sobota, 25 marca 2017

Ryba zapiekana w cieście

Ryba zapiekana w cieście

- z sosem śmietanowym


Zapiekanki to potrawa, która wyjątkowo przypadła do gustu narodu angielskiego. Podstawę klasycznej brytyjskiej zapiekanki, a właściwie wierzch stanowią ziemniaki, często oprószone tatym serem. Ziemniaki najczęściej mają konsystencje puree. A co pod ziemniakami? Nadzienie zapiekanki tworzy znacznie dłuższą historię. Najbardziej znana zapiekanka pochodzenia brytyjskiego - oparta jest na wołowinie duszonej z warzywami, równie popularne są także zapiekanki z mięsa drobiowego z pieczarkami, czy też rybą. Ryba zapiekana w cieśce z sosem śmietanowym będzie bohaterem dzisiejszych podróży na języku. Przyzwyczajeni do nieco innego serwowania ryby, ta potrawa dla wielu może być kulinarnym zaskoczeniem. Danie jest delikatne w smaku, a jednocześnie badzo sycące. Zarumienione puree z wierzchu zapiekanki zachęca do spróbowania potrawy, a dalej jest tylko lepiej - aksamitny smak ryby w śmietanowym sosie sprawia, że każdy kęs tej potrawy staje się rozkoszą dla podniebienia. Ziemniaczano-rybna zapiekanka jest idealną propozycją na każdy dzień tygodnia. Jako jedna z nielicznych potraw jeszcze lepiej smakuje na drugi dzień. Zachęcam do przygotowania.


Składniki dla 4 osób:
  • 2,5 szklanki mleka
  • 1/2 małej cebuli
  • 1 listek laurowy
  • 6 ziaren czarnego pieprzu
  • 4 filety ryby o białym mięsie
  • 3 duże ziemniaki, grubo pokrojone
  • 600 g selera korzeniowego, grubo pokrojonego
  • 1 żółtko
  • 0,5 szklanki  startego parmezanu
  • 3/4 szklanki śmietany
  • 60 g masła
  • 1/4 szklanki mąki
  • 2 łyżki natki pietruszki, grubo posiekanej


Przygotowanie:
  1. Wlej do rondla mleko, dodaj cebulę,listek laurowy oraz pieprz. Doprowadź do wrzenia. Włóż rybę i gotuj przez około 5 minutpod przykryciem. Wyjmij ugotowaną rybę i wyłóż ją do żaroodpornego naczynia. Przecedź wywar przez sitko. Usuń warzywa, tak aby pozostał sam płyn. 
  2. Ugotuj oddzielnie ziemniami i seler korzeniowy. Ubij ugotowane ziemniaki z selerem na gładką masę, dodaj żółtko, parmezan 1/4 szklanki śmietany oraz połowę masła. Mieszaj całość do momentu uzyskania jednolitej konsystencji.  Garnek przykryj ścierką i odstaw w ciepłe miejsce.
  3. W rondlu rzpuść pozostałe masło, dodaj mąkę. Gotuj mieszajac aż masa zgęstnieje i zacznie bulgotać. Stopniowo wlewaj pozostałe mleko i śmietanę, ciągle mieszając. Pod koniec dodaj natkę pietruszki. 
  4. Rozlej sos do naczynia z rybą. Wyłóż na wierzch masę ziemniaczaną, tak aby pokryła całość. Zapiekaj w wysokiej temepraturze ok. 200 stopni Celsjusza na brązowo. Podawaj gorące.


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Brytyjska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

środa, 22 marca 2017

Wołowe szaszłyki z bakłażanem

Szaszłyki z wołowiny 

- w pieczonym bakłażanie


Kuchnia serbska stanowi perłę kuchni bałkańskiej. Usytowanie geograficzne Serbii sprawia, że stoi na rozdrożu kulinarnej Europy. Z jednej strony smaki orientu, pełne słodkiego miodu i silnego aromatu z drugiej zaś gust południowosłowiański. Wzajemne przeplatanie się katolickiego zachodu i orientalnego wschodu widać przede wszystkim w sztuce kulinarnej. Serbia od starożytości była pod wpływem ościenych potęg - Grecji, Rzymu, Turcji, a także Austro-Węgier. Dzisiaj Serbia stanowi miejsce współistnienia wielu narodów, a współczesna kuchnia serbska to mieszanka wpływów śródziemnomorskich - głównie greckich i tureckich oraz środkowoeuropejskich - szczególnie węgierskich i austriackich. Serbowie znani są z zamiłowania  do papryki oraz mięsa. Chociaż solidna porcja mięsa wiedzie prym w tamtejszej kuchni, to warzywa, a w szczególności umiłowana przez Serbów papryka, pomidory i bakłażany stanowią kolorowe i aromatyczne  tło dla tamtejszych potraw. Łódeczki z bakłażana, wypełnione sosem jogurtowo-czosnkowym z szaszłykiem z mięsa wołowogo, przełożonym boczkiem owiniętym wokół suszonej śliwki z dodatkiem soczystej czrwonej papryki podane w bukiecie sałat to wyjątkowo miły początek przygody po serbskiej sztuce kulinarnej. Zachęcam do przygotowania. 


Składniki dla 2 osób:
  • 250 g mięsa wołowego, mielonego 
  • 6 suszonych śliwek
  • 6 cienkich plasterków boczku
  • 1 czerwona papryka, porkojona w większą kostkę
  • 1/2 cebuli, posiekanej
  • 1/2 lyżeczki mielonego kminku
  • 1 bakłażan
  • mąka pszenna do oprószenia
  • olej do smażenia
  • sól, świeżo zmielony pieprz
Sos jogurtowy:
  • 1 szklanka jogurtu naturalnego
  • 1 ząbek czosnku, zmiażdżony
  • natka pietruszki, drobno posiekana (ilość wg uznania)
  • sól, świeżo zmielony pieprz

Przygotowanie:
  1. W misce wymieszaj z posiekaną cebulą, kminkiem, solą i świeżo zmielonym pieprzem. Podziel mięso na sześć części i z każdej uformuj kulkę, a następnie obtocz w mące.
  2. Zawiń plaster boczku wokół każdej suszonej śliwki. Nadziewaj na przepmian kawałki papryki, kilki mięsa i śliwki zawijane z boczkiem na drewnianą szpadki.
  3. Podsmaż szaszłyki na złoty kolor. Następnie piecz je w piekarniku rozgrzanym do 180 stopni Celsjusza. 
  4. W międzyczasie przygotuj sos jogurtowy: w małej misce wymieszaj jogurt, czosnek, oraz natkę pietruszki. Dopraw całość solą i świeżo zmielonym pieprzem.
  5. Rozkrój wzdłuż bakłażana na pół. Delikatnie natnij miąższ, posyp solą i pieprzem. Piecz w piekarniku nagrzanym do 230 stopni Celsjusza na złoty kolor.
  6. Wydrąż miąższ z upieczonego bakłażana, tak aby powstało w środku wgłębienie, następnie wypelnij je sosem jogurtowym. Ułóż na nim szaszłyki i podawaj gorące. 


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Serbska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Autor: Szara Emilencja

Smacznego!

wtorek, 14 marca 2017

Zupa grzybowa

Zupa z suszonych grzybów

- zdrowa, aromatyczna, polska


Charakterystyczne dla kuchni polskiej są potrawy zbożowe - kasze, pieczywo oraz najróżniejsze potrawy mączne jak kluski, kopytka, czy pierogi. Należy jednak pamiętać, że Polska jest również krajem obficie zalesionym. Blisko 28% naszego kaju pokrywają lasy. Jadłospis kuchni polskiej bogaty jest w wiele potraw wykorzystujących leśne owoce, orzechy, grzyby i zioła. Zupa grzybowa stanowi jedną z najpopularniejszych zup kuchni polskiej. W Polsce, tak jak w innych krajach, kuchnię narodową można podzielić na regiony kulinarne, które zależne są od dostępności surowców na danym obszarze. Pomorze obfituje w ryby morskie, Mazury w ryby słodkowodne, rejony górskie - w sery i nabiał, Wielkopolska słynie z grzybów. Dlatego też w regionalnej kuchni wielkopolskiej mozna odnaleźć wiele przepisow z wykorzystaniem grzybów leśnych. Mimo, że zupa grzybowa występuje w różnych częściach Europy, to jednak polska jest najbardziej esencjonalna i sporządzona z wielu gatunków grzybów. Zupę grzybową zwyczajowo podaje się z kluskami lub makaronem, najczęściej z kleksem śmietany. Mimo, że zupa z suszonych grzybów jest tradycyjną potrawą wigilijną, osobiście lubię ją tak bardzo, że chętnie jadam ją nie tylko w okresie zimowym. Zachęcam do przygotowania. 


Składniki dla 4 osób:
  • 1 szklanka suszonych grzybów
  • 3 kostki bulionu warzywnego
  • 1 marchewka pokrojona w talarki
  • 1,5 l wody
  • 1/2 szklanki słodkiej śmietanki
  • 200 g makaronu 
  • sól, świeżo zmielony pieprz
  • 1/2 pęczka natki pietruszki posiekana


Przygotowanie:
  1. Zalej suszone grzyby gorącą wodą i odstaw. 
  2. Rozpuść kostki bulionu w garnku z wodą i doprowadź do wrzenia. 
  3. Wrzuć do bulionu grzyby wraz z zalewą, pokorjoną w talarki marchewkę i gotuj przez około 30 minut.
  4. dodaj śietankę, dopraw solą i pieprzem. 
  5. Gorącą zupą zalej rozłożony w miskach ugotowany makaron, przybież natką pietruszki i podawaj gorące. 
Smacznego!

poniedziałek, 13 marca 2017

Irish soda bread

Irlandzki chleb sodowy

- łatwy, smaczny i irlandzki


Mimo, że chleb sodowy popularny jest w wielu miejscach na świecie, to właśnie z tego wypieku słynie kuchnia irlandzka. Ten rodzaj pieczywa tradycyjnie wypieka się z mąki z dodatkiem sody i maślanki. Współcześnie coraz częściej maślanka zastępowana jest jogurtem naturalnym lub też stout - czyli ciemnym piwem z górnej fermantacji. Najtrafniejszym przykładem tego rodzaju piwa jest irlandzki Guinness oraz Murphy's Irish Stout. W Irlandii popularne są dwie wersje irish soda bread - z białej lub razowej mąki. W rejonie Ulster chleb sodowy ma postać białego aromatycznego pieczywa, w części południowej Irlandii bardziej powszechny jest brązowy chleb sodowy, czyli tzw. brown soda. co warto wiedzieć, w Irlandii mąka jest wytwarzana z pszenicy o niższym poziomie glutenu, niż klasyczna mąka dostępna na polskich półkach. Przy wyrabianiu ciasta na chleb sodowy ważnym jest, aby wykonać jak najmniejszą ilością ugnieceń przed pieczeniem. Poniższy przepis na irlandzki chleb sodowy, nie zawiera mąki, została ona zastąpiona płatkami owsianymi. Chleb jest dobry w smaku i można przygotować go w wielu wersjach - wieloziarnistej, czy też na słodko. Przepis pochodzi od mojej przyjaciółki Moniki, która go piecze na codzień i z całą premedytacją poleca. 


Skladniki:
  • 500 ml jogurtu naturalnego 
  • 300 g płatków owsianych 
  • 1 ubite jajko  
  • 2 łyżeczki sody do pieczenia 
  • po 2 łyżeczki różnych nasion: słonecznika, dyni, sezamu, lnu (wedle uznania)
  • 1/2 łyżeczki soli
  • 1 łyżka melasy (opcjonalnie)
  • kilka suszonych pomidorów (opcjonalnie)
  • dodatkowe nasiona na wierzch - ilość wedle uznania

Przygotowanie:
  1. Ubij jaki w dużej misce, następnie dodaj 500 g jogurtu naturalnego i melasę. Całość dobrze wymieszaj.
  2. W osobnej mise wymieszaj płatki owsiane, sodę, nasiona, sól i ewentualnie suszone pomidory. Wymieszaj mieszankę i dodaj przesyp do jogurtowej masy.
  3. Wyłóż formę papierem do pieczenia i wyłóż na nią ciasto. Oprósz ciasto z wierzchu dodaj dodatki w postaci mieszanki nasion słonecznika, dyni i lnu. 
  4. Piecz przez około 30 minut w piekarniku nagrzanym do 180 stopniach Celsjusza. Po tym czasie zmniejsz temperaturę do 150 stopni Celsjusza i piecz przez kolejne 30 minut. 

  • Chleb smakuje równie doskonale także w wersji na słodko z suszonymi owocami, np. z żurawiną 
Autor: M_onyka

Smacznego!

niedziela, 12 marca 2017

Amerykańskie krewetki z warzywami

Étouffée

- czyli krewetki z warzywami po luizjańsku


Kuchnia amerykańska czerpie wpływy z całego świata. Do jednej z najbardziej znanych kuchni Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej należy zdecydowanie kuchnia serwowana w Nowym Orleanie. Przed przybyciem Europejczyków terytorium Luizjany było zamieszkane przez liczne plemiona Indian i do dzisiaj wiele miejscowości ma nazwy pochodzące od nazw indiańskich. Początkowo, ale krótko rejony Luizjany były licznie odwiedzane przez hiszpańskich poszukiwaczy El Dorado, krótko po odkryciu Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Dopiero pod koniec XVII wieku Luizjaną zainteresowała się Francja, która na tym terenie tworzyła swoje kolonie. Francuscy właściciele plantacji stopniowo zaczeli sprowadzać do pracy niewolników z Afryki. Historia stanu Luizjana przełożyla się na tradycje kulinarne. W niedostępnych i bagnistych obszarach Stanu rozwinęła się kuchnia ludności Cajun, inaczej określana jako chłopską. W okolicach Nowego Orleanu natomiast przoduje kuchnia kreolska, która opiera się na bardziej arystokratycznej kuchni francuskiej z silnym wpływem kuchni hiszpańskiej oraz portugalskiej. Niemniej jednak obie kuchnie mają wyraźny wpływ na siebie. Najlepszym tego przykładem jest potrawa zwana Étouffée, która występuje w obu wspomnianych kuchniach. Étouffée to danie, które zaczyna się od podsmażenia tzw. Świętej Trójcy, czyli pokrojonych w kostkę cebuli, słodkiej papryki i selera naciowego. Następnie do garnka dodaje się inne warzywa oraz odpowiednią mieszankę przypraw. Czymże byłaby kuchnia nowoorleańska bez krewetek? Do bulionu z powstałą mieszanką dodaje się krewetki i dusi odpowiednią ilość czasu. Étouffée powinno się podawać z ryżem, z którego uprawy również slynie Luizjana. Potrawa z wyglądu bynajmniej nie jest elegancka, ale w kuchni o korzeniach chłopskich chodzi o to, aby można było się nasycić i dobrze zjeść. Taka też jest ta potrawa. Kto pragnie spróbować ugryźć jabłko Wuja Sama z południowej luizjańskiej strony, tego szczerze zachęcam do przygotowania tej potrawy. 


Składniki dla 4 osób:
  • 0,5 kg średnich krewetek
  • 2 szklanki bulionu warzywnego
  • 200 g ryżu 
  • 1 cebula
  • 1 ząbek czosnku
  • 1 papryczka chilli
  • 1 łodyga selera naciowego
  • 1 czerwona papryka
  • 4 łyżki oliwy
  • 1 puszka krojonych pomidorów
  • 1 łyżka koncentratu pomidorowego
  • szczypta mielonych goździków
  • sól, świeżo zmielony pieprz
  • kilka kropli tabasco


Przygotowanie:
  1. W bulionie zagotuj ryż. Gotuj pod przykryciem przez około 30-40 minut ba słabym ogniu. 
  2. Drobno posiekaj cebulę i czosnek. Usuń gniazda nasienne z papryczki chillli, a następnie pokrój w cienkie paseczki. Pokrój selera w cienkie plasty, a paprykę w kostkę. 
  3. Zeszklij ebulę z czosnkiem na 2 łyżkach oliwy, Dodaj chilli, seler oraz paprykę i smaż przez blisko 4 minuty, często mieszając. 
  4. Dodaj pomidory pomidory wraz z koncentratem pomidorowym, wymieszaj całość i dobraw zmielonymi goździkami, solą, świeżo zmielonym pieprzem oraz tabasco. Gotuj całość przez 10 minut.
  5. Na pozostałej oliwie usmaż krewetki, następnie dodaj je do warzyw.
  6. Odcedź ryż i wyłóż go na takerze. Na wierzchu wyłóż mieszankę warzyw i krewetki. 
Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Amerykańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

czwartek, 9 marca 2017

Węgierska zupa zbójnicka

Zupa zbójnicka

- z kiełbaskami, grzybami, po węgiersku


Kuchnia Węgier należy do kuchni środkowoeuropejskich i jest jedną z najbardziej znanych na świecie.  Tradycyjna kuchnia bazuje na mięsie, jak również sezonowych warzywach i owocach. Cechą charakterystyczną dla kuchni węgierskiej jest bogate wykorzystanie przypraw, głównie sproszkowanej czerwonej papryki, o różnym stopniu ostrości. Współcześnie najchętniej Węgrzy sięgają po słodką paprykę. Węgry pod względem kulinarnym nie rozpieszczają wegetarian. Większość potraw zawiera mięso, jak również jest przyrządzana z dużą ilością tłuszczu. Szczególnie wysoko ceniony jest smalec gęsi. Węgry słyną ze swoich wyrobów wędliniarskich, wśród których, na szczególną uwagę zasługuje tamtejsza kiełbasa paprykowa. Gulasze i pożywne zupy są powszechnie na madziarskich stołach. Zbójnicka zupa z boczkiem i kiełbasą, z dodatkiem pierogów z nadzieniem, jakby nie było mięsnym, wzmocniona aromatem grzybów leśnych, doprawiona ziołami oraz wędzoną ostrą papryką zachwyci rządne mięsa głodne podniebienie. Zupa jest treściwa, ale również bardzo smaczna. Zachęcam do przygotowania, potrawa jest tego warta. 



Składniki dla 4-6 osób:
  • 150 g wędzonego boczku
  • 100 g kiełbasy
  • 1 garść suszonych grzybów leśnych, namoczonych w gorącej wodzie
  • 50 g mąki
  • 1 cebula, drobno posiekana
  • 200 ml śmietany 18%
  • 5 szklanek bulionu mięsnego lub wołowego
  • 2 liście laurowe
  • 200 g pierożków z nadzieniem mięsnym (gotowy produkt)
  • 2 liście laurowe 
  • tymianek,
  • mielona papryka (użyłam ostrej wędzonej)
  • sól, świeżo zmielony pieprz

Przygotowanie:
  1. Boczek pokrój w drobną kostkę i podsmaż, następnie odstaw boczek. Na tej samej patelni zeszklij cebulę. 
  2. Do patelni dołóż grzyby, szczyptę tymianku, dopraw solą i pieprzem.  Duś przez chwilę, następnie dodaj mieloną paprykę zalej bulionem.
  3. Do bulionu włóż liście laurowe, pokrojoną w plasterki kiełbasę z boczkiem i zagotuj. 
  4. Do zupy dodaj pierożki, kiedy się zagotują zagęść zupę mieszanką mąki i kwaśnej śmietany. Zagotuj całość ponownie i rozlej do misek.
Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Węgierska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Autor: Szara Emilencja

Smacznego!

środa, 8 marca 2017

Pyry z gzikiem

Pyry z gzikiem

- wielkopolski rarytas


Pyry z gzikiem jak łatwo się domyśleć są potrawą charakterystyczną dla kuchni Wielkopolski. Gzik stanowi bardzo prosty w przygotowaniu przysmak powstały na bazie twarogu rozrobionego ze śmietaną. Obecnie śmietana w gziku bywa zastępowana jogurtem, czy też rzadziej mlekiem. Klasycznie do masy twarogowej dodawany jest siekany szczypiorek z rzodkiewką. Popularnym dodatkiem bywa też cebula, koperek, czy rozdrobnione jajko. Gzik zwyczajowo podawany jest z ziemniakami gotowanymi w mundurkach i nosi jak przystało na Wielkopolskę gwarową nazwę pyry z gzikiem. Gzik, czy też gzika serwowana była powszechnie w porze obiadu w piątki, z racji tego, że jest potrawą postną. Pyry z gzikiem od niedawna stały się znane i lubiane już nie tylko w Wielkopolsce, ale w całej Polsce. Coraz częściej możemy odnaleźć gzik w jadłospisie w różnego rodzaju restauracjach. To co najbardziej mnie urzekło w ziemniakach z gzikiem to prostota dania, jego smak i fakt, że szybko syci. To świetna propozycja na lekki obiad nie tylko w piątek, ale i w pozostałe dni tygodnia. 


Składniki dla 4-6 osób:
  • 1 kg ziemniaków
  • 1/2 cebuli, posiekanej
  • 250 g twarogu
  • 1/2 szklanki śietany
  • 1/2 pęczka koperku
  • nasiona czarnuszki, posiekany szczypiorek (opcjonalnie)

Przygotowanie:
  1. Dokładnie umyj ziemniaki i ugotuj w łupinach. Pod odlaniu wody, przykryj garnek w którym się gotowały i odstaw je w ciepłe miejsce.
  2. Posiekaną cebulę z koperkiem wymieszaj z twarogiem oraz śmietaną. Dopraw solą do smaku. 
  3. Wykonaj nacięcia wzdłuż jeszcze ciepłego ziemniaka i wypełnij nacięcie gzikiem. Przybierz siekanym koperkiem, szczypiorem lub nasionami czarnuszki. Od razu podawaj.


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Rosyjska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!