego przez praske
  • 1/4 szklanki oliwy z oliwek 
  • 3 orzechy włoskie - rozłupane i drobno posiekane
  • 1/2-1/3 szklanki świeżych listków bazylii
  • 1 łyżka tartego sera - najlepiej parmezan lun pecorino
  • sól, świeżo zmielony pieprz

Przygotowanie:
  1. Przygotuj pesto: zmiksuj blenderem czosnek, oliwę orzechy, listki bazylii i ser. Dopraw solą i pieprzem.
  2. Przekrój obie ciabaty na pół. Możesz je podgrzać na patelni na oliwie jeżeli już nie są świeże i chrupiące lub dokonać podgrzania, kiedy ciabatta zostanie wypełniona nadzieniem. Na połówce rozłóż na tzw. zakładkę plasterki pomidora i mozzarelli. Oprósz delikatnie solą i pieprzem skrop oliwą, posyp listkami bazylii.
  3. Na pozostałych połówkach posmaruj kromki pesto. Złóż na pół.jeżeli chcesz by były podgrzane - włóż na 2 minuty do opiekacza, ser powinien się roztopić, a pieczywo stać się chrupiące.



Smacznego!

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Kwestii Smaku

wtorek, 9 lipca 2013

Quiche Lorraine

Quiche Lorraine

- czyli placek lotaryński


Choć quiche stanowi klasyczne danie francuskie, tak naprawdę ma korzenie osadzone w Niemczech. Samo słowo quiche oznacza ciastko i pochodzi od niemieckiego słowa kuchen. Ponadto, ciasto zapiekane z kremem oraz nadzieniem zawierającym mięso, ryby i warzywa znane było w kuchni angielskiej już w XIV wieku. Niewątpliwie jednak, quiche stanowi jedno z najbardziej znanych potraw francuskich. Ten rodzaj placka z nadzieniem z masy jajecznej i boczku jest wizytówką z północno-wschodniego regionu Francji - Lotaryngii. Tradycyjnie, quiche przygotowywany był na żeliwnej patelni, a krawędzie ciasta były zaciśnięte do wewnątrz. Obecnie placek lotaryński ma nieco bardziej nowoczesny wygląd. Nadzienie potrawy obowiązkowo powinno zawierać smażony boczek oraz krem jajeczny. Niegdyś wcale, a dzisiaj bezwzględnie dodaje się na wierzch dania ser Gruyère. Podstawa ciasta w przeszłości była nieco pulchniejsza, oparta o typowe ciasto chlebowe, obecnie ciasto jest bardziej chrupiące i cienkie, zapiekane w tortownicy. Quiche lorraine można konsumować zarówno na ciepło jak i na zimno, najlepiej w towarzystwie wina, oczywiście francuskiego.




Składniki:

Ciasto kruche:
  • 250 g mąki pszennej
  • 1/2 łyżeczki soli
  • 125 g zimnego masła
  • 1 jajko
  • 1 łyżeczka zimnej wody
Farsz:
  • 1 por - poszatkowana w talarki biała część
  • 180 g wędzonego boczku, pokrojonego w drobn kosteczkę
Masa jajeczna:
  • 3 jajka
  • 320 ml gęstej śmietany (30%)
  • świeżo zmielony pieprz, sól, gałka muszkatołowo
Dodatkowo: 
  • 60 g tartego żółtego sera (najlepiej cheddar)


Przygotowanie:
  1. Przesiej w misce sól i mąkę. Dodaj pokrojone zimne masło i rozgnieć palcam z mąką. Dodaj jajko oraz widę i szybko zagnieć w gładkie ciasto. Wysmarowaną tłuszczem formę (o średnicy około 26 cm) do tarty wylep rozwałkowany ciastem. Pomakłuwaj widelcem i odstaw na 30 minut do lodówki.
  2. Przygotuj farsz. Na rozgrzanej patelni smaż przez około 4 minuty pora, zdejmij z patelni odstaw do wystygnięcia. Następnie usmaż kawałki boczku, tak aby był chrupki, również odstaw do ostygnięcia.
  3. Wstaw tartę do piekarnika (jeżeli masz możliwość okryj ją folią a nato wyłóż jakieś obciążenie - np fasolę). Piecz przez 20 minut z folią, następnie 15 bez w piekarniku nagrzanym do 190 stopni Celsjusza. Pozostaw tartę do przestygnięcia.
  4. Przygotuj masę jajeczną: Dokładnie wymieszaj śmietanę z jajkami. Dopraw solą, pieprzem i gałką muszkatołową.
  5. Na spód darty wyłóż boczek i por. Przysyp 3/4 ilości tartego sera i zalej masą jajeczną. Wierzch posyp pozostałym serem. Włóż do nagrzanego piekarnika ponownie na 190 stopni i piecz przez około 30 minut lub do momentu, kiedy uznasz, że masa jajeczna się ścieła i zarumienila. Quiche loraine można podawać zarówno na ciepło, jak i na zimno.




Smacznego!
Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Filozofii Smaku

Kapusta pekińska z boczkiem

Kapusta pekińska z boczkiem


Jednym z najbardziej kojarzącym się z Chinami warzywem jest kapusta pekińska. Na szczęście ma ona więcej wspólnego z Chinami niż fasolka po bretońsku z Francją.  Kapusta uprawiana jest w Chinach i Japonii, jednak dobrze przyjmuje się w krajach o umiarkowanym klimacie. Swoich wielbicieli w Azji znalazła już w V wieku, natomiast w Europie i Ameryce Północnej na stołach zagościła dłużej od lat 30 XX wieku.

Dziś kapusta w wersji podsmażanej. Mimo boczku danie jest odświeżające i odżywcze.



Składniki:

  • 1 główka kapusty Pekińskiej
  • 200 gram boczku wędzonego, pokrojonego na zapałki
  • 1 cebula
  • 3 ząbki czosnku
  • 1 kawałek imbiru (po posiekaniu powinno go być na taką pełną łyżkę stołową)
  • 6 łyżek stołowych oleju
  • 3 łyżki stołowe sosu sojowego
  • sól do smaku

Przygotowanie:
  1. Przetnij kapustę na pół i pokrój w kawałki szerokości 3-4 centymetrów. Miękkie części liści odłóż osobno o grubszych kawałków i głąba.
  2. Posiekaj cebulę i czosnek.
  3. Pokrój na naprawdę drobną kostkę imbir (ew rozgnieć).
  4. Rozgrzej olej na dużej patelni i usmaż cebulę z boczkiem. Dodaj czosnek, imbir i grubsze części kapusty.
  5. Dobrze wymieszaj i smaż przez kilka minut, po czym dodaj liście.
  6. Dopraw sosem sojowym i solą. Wlej na patelnię jedną szklankę wody. Przykryj i duś na wolnym ogniu przez ok 10 minut.
  7. W zależności od gustu duś dłużej do czasu całkowitego zmięknięcia kapusty lub podawaj bardziej chrupiącą.

Ważne - nie przesadzić z imbirem, ma bardzo intensywny smak. Musi być dobrze posiekany/rozgnieciony.



Smacznego!

Przepis zaczerpnięty i zmodyfikowany z książki "Magiczne pałeczki chińskiej damy"  Gabrielle Keng-Peralta

niedziela, 7 lipca 2013

Chilli con carne

Chilli con carne

Podobnie jak burrito, chilli con carne, należy do kuchni Tex-Mex. W rzeczywistości korzenie, wcale nie sięgają Meksyku, ale Stanów Zjednoczonych. W północnym Meksyku, kuchnia jest bardzo zbliżona do teksańskiej, tam przyrządza się caldilo - gulasz bardzo zbliżony do chilli con carne. Niemniej jednak, danie prawdopodbnie już zawsze będzie traktowane, jako jedno z najpopularniejszych dań meksykańskich. Podstawowe składniki potrawy to papryka chili, cebula, czosnek, pomidory oraz mielone lub drobno siekane mięso wołowe. Na temat powstania chilli con carne głoszonych jest wiele legend. Jedna z nich opowiada o hiszpańskiej zakonniny w błekitnym habicie Marii z Agredy, którą wielokrotnie miała wizje, podczas których jej duch opuszczał ciało, aby krzewić chrześcijaństwo wśród Indian. Po powrocie duszy do ciała z jednej z wizji, duch zapisał przepis na chilli con carne, który otrzymał w darze od pogan. Smak papryczki chilli dosyć późno rozprzestrzenił się w Stanach Zjednoczonych. Na jednej z wystaw w San Antonio, w 1893 roku została przedstawiona papryczka chilli turystom, którzy chętnie odwiedzali miasto i od tego momentu, ostry smak rozprzestrzenił się na całą Amerykę. Od 1977 roku, chilli con carne stało się oficjalnym  daniem Stanów Zjednoczonych.



Składniki:
  • 1 łyżka oliwy
  • 1 drobno posiekana duża cebula (najlepiej czerwona)
  • 1 zmiażdżony ząbek czosnku
  • 2 drobno posiekane czerwone papryczki chilli
  • 500 g mielonej wołowiny
  • 2 x 400 g rozdrobnionych pomidorów z puszki
  • 1/3 szklanki koncentratu pomidorowego
  • 1/2 łyżeczki sproszkowanej ostrej papryki
  • 2 łyżeczki cukru
  • 1 szklanka (250 ml) bulionu wołowego
  • 420 g odsączonej, opłukanej czerwonej fasoli z puszki


Przygotowanie:
  1. Na rozgrzanym oleju usmaż cebulę, czosnek i chilli do momentu aż cebula stanie się szklista.  Dodaj mieloną wołowinę, mieszaj wszsytko na średnim ogniu, do momentu aż mięso nabierze brązowego koloru.
  2. Dodaj pomidory z puszki, koncentrat pomidorowy, ostrą paprykę i cukier. Wlej bulion wołowy, wymieszaj skladniki ze sobą i doprowadź do wrzenia. Następnie zmniejsz płomień i duś, aż większość płynu wyparuje - około 25 minut. Od czasu do czasu wymieszaj potrawę, aby nie przywarła do dna.
  3. Dodaj fasolę i podgrzewaj pod przykryciem przez 10 minut. Podawaj z podgrzanymi tortillami pszennymi. Jako dodatek możesz użyć gęstej śmietany skropionej cytryną, dla zlagodzenia ostrego smaku.

Smacznego!


Przepis zaczerpnięty z "Podróże kulinarne. Kuchnia Meksykańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Bob Czorba

 Zupa fasolowa z kabanosami i papryką

- pikantna odsłona Bułgarii


Warzywa strączkowe stanowią ważny element w bułgarskim jadłospisie. Fasola, groch, czy soczewica stanowią podstawę wielu zup i sałatek. Podobnie jak Grecy, Bułgarzy wykorzystują przy sporządzaniu potraw duże lości czosnku. W starożytnej Tracji, która obecnie znajduje się na pograniczu Bułgarii i Grecji, wierzono, że chroni przed złymi mocami i zimnem. Niewątpliwie czosnek, to jedno z najlepszych źródeł witamin po srogiej zimie. Ponadto, spożywany w stanei surowym zapobiega schorzeniom żołądka, wpływa korzystnie na przemianę materii, a także obniża ciśnienie krwi. Czosnek stanowi podstawowy dodatek do potraw opartych o fasolę, między innymi  ostrej bob czorby. Czorba przyrządzana jest zgodnie ze starobułgarską recepturą, ale jej nazwa jest pochodzenia tureckiego. Jej cechą charakterystyczna są drobno pokrojone warzywa i mięso oraz dosyć duża ilość tłuszczu. 




Składniki:

  • 1/2 szklanki białej i czerwonej fasoli ( w oryginale powinna być jeszcze czarna)
  • 1 cebula, drobno posiekana
  • 1 ząbek czosnku, zmiażdżony
  • 1/2 zielonej papryczki chilli, drobno posiekanej
  • 1 seler, pokrojony w kostkę
  • 1 marchewka, pokrojona w talarki
  • 2 łyżki oleju
  • 1/2 łyżeczki startej gałki muszkatołowej
  • 1 łyżka kolendry, mielonej
  • 4 szklanki bulionu wołowego
  • 2 łyżki koncentratu pomidorowego
  • 100 g kabanosów
  • szczypta goździków, zmielonych
  • sól, pieprz świeżo zmielonych, słodka papryka, mielona


Przygotowanie:
  1. Opłucz dokładnie fasolę z puszki. Na patelni rozgrzej olej. Saż cebulę, paprykę chilli, seler, marchewkę i czosnek przez 10 minut na średnim ogniu.

  2. Dodaj kolendrę gałkę muszkatołową i goździki. Wymieszaj wszystk ze sobą i duś na patelni przez 2 minuty. Wsyp mieszankę do garnka, dodaj fasolę i zalej bulionem. Gotuj przez około 20 - 30 minut na wolnym ogniu.
  3. Do zupy dodaj koncentrat pomidorowy i wymieszaj, po 5 minutach dodaj pokrojonego kabanosa i gotuj przez kolejne kilka minut. Dodaj ewentualnie pieprz, sól i słodką paprykę do smaku według uznania.
Smacznego!

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Bułgarska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

czwartek, 4 lipca 2013

Kompot z rabarbaru

Kompot z rabarbaru

- powrót zapomnianej klasyki



Składniki:
  • 400 g rabarbaru
  • 1 litr wody
  • 4 łyżki cukru + dodatkowo do smaku według uznania
  • 1 łyżka cukru wanilinowego
  • 1 łyżka soku z cytryny

Świeże łodygi rabarbaru
Przygotowanie:
  1. Umyj rabarbar pod bieżącą wodą, jeżeli występują to odetnij liście i wyrzuć. Łodygi rośliny pokrój na kawałki o średnicy około 1 cm. Wsyp cukier do garnka i rozprowadź po dnie. Podgrzewaj na średnim ogniu przez około 2-3 minuty lub do momentu aż zacznie brązowieć.

  2. Wrzuć kawałki rabarbaru i wymieszaj. Cukier powinien wtedy się zbić w grudki, ale wraz z puszczaniem soku z rośliny, roztopi się. Smaż przez około 2-3 minuty. Następnie wlej wodę i doprowadź do wrzenia.

  3. Zmniejsz płomień i dodaj cukier wanilinowy, gotuj przez kolejne 3 minuty aż rabarbar zmięknie. Na sam koniec dodaj sok z cytryny. Odstaw na kilka minut i przecedź przez sitko do czystego dzbanka.

  4. Dla względów estetycznych można wrzucić kiłka ładniejszych czerwonych części rabarbaru, a resztę docisnąć łyżką i dolać sok do dzbanka. Kompot można, a nawet trzeba dosłodzić w razie potrzeby.



Smacznego!
Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Kwestia Smaku





środa, 3 lipca 2013

Tortilla española

Tortilla de patatas

- chłopska tortilla ziemniaczana


Hiszpańska tortilla składa się z ziemniaków jaj i cebuli, reszta zależy od finezji smakosza i tego co lodówka oferuje. Tortilla hiszpańska jak widać zupełnie różni się od powszechnie znanej - meksykańskiej. W odróżnienia od placka z Ameryki Południowej omlet ziemniaczano-jajeczny zawsze smażony jest na oliwie. Istnieje wiele odmian hiszpańskiej tortilli w zależności od regionu. Popularnie dodawane są składniki jak: pomidory, ryby, boczek, czy ser. Najszerzej znaną jest tortilla chłopska, która była ulubioną potrawą Sancho Pansy, szczegółowo opisaną w Don Kichocie.



Składniki:
  • 3 ziemniaki, pokrojone na bardzo cienkie plasterki
  • 1 niewielka cebula, pokrojona w cienkie plasterki
  • 3 jajka, lekko roztrzepane
  • 1/2 łyżeczki mielonej słodkiej papryki
  • pieprz, sól do smaku
  • oliwa do smażenia
  • dodatkowo: ser tarty, szczypiorek lub dymka

Przygotowanie:
  1. Osusz pokrojone plasterki ziemniaków. Rozgrzej oliwę na patelni, smaż partiami ziemniaki i cebulę, aż zmiękną, ale nie przyrumienią.  Przełóż do sitka i pozostaw do ostygnięcia.
  2. Przełóż ziemniaki i cebulę do większej miski. Dodaj jajka wymieszane z papryką i odstaw na 5 minut.
  3. Rozgrzej ponownie oliwe na patelni - najlepiej takiej o średnicy do 20 cm i nieprzywierającej powłoce. Wlej zawartość miski, mocno dociśnij do dna. Smaż bez przykrycia na małym ogniu przez około 15 minut lub do momentu, gdy ziemniaki zmiękną, a spód omletu ładnie się przyrumieni.
  4. Ostrożnie odwróć omlet, wykładając go na drugi talerz. Zsuń z powrotem na patelnie drugą stroną. Smaż w dalszym ciągu na małym ogniu przez mniej więcej 10 minut lub do chwili, kiedy jajka się zetną, a spód lekko zbrązowieje. Dodaj ser i oprósz go poszatkowanym szczypiorkiem lub dymką. Odstaw na 10 minut, a następnie podziel tortillę na trójkąty.



Smacznego!

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Hiszpańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

wtorek, 2 lipca 2013

Köttbullar - szwedzkie klopsiki

Köttbullar

 - mięsne klopsiki z sosem z żurawiny, czyli IKEA od kuchni strony


Tradycyjna potrawa kuchni szwedzkiej i klasy w restaurachach IKEA. Ta znana marka przyczyniła się w głównej mierze do popularności dania, w końcu to sztandarowe danie sieci restauracji tego sklepu meblowego. Köttbullar to mięsne kulki wielkości orzecha włoskiego. Sporządza się ję na bazie mięsa mielonego wołowego lub wieprzowo-wołowego. Potrawa obowiązkow występuję na stole każdego Szweda z okazji Bożego Narodzenia. Klopsiki najczęściej podawane są z ziemniakami i konfiturą z borówek, oraz surówką z czerwonej kapusty, czy ogórkiem konserwowym. Coraz częściej klospiki podawane w innej wersji, na przykład z makaronem spaghetti. To moje pierwsze podrygi z kuchnią szwedzką, zatem poszłam w stronę klasyki. Na kombinacje jeszcze przyjdzie pora, a tym czasem, jak mawiają niewybrednie Szwedzi bonappetit!



Składniki:

Klopsiki:
  • 500 g mięsa wieprzowo-wołowego
  • 2 roztrzepane jajka
  • 1 średniej wielkości czerwona cebula, drobno posiekana
  • 100 ml mleka
  • 85 g bułki tartej
  • 1 garść świeżego posztakowanego koperku
  • szczypta soli, pieprzu
  • olej lub oliwa do smażenia

Sos do klopsików:
  • 400 ml bulionu wołowego
  • 80 ml śmietany kremówki
  • 3-4 łyżki sosu z żurawiny (przepis poniżej)
  • 2 łyżki mąki
  • 1/4 szklanki zimnej wody
  • sól, pieprz
Sos żurawinowy:
  • 120 g suszone żurawiny
  • 1 szklanka wody


Przygotowanie:
  1. Podsmaż cebulę na rozgrzanej oliwie na złoto i pozostaw do wystygnięcia. 

  2. W większej misce wymieszaj mleko, jajka, bułkę tartą podsmażoną cebulę, koperek oraz mięso mielone. Dopraw solą i pieprzem. Uformuj kulki wielkości orzecha włoskiego. 

  3. Przygotuj sos z żurawiny: zagotuj w małym garnku szklankę wody Wrzuć żurawinę i gotuj przez 5 minut, mieszając, tak aby nie przywarła do dna. Odstaw z ognia i jak lekko ostygnie zmiksuj na gładką mase blenderem. Po ostygnięciu sos nabierze gęstości.

  4. Na dużej patelni rozgrzej olej i obsmaż partiami klopsiki z każdej strony na złoto-brązowy kolor. Przełóż je na talerz. A na patelni, której smażyłaś wlej bulion i dodaj 4 łyżki sosu z żurawiny. 
    Energicznie wymieszaj. W szklance wymieszaj mąkę z zimną wodą i wlej na patelnie. Dodaj śmietanę kremówkę, dopraw solą i pieprzem. Jeżeli sos jest zbyt gęsty dodaj wodę aż nabierze lekko gęstej konsystencji. Włóż klopsiki ponownie na patelnie i duś w sosie przez kilka minut.

  5. Köttbullar obowiązkowo powinno się podawać z resztą sosu z żurawiny. Najlepiej podawać z ziemniakami - tu postać dowolna. Postawiłam na ikeowską klasykę - fryteczki.
Smacznego!

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Ivka w kuchni

poniedziałek, 1 lipca 2013

Zupa z suszonych grzybów

Zupa z suszonych grzybów



Składniki:

  • 1 szklanka suszonych grzybów: podgrzybki i prawdziwki + 500 ml gorącej wody
  • 500 ml bulionu drobiowego lub wołowego
  • 1 marchewka
  • 1 korzeń pietruszki
  • kawałek selera
  • 1 średniej wielkości cebula
  • 1 ząbek czosnku
  • oliwa do smażenia
  • szczypta ziela angielskiego
  • 2 liście laurowe
  • pieprz, sól do smaku
  • ewentualnie śmietana 


Przygotowanie:

  1. Zalej grzyby gorącą wodą i odstaw na około 15 - 20 minut. Następne doprowadź do wrzenia i gotuj do miękkości. 

  2. Obierz marchewkę, seler i pietruszkę  i pokrój na mniejsze kawałki. Wrzuć do garnka z gotowym bulionem. Dodaj szczyptę ziela angielskiego, piperzu oraz liście laurowe. Gotuj pod przykryciem na małym ogniu, do momentu aż warzywa staną się miękkie. Posiekaj cebulę i czosnek i podsmaż do zeszklenia na patelni z odrobiną oliwy, dodaj do bulionu. 

  3. Przez sito przelej gotowy wywar do większego garnka, dodaj grzyby oraz wodę, w której się moczyły Gotuj przez kolejne 10 minut. Jeżeli chcesz zabielić zupę śmietaną, wpierw wymieszaj ją w kubku z odrobiną wywaru i energicznie wymieszaj. Dzięki temu unikniesz jej zważenia. 

  4. Podawaj zdrobnymi kluseczkami babuni.



Smacznego!