środa, 31 grudnia 2014

Szaszłyki po gruzińsku

Szaszłyki po gruzińsku

- w pikantnej marynacie


Kiedy po raz pierwszy zapytałam swojego gruzińskiego znajomego, jakie są potrawy typowo gruzińskie, ponieważ chciałam spróbować którąś przygotować, ten odpowiedział mi natychmiast szaszłyk. Zaskoczyła mnie ta odpowiedż, ponieważ szaszłyki nie kojarzyły mi się wtedy tak bardzo z Gruzją. Pierożki chinkali, placki chaczapuri, czy lobiani - to są typowe gruzińskie potrawy, ale szaszłyk? Jednakże, wracając pamięcią do niegdyś bogatego w barki różnych narodowości Jarmarku Europa przypomniałam sobie budkę serwującą dania gruzińskie. Były pełne grillowanego mięsa nadzianego na szpadki. Zatem tak - szaszłyki są jak najbardziej gruzińskim specjałem. Jak zostałam pouczona - ów szaszłyki nie powinno się przygotowywać z drobiu, a z wieprzowiny, baraniny, czy też ewentualnie wołowiny.  Jest to danie stworzone dla gruzińskich mężczyzn, pełne mięsa, pożywne, nie zważające na kalorie. Do szaszłyków idealnie sprawdzą się gruzińskie sosy, takie jak: adżika, tkemali, czy bażi.




Składniki dla 3-4 osób:
  • 500 g polędwiczki wieprzowej
  • 1 czerwona papryka
  • 1 żółta papryka
  • 1 cebula
Marynata:
  • 1 szklanka gęstego jogurtu
  • 3 ząbki czosnku
  • 1 łyżeczka mielonej kolendry
  • 1/2 łyżeczki ostrej mielonej papryki
  • 1 łyżeczka soli

Przygotowanie:
  1. Umytą polędwiczkę pokrój w kostkę o średnicy około 2 cm. Przygotuj marynatę: posiekaj czosnek i wymieszaj ze szklanką jogurtu. Dodaj przyprawy: kolendrę, ostrą paprykę oraz sól. Wymieszaj pokrojone mięso i odstaw do lodówki na około godzinę.
  2. Paprykę umyj, wytnij gniazda nasienne i pokrój na mniejsze kawałki, odpowiadające kawałkom mięsa. Cebule przekrój na ćwiartki, następnie oddziel warstwami. Na drewniane patyczki do szaszłyków nadziewaj zamarynowane mięso, paprykę czerwoną, żółtą i cebulę.
  3. Szaszłyki smaż na patelni grillowej lub opiekaj na tradycyjnym grillu aż zarumienią się ze wszystkich stron. Podawaj gorące.




Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z kuchnia z wyrakiem

Smacznego!

poniedziałek, 29 grudnia 2014

Gulasz z jelenia

Gulasz z mięsem z jelenia

- kuchnia staropolska


Kuchnia staropolska znacznie różni się od tej, jaką znamy dzisiaj. Zawód myśliwego był ceniony. Mięsa na bogatych stołach nie brakowało. Z jednej z książek znanej polskiej pisarki kulinarnej, Lucyny Ćwierczakiewiczowej, "365 obiadów" możemy znaleźć szereg potraw z dziczyzny, takich jak z sarny, bażanta, kuropatwy, dzika, czy nawet z kwiczoła. Rozmaite potrawy z dzikiej zwierzyny były od zawsze obecne na naszych stołach. Jednakże dzisiaj stanowią dla większości kulinarną ciekawostkę. Warto się skusić i spróbować. Gulasz z jeleniny jest niezwykle prostą w przygotowaniu potrawą o delikatnym smaku. Danie idealne na obiad w chłodne popołudnia.




Składniki dla 4-6 osób:
  • 1 kg mrożonego mięsa gulaszowego z jelenia*
  • 1 duża cebula, poszatkowana
  • 1 duża czerwona cebula, poszatkowana
  • 2 - 3 ząbki czosnku, rozgniecione
  • 250 ml czerwonego wina, półwytrawnego (1 szklanka)
  • 1 l mięsnego bulionu - z dziczyzny lub wołowiny (4 szklanki)
  • 3 liście laurowe
  • 6 ziaren ziela angielskiego
  • 4 ziarna pieprzu
  • 1 łyżka słodkiej papryki
  • 1 łyżeczka cynamonu
  • szczypta majeranku, tymianku i rozmarynu
  • 3 łyżki oliwy
  • 2 łyżki masła
  • ok. 3-4 łyżek mąki pszennej
  • sól, świeżo mielony pieprz



Przygotowanie:

  1. Rozmrożone i umyte mięso, odsącz na papierowym ręczniku i pokrój w kostkę. Obtocz kawałki mięsa w mące. 
  2. Rozgrzej na głębokiej patelni olej z masłem. Smaż kawałki jeleniny, kiedy mięso zmieni kolor dodaj posiekaną cebulę oraz czosnek. Wymieszaj całość stopniowo dolewaj wino, następnie bulion. 
  3. Dodaj przyprawy, dopraw solą i pieprzem. Całość gotuj przez ponad godzinę. Mięso powinno stać się miękkie.
  4. Gulasz podawaj z ugotowanymi ziemniakami i buraczkami.


Uwagi:
  • Mięso z jelenia można zakupić w Warszawie w sklepie Dziki Trop na ulicy Gagarina 31 na Mokotowie


Smacznego!

niedziela, 28 grudnia 2014

Sałatka Waldorf

Waldorf salad

- amerykańska sałatka z selera i jabłka



Sałatka Waldorf stanowi jedną z najbardziej popularnych amerykańskich sałatek. Potrawa powstaje ze składników takich jak: seler, świeże jabłko, orzechy włoskie i majonez. Pełni funkcje zarówno przekąski, jak i lekkiego posiłku. Sałatka powstała między 1893 a 1896 roku w Hotelu Waldorf w Nowym Jorku. Autorem sałatki był szef kuchni hotelowej restauracji - Oscar Tschirky. Początkowo sałatka nosiła nazwę Oscar Waldorfa. Oryginalna receptura nie zawierała orzechów, te zostały dodane  około 1928 roku - jak przedstawia to przepis w Księdze Redaktora Cooka. Obecnie istnieje wiele najróżniejszych odmian sałatki. Często dodaje się rodzynki, czy także świeże winogrona. Coraz częściej zamiast majonezu dodaje się mniej kaloryczny jogurt. Popularnymi dodatkowymi składnikami są różnego rodzaju sałaty - tu idealnie się sprawdza rukola, a także pomarańcze i cytryny. Jedną z bardziej znanych wariacji sałatki Waldorf jest sałatka Emerlad, gdzie selera zastąpiono kalafiorem. Waldorf salad ma delikatny, lekko słodki charakterystyczny smak. Mimo, że historycznie ma już swoje lata w Polsce nie jest popularna. Szkoda, bo jej smak na pewno przypadnie do gustu wielu osobom i przyniesie powiew świeżości na polskim stole.




Składniki na 2 porcje:
  • 1 jabłko
  • sok wyciśnięty z 1/2 cytryny
  • 1/2 średniej wielkości selera korzeniowego
  • garść rodzynek
  • szczypta mielonego cynamonu
  • sól, świeżo zmielony czarny pieprz (do smaku, opcjonalnie)
  • 2 garście rukoli
  • 3 łyżki majonezu
  • 10 połówek orzechów włoskich



Przygotowanie:

  1. Obrane i pozbawione gniazda nasiennego jabłko pokrój w cienkie paseczki. Wymieszaj z połową przygotowanego soku z cytryny, dzięki temu owoc nie zbrązowieje. 
  2. Połowę selera obierz i zanurz na minutę we wrzącej wodzie. Następnie pokrój seler w cienkie słupki i skrop resztą soku z cytryny. Wymieszaj seler z jabłkiem.
  3. Włóż rodzynki na 3 minuty do małej miseczki z wrzącą wodą. Odcedź i dodaj do warzyw.
  4. Na suchej patelni upraż grupo posiekane połówki orzechów włoskich. Dodaj do miski z sałatką.
  5. Dopraw sałatkę cynamonem. Dodaj majonez i wymieszaj wszystkie składniki ze sobą, w razie potrzeby przypraw solą i świeżo zmielonym pieprzem do smaku. Odstaw sałatkę na około godzinę do lodówki. Podawaj schłodzoną.




Smacznego!

sobota, 27 grudnia 2014

Pokusa Janssona

Janssons frestele

- ziemniaczana pokusa ze Szwecji




Jansson frestele, w tłumaczeniu na polski znaczy pokusa Janssona. Jest to bardzo popularna w Szwecji zapiekanka z ziemniaków, cebuli, anchois lub szprotek i śmietanki. Jest to bardzo proste i często spotykane na szwedzkim stole danie. Najczęściej nazwę potrawy nawiązuje się do nazwiska śpiewaka operowego Adolfa Pelle Janzona, co jest dosyć wątpliwe, zważywszy na fakt, że obecna nazwa zapiekanki powstała wiele lat po jego śmierci. Znacznie bardziej przekonującą jest teoria, że nazwa potrawy została wymyślona przez Gunnara Stigmarka, redaktora szwedzkiego kalendarza gastronomicznego Gastronomik, który połączył potrawę z filmem z 1928 roku o tytule "Frestelse Janssons". Po raz pierwszy, przepis został opublikowany w 1940 roku i w szybkim czasie zaczął się cieszyć niemałą popularnością. Potrawa zwyczajowo przygotowywana w okresie świątecznym Bożego Narodzenia, czy Wielkanocy. Jest to danie obowiązkowe na Christmas smörgåsbord, czyli świątecznym szwedzkim stole. Potrawa jest także dobrze znana w Finlandii, gdzie figuruj pod nazwą Janssonin kiusaus. Szwedzka zapiekanka jest delikatna w smaku, jednakże bardzo ciekawa. Obawiałam się, że ze względu na połączenie ziemniaków i ryby danie zostanie odrzucone przez przyzwyczajone do tradycji męskie podniebienia, jednakże się myliłam. Potrawa świetnie spisze się jako danie samodzielne, ale może być jako dodatek do mięsa - chociaż tu radziłabym rozsądnie połączyć, ze względu na co prawda delikatny, ale ciągle wyczuwalny smak anchois w zapiekance. Pokusę Janssona zaliczę do potraw udanych. Kuchnia szwedzka, co raz bardziej zaczyna mnie interesować poprzez swoje niecodzienne dla mnie połączenia składników.



Składniki:
  • 1 kg ziemniaków, obranych 
  • 1 duża cebula
  •  4 ząbki czosnku
  •  1 puszka filetów anchois, mała - ok. 50 g
  •  250 ml mleka + 250 ml śmietanki 30% (użyłam 500 ml śmietanki)
  • skórka otarta z 1 cytryny 
  • 2 łyżki suszonego tymianku
  • sól, świeżo zmielony pieprz
  • olej 3 łyżki
  • około 3-4 łyżek bułki tartej



Przygotowanie:
  1. Cebulę pokrój w cienkie piórka, a ząbki czosnku na cienkie plasterki. Rozgrzej olej na patelni i smaż cebulę z czosnkiem aż zmięknie i lekko się zarumieni.
  2. Pokrój filety z anchois na mniejsze porcje, zachowaj zalewę. Wymieszaj anchois z cebulą i czosnkiem. Natłuść olejem boki naczynia, w którym będziesz piec zapiekankę - użyłam tortownicy, jeszcze lepiej sprawdzi się naczynie żaroodporne o podłużnym kształcie.
  3. Ziemniaki pokrój na cienkie plasterki. W naczyniu wyłóż połowę pokrojonych ziemniaków, oprósz je solą, pieprzem, połową tymianku oraz skórki cytrynowej. Na ziemniaki rozłóż równomiernie cebulę z filetami anchois, następnie przykryj resztą ziemniaków. Ponownie oprósz solą, pieprzem, tymiankiem i resztą skórki cytrynowej.
  4. Zapiekankę polej zalewą z anchois oraz śmietanką i mlekiem. Wierzch posyp bułką tartą. Włóż do piekarnika i zapiekaj przez blisko godzinę w temperaturze 180 stopni Celsjusza. Sałatkę podawaj na ciepło z dodatkiem na przykład sałatki.



Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Mirabelkowy Blog

Smacznego!

czwartek, 25 grudnia 2014

Hiszpańska sałatka warzywna

 Ensaladilla rusa

- czyli hiszpańska sałatka warzywna



Jedną z najpopularniejszych sałatek w Hiszpanii stanowi ensaladilla rusa, czyli jak łatwo po nazwie skojarzyć sałatką rosyjska, zwana powszechnie na świecie sałatką Oliviera, a w Polsce znamy ją pod postacią sałatki warzywnej. Sałatka powstała w 1860 roku, za sprawą belgijskiego kucharza Luciena Olivera, szefa kuchni w moskiewskiej restauracji Hermitage. Sałatka została przyjęta przez Rosjan bardzo ochoczo, co roku obowiązkowo przygotowywana jest w okresie obchodów Nowego Roku. Lucien Oliver w zależności od sezonu dodawał do sałatki rozmaite składniki - od cielęcych ozorków, po kawior, mięso kraba, wędzoną kaczkę, czy kapary. Dzisiaj najpopularniejszym składnikiem dodatkowym jest szynka, czy kurczak. Sałatka Oliviera przypadła do gustu mieszkańcom krajów latynoskich, ale także Hiszpanom, którzy dostosowali smak do swoich gustów kulinarnych. Ensaladilla rusa przypomina naszą sałatkę warzywną, oprócz ziemniaków, marchewki, groszku i jajek dodaje się także mięso tuńczyka, zielone oliwki oraz grillowaną czerwoną paprykę. Czasami dodaje się do niej paluszki krabowe, czy tamtejsze ogórki konserwowe zwane pepimillos. Sałatka jest bardzo łagodna w smaku, dobrze będzie się komponowała z potrawami bardziej zdecydowanymi w smaku. U mnie posłużyła jako urozmaicona forma tradycyjnej sałatki warzywnej podawanej na świąteczny stół.



Składniki dla 4 osób:

  • 3 ziemniaków
  • 2 marchewki
  • 1 czerwona papryka
  • 1/2 puszki groszku (ok.100 - 150 g)
  • 2 jajka
  • 1 puszka tuńczyka
  • garść oliwek (użyłam czarnych, ale mogą być zielone)
  • 3 łyżki majonezu
  • sól, świeżo zmielony pieprz
  • 1 obrane jabłko (ewentualnie)




Przygotowanie:

  1. Ugotuj bez obierania ziemniaki z marchewką. Następnie obierz i pokrój w drobną kostkę. Paprykę umyj i pokrój na ćwiartki, usuń gniazda nasienne, osusz i zapiecz na blasze 40-45 minut w temperaturze około 200 stopni Celsjusza lub upraż na patelni (wtedy skórką do dołu). Obierz paprykę ze skórki i pokrój w kostkę.
  2. Ugotuj jajo na twardo i pokrój w kostkę, Odsącz tuńczyka z zalewy, oliwki opłucz pod bieżącą wodą i pokrój na krążki, 
  3. Umieść wszystkie składniki w misce i delikatnie wymieszaj ze sobą. Dodaj majonez, dopraw solą i pieprzem. W razie potrzeby, dla wzmocnienia smaku dodaj pokrojone w kostkę jabłko lub ewentualnie trochę octu - sałatka nabierze wtedy bardziej rosyjskiego smaku do którego nasze podniebienie przywykło.
  4. Ponownie wymieszaj składniki i wstaw sałatkę na kilka godzin do lodówki.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Smak Hiszpanii

wtorek, 23 grudnia 2014

Ciasteczka korzenne

Ciasteczka korzenne

maślane święta


Czasami człowiek nie ma czasu. Albo ma, ale chciałby zjeść coś słodkiego na szybko. Albo została mu resztka przyprawy do piernika. Dla wszystkich "albo" dziś przepis na szybkie ciasteczka przed lub już świąteczne. Jak jeszcze użyłam do tego wałka z wzorkami do wycinania ciasteczek to robota poszła błyskawicznie. Dla wielbicieli mniej słodkich ciasteczek proponuję dodać trochę mniej cukru.




Składniki:
  • 500 g mąki
  • 200g cukru
  • 250 g masła
  • 1 łyżeczka soli
  • 2 łyżeczki przyprawy do piernika
  • 1 jajko

Przygotowanie:
  1. Mąkę mieszamy z cukrem. Dodajemy posiekane masło i mieszamy.
  2. Dodajemy sól, przyprawę i z jajko. Szybko zagniatamy.
  3. Rozwałkowujemy i wycinamy ciasteczka.
  4. Pieczemy przez 10 minut - do zrumienienia w 175 stopniach.
  5. Dekorujemy lub nie - w zależności od upodobań.

Smacznego!

poniedziałek, 22 grudnia 2014

Śniegowe kule

Śniegowe kule

o smaku migdałów



Prostota tego deseru wręcz poraża. Szybko wymieszać składniki i zrobić małe kulki. Ale za to smak... Rozpływają się w ustach. Podobieństwa można szukać w austriackich rogalikach migdałowych. I myślę że ich pochodzenie można śmiało umieścić w tym kraju. w końcu księżyc w pełni czy w nowiu to nadal księżyc. Zapraszamy do zrobienia małych słodkości jeszcze przed świętami. Już ostatni dzwonek do zmienienia menu na święta.




Składniki:
  • 200 g masła
  • 50 g cukru pudru
  • 120 g mielonych migdałów
  • 1 żółtko
  • 350 g mąki

Przygotowanie:
  1. Miękkie masło ucieramy z cukrem pudrem na puszystą masę.
  2. Dodajemy żółtko, migdały i po trochu mąki. Nadal ucieramy.
  3. Na koniec ciasto zagniatamy ręką, owijamy folią i wkładamy do lodówki na 30 minut.
  4. Po tym czasie z ciasta formujemy małe kulki. Układamy na blasze wyłożonej papierem do pieczenia.
  5. Pieczemy w 190 stopniach przez 20 minut.
  6. Wyjmujemy i po wystudzeniu obsypujemy obficie cukrem pudrem.

Smacznego!

środa, 17 grudnia 2014

Mus dyniowo-jabłkowy

Mus dyniowo-jabłkowy

- idealny jako nadzienie do naleśników



W tym roku dynia wyjątkowo mnie uwiodła. Głównie za sprawą targów, które ją prezentowały w bardzo atrakcyjny sposób. Poznałam i zasmakowałam kilka różnych odmian - zarówno tych najbardziej powszechnych dotąd w Polsce, jak również coraz bardziej popularnych takich jak hokkaido, makaronowa czy dynia piżmowa.Ta ostatnia posłużyła mi do przygotowania musu dyniowo-jabłkowego. Wbrew jakimkolwiek obawom, które towarzyszą początkującemu w tym temacie - połączenie można rzec idealne. Przetwory z dyni są bardzo popularne we Francji. Bardzo cenione są dżemy z dyni. Mus, który prezentujemy dzisiaj, świetnie się spisze jako nadzienie do rozmaitych potraw, szczególnie jednak polecam go naleśników - na przykład francuskich crêpe, ale także do gofrów, rozmaitych ciast, a nawet do drobiu - do gęsi, czy kaczki. Efekt zaskoczył mnie samą - smak jest niezwykły, z pewnością spodoba się najmłodszym smakoszom.





Składniki:

  • 4 jabłka (kwaśne i twarde)
  • 3-4 łyżki cukru
  • skórka starta z 1 pomarańczy
  • 1/3 łyżeczki mielonego cynamonu
  • 1/4 łyżeczki tartej gałki muszkatołowej
  • 1 szklanka (200 g) purée z pieczonej dyni (zamiast tego uprażyłam)



Przygotowanie:

  1. Jabłka obierz i pokrój na ćwiartki, usuń gniazda nasienne.Pokrój jabłka na drobniejsze części i wrzuć do garnka. Wsyp cukier, skórkę pomarańczy, cynamon oraz gałkę muszkatołową. Całość wymieszaj. Duś przez blisko 10 minut, co jakiś czas mieszając.
  2. W tym czasie na suchej patelni upraż lub upiecz kawałki dyni pozbawione pestek i skóry. Praż/piecz aż do miękkości. Następnie zblenduj na gładką masę.
  3. Kiedy jabłka w garnku się rozpadną dodaj pure z dyni i wymieszaj. Zmiksuj przy pomocy blendera na w miarę gładką masę. Duś na małym ogniu przez około 15 minut. W tym czasie mus powinien stać się gęstszy, a jego smak stanie się bardziej wyrazisty. Pod koniec duszenia sprawdź smak i w razie potrzeby dodaj cukru według własnego uznania.
  4. Gorący mus włóż do słoiczków, następnie zapasteryzuj. W innym przypadku mus trzymaj w lodówce maksymalnie do tygodnia czasu.


Przepis zaczerpnięty -zmodyfikowany z Kwestia Smaku

Smacznego!

wtorek, 16 grudnia 2014

Deser pierniczkowy

Deser pierniczkowy

z dodatkiem jabłka i kremu



Święta już prawie za tydzień. Pewnie każdy ma już z góry ustalone menu. Jednak może w następne dni świąteczne lub w Sylwestra można sobie pozwolić na kreatywność. Dziś deser z wykorzystaniem resztek piernika. Ja wybrałam kawałki  piernika ucieranego, ale zasadniczo mogą być to resztki pierniczków lub pierników. Jest bardzo efektowny. Z uwag praktycznych proponuję nakładać go do małych szklanych pojemników, ponieważ jest bardzo słodki i sycący.
 


Składniki dla 6-7 osób:
  • 4 jabłka
  • 2 łyżki syropu klonowego
  • 3 jajka
  • 60g cukru
  • 30 g masła
  • 1/2 łyżeczki startego cynamonu
  • 1/4 startej gałki muszkatołowej
  • 1 łyżeczka ekstraktu waniliowego
  • 250 g serka mascarpone
  • 7 plastrów piernika



Przygotowanie:
  1. Jabłka myjemy, obieramy i kroimy na drobną kostkę.
  2. Na patelni rozpuszczamy 15 g masła. Dodajemy syrop klonowy, cynamon i gałkę i jabłka. Karmelizujemy. 
  3. Odcedzamy i studzimy. Syrop należy zachować.
  4. Piernik kroimy w kostkę, podsmażamy na 15 g masła dodając syrop z karmelizowania jabłek. Studzimy.
  5. Żółtka jajek ucieramy z cukrem i ekstraktem waniliowym na kogel mogel. Dodajemy mascarpone.
  6. Białka ubijamy na sztywną pianę. Łączymy z masą.
  7. Składamy deser: w szklanych miskach rozkładamy połowę piernika, połowę kremu, piernik, jabłka i resztę kremu. Wstawiamy na co najmniej godzinę do lodówki. Można przyozdobić przed podaniem resztą jabłka.

Przepis zmodyfikowany z magazynu Kuchnia nr 12/2014

Korzenne przysmaki

Smacznego!

poniedziałek, 15 grudnia 2014

Pierogi z gruszką i serem pleśniowym

Pierogi z gruszką i serem pleśniowym

- szybko, smacznie, inaczej


Pierogi na święta nie zawsze muszą być podawane z tradycyjnym farszem. W tym dniu potrawy mają być bezmięsne co nie znaczy że nudne. Małe pierożki z ciasta francuskiego smakują dobrze zarówno na ciepło jak i zimno. Tak więc można przygotować je jeszcze przed przyjściem gości, nie są czasochłonne. Jest to świetne rozwiązanie dla osób, którym coroczne tradycyjne menu spędza sen z powiek. Czasami warto postawić na nowy smak, który będzie stanowi powiew świeżości przy wigilijnym stole. Potrawa jak łatwo się domyśleć pochodzi z Francji - matki najlepszych serów pleśniowych, ciasta francuskiego oraz wyjątkowych połączeń smakowych. Gruszka i sery to zaskakująca, ale dobrana para. Potrawa jest idealna dla tych, którzy poszukują nowych smaków i doznań kulinarnych. Pierożki mają delikatny, słodko-słony smak. Ich kształt odmienny jest od tego, do którego przywykliśmy. Jest to z pewnością potrawa, która zaskoczy domowników.



Składniki: 
  • 250 g ciasta francuskiego
  • 100 g sera z niebieską pleśnią
  • 1 duża gruszka 
  • 1 jajko
  • 3 łyżki śmietany 18%
  • przyprawy do smaku:
  • mielona papryka, pieprz, starta gałka muszkatołowa
    sok z cytryny


Przygotowanie:
  1. Gruszkę kroimy na naprawdę drobną kostkę. Skrapiamy sokiem z cytryny by nie ściemniała.
  2. Ser pleśniowy kruszymy bądź kroimy na drobne części, ucieramy ze śmietaną i przyprawami.
  3. Z ciasta francuskiego wycinamy koła. Resztę ciasta zagniatamy, rozwałkowujemy i powtarzamy czynność.
  4. Na każdy krążek nakładamy porcję masy serowej i gruszki. Brzegi smarujemy białkiem i sklejamy.
  5. Resztę białka ubijamy z żółtkiem i smarujemy pierogi.
  6. Pieczemy w 180 stopniach około 10 minut do zrumienienia.

Przepis zaczerpnięty z magazynu Kuchnia nr 12/2014

Pierogi wigilijneZimowy obiad wegański 

Smacznego! 

czwartek, 11 grudnia 2014

Dynia w słodkim sosie sojowym

Dynia w słodkim sosie sojowym

- subtelnie, po japońsku


Smaki japońskiej kuchni budzą zachwyt we współczesnym świecie. Przyzwyczajeni do przesytu na stole coraz częściej prawdziwą elegancję dostrzega się w skromności i naturalności smaków. Kuchnią, która od zawsze stawiała wysoko na prostotę i tradycję z pewnością jest kuchnia japońska. Coraz częściej Europejczycy nie tylko odwiedzają restauracje japońskie, ale także przygotowują posiłki samodzielnie w domu. Potrawy japońskie widziane są jako zdrowe i niskokaloryczne. Japończycy słyną ze zdrowia i długowieczności, zatem naprawdę warto spróbować diety, która jest bogata w warzywa i owoce morza. Dzisiaj prezentujemy kawałki dyni w słodkim sosie sojowym. Danie niezwykle lekkie, a jednocześnie sycące. Kawałki dyni ugotowanej w rybnym bulionie dashi z dodatkiem słodkiego sosu sojowego mają jednocześnie wyraźny, ale w dalszym ciągu subtelny smak. Polecam każdemu, kto chętny jest do poznania delikatnej strony gotowania. Jest to dobry przepis do spróbowania innej strony dyni, która w tym sezonie wyjątkowo przypadła mi do gustu.



Składniki dla 3-4 osób:

  • 300 g dyni ze skórą
  • 1 i 1/2 szklanki dashi
  • 3 łyżeczki cukru
  • 2 łyżki mirin
  • 1 łyżka sosu sojowego (najlepiej japońskiego)


Przygotowanie:
  1. Pokrój dynię na kawałki o średnicy 5 cm. Usuń pestki dyni. Odkrój skórę w kilku miejscach, dzięki temu bulion będzie się lepiej wchłaniał.
  2. Umieść dynię w średnim rondlu skórą do dołu. Zalej dynię bulionem dashi, dodaj cukier i mirin. Doprowadź całość do wrzenia, zmniejsz płomień i gotuj pod przykryciem przez 5 minut, w połowie czasu odwróć dynię skórką do góry.
  3. Dolej sos sojowy i gotuj całość przez około 8 minut lub do momentu aż dynia zmięknie. Po 4 minutach odwróć kawałki dyni. Zdejmij z ognia i nałóż dynię do misek. Możesz podawać dynię na gorąco lub w temperaturze pokojowej z dodatkiem odrobiny sosu sojowego.


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Japońska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita


Smacznego!

wtorek, 9 grudnia 2014

Tagliatelle z dynią i grzybami

Tagliatelle z dynią i grzybami

- makaron z warzywami w kremowym sosie



Tagliatelle jest rodzajem klasycznego popularnego we Włoszech makaronu o kształcie długich płaskich wstążek. Makaron pochodzi z rejonu Emilia - Romagna.  Kształtem przypomina fettuccine, lecz jest od niego szerszy. Jak głosi legenda powstał w XV wieku i był zainspirowany fryzurą księżnej Lukrecji d'Este. Tagliatelle podaje się zwykle z sosami, zazwyczaj z bolognese. Wówczas makaron pojawiał się na najbogatszych stołach z czasem tagliatelle stało się pokarmem spożywanym przez niższe warstwy społeczne. Tradycyjnie tagliatelle było podawane z sosem bolońskim z dodatkiem parmezanu, obecnie serwowane jest z rozmaitymi sosami. Tagliatelle robione jest jak  świeży makaron, ma porowatą i szorstką fakturę, dzięki czemu idealnie komponuje się z gęstymi sosami z dodatkiem mięsa wołowego, cielęcego, wieprzowego, czy też króliczego. Dzisiaj prezentujemy tagliatelle podane na sposób wegetariański, gdzie prym wiodą dynia oraz grzyby leśne. Potrawa jest delikatna i kremowa, o słodko-słonym smaku. Nasyci nawet zagorzałego mięsożercę. 





Składniki dla 3-4 osób:
  • 100 g świeżych lub mrożonych oczyszczonych grzybów (użyłam podgrzybków)
  • 250 g makaronu tagliatelle 
  • 250 g dyni zważonej ze skórą
  • 1 cebula, poszatkowana
  • 1 ząbek czosnku, drobno pokrojony lub rozgnieciony
  • 1/2 łyżki masła
  • 1/2 łyżki oliwy
  • 1/3 szklanki śmietanki 30%
  • 1 łyżeczka suszonego tymianku
  • 4 łyżki tartego parmezanu
  • sol, świeżo zmielony pieprz


Przygotowanie:

  1. Obierz dynię ze skóry. Wyjmij nasiona i pokrój ją w niedużą kostkę o średnicy około 1 cm.
  2. Zagotuj wodę z dodatkiem soli na makaron - tagliatelle gotuj według instrukcji na opakowaniu.
  3. Na większej patelni, na maśle z oliwą podsmaż cebulę - około 2 minuty, pod koniec smażenia dodaj czosnek. Kiedy zacznie wydzielać się aromat dodaj pokrojoną dynię.. Całość smaż przez około 7-10 minut. Dynia powinna zmięknąć i delikatnie zarumienić.
  4. Dodaj grzyby oraz tymianek, smaż przez kolejne 3 minuty. Wlej śmietankę i doprowadź do wrzenia. Dopraw solą i świeżo zmielonym pieprzem. Jak tylko sos lekko zgęstnieje dodaj ugotowany makaron. Całość wymieszaj, następnie rozłóż makaron na talerze i posyp potrawę parmezanem.



Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Kwestia Smaku

Smacznego!

sobota, 6 grudnia 2014

Ucierany piernik

Ucierany piernik

-szybko i prosto-


Sposobów na piernik jest wiele. Są takie, które muszą dojrzeć w zaciszu spiżarni. Nadziewane, przekładane, z bakaliami, na szybko... Dziś wersja gdzie miód jest zastąpiony melasą. Dzięki temu jest bardziej aromatyczny. Ciasto się robi szybko i nie wymaga szczególnego leżakowania.
Oryginalna nazwa piernika wywodzi się od słowa pierny czyli pieprzny. I rzeczywiście w przypadku odpowiedniej ilości i proporcji takich przypraw jak cynamon, anyż, kardamon czy gałka muszkatołowa może wyjść bardzo aromatyczny. Piernik jako ciasto pojawił się u nas dopiero w XVIII wieku jednak to w Krakowie powstał pierwszy cech zrzeszający piernikarzy. Kiedyś było to potrawa wskazująca na dobrobyt i statut materialny rodziny - ze względu na przyprawy korzenne. Cieszmy się zatem ciastem dobrobytu pełnym idei slow food- większość pierników potrzebuje czasu na zmięknięcie.



Składniki:
  • 120 ml melasy
  • 2 łyżki brązowego cukru
  • 120 g mąki
  • 1 i 1/4 łyżeczki proszku do pieczenia
  • 2 łyżeczki przyprawy do piernika
  • sól
  • 2 łyżki posiekanych orzechów włoskich
  • 1 jajko
  • 60 ml mleka

Przygotowanie:
  1. Podgrzewamy melasę z cukrem tak by ten się rozpuścił.
  2. Mąkę mieszamy z proszkiem do pieczenia, odrobiną soli i przyprawami. 
  3. Dodajemy orzechy oraz jajko roztrzepane w mleku i mieszamy.
  4. Powoli dolewamy melasę i mieszamy do połączenia składników.
  5. Ciasto przelewamy do keksówki i pieczemy około 50 minut w 175 stopniach.

Przepis pochodzi z gazety "Kuchnia nr 12/2014"

Wigilijny Piernik 2014 
 Smacznego!

środa, 3 grudnia 2014

Katarzynki

Katarzynki

pierniczki z długą datą przydatności


Do świąt jest jeszcze trochę czasu. Jednak niektóre dania wymagają dłuższego czasu dojrzewania. Tak jest właśnie z katarzynkami, które na początku są bardzo twarde. Dopiero po odleżeniu w puszce z jabłkami nabierają miękkości i wspaniałego aromatu. Katarzynki kojarzone są z Toruniem, a ich powstanie wiąże się z legendą. Podobno kiedyś mała Katarzynka - córka piekarza, chciała pomóc choremu ojcu. Po wyrobieniu ciasta nie wiedziała w czym je upiec więc powycinała w kształcie kółek. Jednak w trakcie pieczenia pierniczki się posklejały i tak powstały katarzynki. U nas bez tradycyjnego wyglądu za to wycinane przez małego pomocnika.



Składniki:
  • 200g miodu naturalnego płynnego
  • 1 łyżeczka przyprawy do piernika
  • 2 łyżki kakao
  • 100 g cukru pudru
  • 1 jajko
  • 450 g mąki 
  • 3 łyżeczki proszku do pieczenia

Przygotowanie:
  1. Do miodu dosypujemy przyprawy (do piernika, kakao, cukier) i mieszamy. 
  2. Następnie dodajemy jajko, i mąkę z proszkiem. Całość zagnieść tak by ciasto było zwarte. Jeśli jest lepkie należy dodać więcej mąki.
  3. Rozwałkowujemy ciasto na grubo - nie mniej niż 1 cm i wycinamy foremką wzorki.
  4. Pieczemy na blasze w temperaturze 190 stopni około 15 minut.
  5. Katarzynki przekładamy do puszki na zmianę z plasterkami jabłka i szczelnie zamykamy. Co 2-3 dni wymieniamy jabłko -żeby ciasteczka zmiękły, a jabłko nie spleśniało.

Przepis pochodzi ze strony http://www.mojewypieki.com/



Smacznego!

sobota, 29 listopada 2014

Babeczki z dynią

Babeczki z dynią

-małe słodkości na Andrzejki -


O użyteczności dyni pisałyśmy nie raz. Dlatego warto jeszcze raz po nią sięgnąć na koniec jesieni. Małe słodkie babeczki dobrze sprawdzą się na imprezie Andrzejkowej. Nie są skomplikowane, a przerwy w trakcie robienia można wykorzystać na malowanie paznokci. Do tego przykryte kremową pierzynką mogą stanowić zagadkę dla smakoszy- co kryje się w środku. Udanych i pomyślnych wróżb.


Składniki:
Babeczki:
  • 100 g masła
  • 60 g smalcu
  • 200g mąki
  • 100 g zmielonych orzechów
  • 1 żółtko
  • 50g cukru pudru
  • 2 łyżki mleka
Krem:
  • 200 g pure z dyni
  • 250 g serka mascarpone
  • 1 łyżeczka cynamonu
  • 1 łyżeczka przyprawy do piernika
  • 1 łyżeczka ekstraktu z wanilii
  • 1/3 szklanki cukru
  • 1 jajko
Dekoracja:
  • 200 g serka kremowego
  • około 1/3 szklanki cukru pudru
Przygotowanie:
  1. Ciasto: mąkę siekamy z orzechami, smalcem i masłem. Dodajemy żółtko, cukier mleko i zagniatamy. 
  2. Gotową masę zawijamy w folię i chłodzimy w lodówce dwie godziny.
  3. Foremki od muffinek smarujemy masłem i obsypujemy mąką. 
  4. Ciasto rozwałkowujemy i wylepiamy nim przygotowane foremki. 
  5.  Foremki wstawiamy na 30 minut do lodówki, a potem na10 minut do piekarnika nagrzanego do 190 stopni.
  6. Krem: wszystkie składniki miksujemy na gładką masę i wypełniamy do 2/3 wysokości foremek.
  7. Babeczki pieczemy 15 minut w 175 stopniach.
  8. Dekoracja: miksujemy cukier z serkiem, a tak powstałym kremem dekorujemy wierz babeczek.


Przepis pochodzi z magazynu "Kuchnia" nr11/2014 i pochodzi od Doroty Świątkowskiej

Smacznego!

wtorek, 25 listopada 2014

Risotto po mediolańsku

Risotto alla milanese

- klasyczne risotto na sposób mediolański


Risotto stanowi popularną włoską potrawę przyrządzoną z ryżu podsmażonego na tłuszczu, najczęściej szpiku wołowym, maśle, rzadziej oliwie razem z cebulą lub czosnkiem z dodatkiem wytrawnego wina. Po odparowaniu wina  ryż gotowany jest w bulionie wołowym lub drobiowym z dodatkiem szafranu i soli. Na koniec ryż Arborio, który jest specjalnie przeznaczony do risotto mieszany jest z utartym parmezanem, porcją masła, a czasami także ze śmietaną, czy jogurtem, które nadają potrawie gładką konsystencję. Warto wspomnieć, że potrawa do końca nie jest taka włoska, na jaką wygląda - smażony ryż, na myśl przywodzi bardziej kuchnię azjatycką aniżeli włoską. Rozwiązanie jest proste - danie prawdopodobnie sprowadzona z Chin przez Marco Polo. Istnieje wiele odmian risotto. Częstymi dodatkami stanowi mięso, owoce morza, warzywa i grzyby. Największą popularnością cieszy się jednak risotto pozbawione dodatków - risotto alla milanese, czyli po mediolańsku. Po przygotowaniu potrawy, wcale ten fakt mnie nie dziwi. Risotto z Mediolany, ujmuje prostotą i niezwykle atrakcyjnym dla podniebienia smakiem. Przyznam, że to było moje pierwsze risotto w życiu i z efektu jestem bardzo zadowolona. Chętnie spróbuję tego przepisu ponownie.



Składniki dla 2-3 osób:
  • 1 szklanka ryżu Arborio (200 g)
  • 1 mała cebula
  • 3-4 łyżki masła
  • 150 ml białego wina (1/2 szklanki)
  • 4 szklanki bulionu drobiowego lub wołowego (1 litr)
  • szczypta nitek szafranu
  • 3-4 łyżki startego sera Grana Padano lub Parmezanu
  • sól, pieprz do smaku

Przygotowanie:
  1. Cebulę bardzo drobno posiekaj i zeszklij na maśle. Dodaj ryż i podsmażaj całość przez kolejne 5 minut. Kiedy ryż stanie się przezroczysty dodaj szafran i białe wino wymieszaj całość. Wino powinno odparować po chwili.
  2. Stopniowo dodawaj gorący bulion. Dolewaj w momencie, kiedy zauważysz, że ryż zaczął wchłaniać płyn, dolej kolejną porcję. Przez cały czas trzymaj na małym ogniu i mieszaj co jakiś czas, aby ryż nie przywarł do dna garnka. Ryż powinien być miękki na zewnątrz i al dente w środku.
  3. Konsystencja risotto zależy od osobistych upodobań. Może być bardziej lub mniej gęste. Dopraw według uznania pieprzem i ewentualnie solą. Podawaj z startym serem lub ewentualnie posiekanym.
Smacznego!

piątek, 21 listopada 2014

Wietnamskie ciasto bananowe

Wietnamskie ciasto bananowe

- słodka chwila zapomnienia



Dieta wietnamska bogata jest w warzywa i owoce. Jeżeli by zapytać przeciętnego Wietnamczyka z czego by prędzej zrezygnował z mięsa, czy owoców  - odpowiedziałby, że z tego pierwszego. W Wietnamie wierzy się, że obfitość owoców w tym kraju zapewnia jego mieszkańcom długie i zdrowe życie. Owoce chętnie spożywa się w dużych ilościach na surowo, ale także sporządza się z nich orzeźwiające koktajle. Owoce często także wykorzystywane są do przygotowania rozmaitych deserów. Jeśli chodzi o wypieki - źródeł w dużej mierze należy doszukiwać we wpływach francuskich. Wietnamczycy uwielbiają banany, szczególnie w wersji na ciepło. Na całym świecie wietnamskim smakołykiem są słynne banany w cieście.  Tym razem postawiłam na coś bardziej skomplikowanego - ciasto bananowe. Obawy, że banan nie spełni się jako dekoracja były bez pokrycia Wyszło tak jak miało - kusząco, słodko, idealnie. Zachęcam do przygotowania i szerszego poznania słodkiej twarzy Wietnamu.



Składniki:
  • 6 bananów
  • 60 g cukru
  • 7 jajek
  • 250 g masła
  • 250 mąki
  • 350 g mleka skondensowanego słodzonego 


Przygotowanie:
  1. Banany obieramy kroimy w plasterki, zasypujemy cukrem i odstawiamy na 30 minut.
  2. Masło roztapiamy i schładzamy.
  3. Jajka ubijamy na puszystą masę. Dodajemy mleko i masło. 
  4. Dodajemy mąkę i mieszamy.
  5. Na koniec delikatnie mieszając dodajemy banany.
  6. Tortownicę zabezpieczamy folią aluminiową i wykładamy papierem do pieczenia - ciasto jest bardzo rzadkie.
  7. Wlewamy ciasto do przygotowanej tortownicy i pieczemy w 200 stopniach około godziny.
  8. Ciasto można zjeść od razu po wystudzeniu lub trzymać w lodówce.  

Przepis zmodyfikowany ze strony: almostbourdain

Smacznego!

czwartek, 20 listopada 2014

Konfitura z zielonych pomidorów

Konfitura z zielonych pomidorów

przyjemnie zielony dżem


Trudno sobie wyobrazić dzisiejszą dietę bez pomidorów. A jednak do czasów Kolumba Stary Kontynent nie znał ich smaku. Pomidor do Europy dotarł po 1492, po odkryciu Ameryki, skąd pochodzi warzywo. Pomidory początkowo traktowane były jako rośliny trujące, stad pełniły wtedy jedynie funkcje ozdobne. Historia pomidorów we Włoszech sięga 31 października 1548 roku, kiedy to książę Toskanii poinformował oficjalnie, że kosz pełen pomidorów dotarł bezpiecznie przesłany przez księcia Florencji. Pomidory zachwycały nie tylko ze względu na smak, ale także łatwość jego mutacji i tworzenia nowych odmian. Bardzo szybko ich uprawa rozprzestrzeniła się na terenie Włoch. Do dzisiaj kraj ten jest jednym z głównych europejskich eksporterów. Trudno sobie wyobrazić kuchnię włoską bez pomidorów - wręcz można posunąć się do stwierdzenia, że nie można. Stanowią bazę do rozmaitych sosów i przetworów. Zaskoczeniem stanowi fakt, że można z nich przygotować słodką konfiturę - nie ukrywam bardzo smaczną. Dżem ma oryginalny smak i uniwersalny charakter. Można stosować go jako dodatek do chleba, ale także do potraw o bardziej słonym smaku - jak na przykład do różnego rodzaju dań mięsnych, takich jak rostbef, czy pieczona dziczyzna. W Polsce znalazł bardziej klasyczne zastosowanie w kuchni na słodko - jako nadzienie do tortów, rogalików, czy do smarowania naleśników. Warto go jednak użyć w przypływie fantazji po włosku, czyli między innymi do kanapek z kurczakiem, czy też mozzarellą. Konfitura jest dosyć słodka, zatem warto ją ograniczyć jeżeli wolisz mniej słodkie dżemy. Zachęcam do przygotowania i jednocześnie - jak tylko pojawi się nowy sezon na zielony pomidory z pewnością przepis powtórzę.




Składniki na 2-3 słoiki:

  • 1 kg zielonych pomidorów, bardzo twardych i jędrnych
  • 2 cytryny (sok i starta skórka)
  • cukier

Przygotowanie:
  1. Pomidory umyj i pokrój w kostkę, Włóż do szerokiego garnka. 
  2. Cytrynę sparz i zetrzyj skórkę, następnie wyciśnij sok. Do pomidorów znajdujących się w garnku dodaj skórkę i sok z otartej cytryny. Gotuj na małym ogniu przez blisko 3 godziny aż woda wyparuje.
  3. Przetrzyj zawartość garnka przez sito. Zważ przecier i włóż do garnka. Dosyp taką samą ilość cukru (lepiej trochę mniej) i smaż do momentu uzyskania pożądanej konsystencji. Potrwa to około 1 godziny. 
  4. Sparz słoiki i wieczka od nich. Do osuszonych słoików wlej dżem i zamknij. Przechowuj je w ciemnym i chłodnym miejscu. Słoik z dżemem można przechowywać do 6 miesięcy.

Przepis zaczerpnięty z Kwestia Smaku

Smacznego!

wtorek, 18 listopada 2014

Brioszka dyniowa

Dyniowe bułeczki brioche

- drożdżowe i złote, idealne na śniadanie



Brioszki to bardzo popularne francuskie drożdżowe bułeczki. Ciasto zawiera stosunkowo dużą ilość masła i jajek w porównaniu do niewielkiej ilości użytego cukru. Brioche występuje w wielu wersjach regionalnych, charakterystyczną cechą tradycyjnej wersji  jest tzw. czop na wierzchu. Pierwsze zanotowane użycie terminu brioche pochodzi z roku 1404 roku. Przez długi czas brioszki uznawane za pieczywo sakralne. Ten rodzaj pieczywa często podawane na śniadanie, ewentualnie na podwieczorek. W obecnych wersjach brioszki wypełnia się nadzieniem. Ze względu na to, że piekę rzadko, wolałam wybrać bezpieczniejszą formę podstawową. Brioche nie są słodkim rodzajem wypieku, warto o tym pamiętać i podawać je na przykład z dżemem, czy powidłami. Zestawiłam je z konfiturą z zielonych pomidorów. Piękny złoty kolor bułeczki zawdzięczają dyni, która lekko wpływa na słodycz wypieków.



Składniki:
  • 1 mała dynia - około 1/2 kg
  • 35 g świeżych drożdży
  • 100 ml ciepłego mleka
  • 2 i 1/2 szklanki mąki tortowej
  • 1/2 szklanki cukru
  • szczypta soli
  • 3 jajka
  • 150 g miękkiego masła
  • do posmarowania: żółtko + 1 łyżka mleka


Przygotowanie:
  1. Upiecz dynię: Podziel dynię na sześć części, usuń pestki i piecz przez blisko godzinę skórką do dołu. Obierz ze skóry lub przy pomocy łyżki wyłóż miąższ dyni i zmiksuj blenderem na purée.
  2. Pokrusz drożdże, włóż do miski, dodaj jedną łyżeczkę cukru i jedną łyżeczkę mąki. Wlej gorące mleko i odstaw przykrytą ściereczką miskę na 10 minut w spokojne bezwietrzne miejsce. W tym czasie rozczyn powinien się mocno spienić.
  3. Do dużej mąki przesiej mąkę, cukier oraz sól. Dodaj rozczyn z drożdży i wymieszaj całość przy pomocy drewnianej łyżki. Kolejno wbijaj po jajku nie przestając mieszać. Wyrabiaj ciasto przez około 10 minut. Następnie stopniowo masło powtarzając cały proces przez 10 minut. Ciasto powinno być gładkie, błyszczące i śliskie.
  4. Dodaj jeszcze ciepłe purée z dyni i wyrabiaj ciasto do momentu uzyskania jednolitej masy. Miskę z ciastem przykryj ściereczką i odstaw do wyrośnięcia przez około godzinę. Ciasto przez ten czas powinno potroić swoją objętość. Miskę okryj folią lub talerzem i wstaw do lodówki na całą noc.
  5. Wyjmij ciasto z lodówki i podziel na 8-12 równych części. Pozostaw ciasto przez godzinę, aby się zagrzało. Tortownicę wysmaruj tłuszczem i ewentualnie wyłóż papierem do pieczenia. 
  6. Na oprószonym mąką blacie uformuj z części ciasta kuleczki i układaj je jedna obok drugiej w tortownicy. Pozostaw w tortownicy do wyrośnięcia przez blisko godzinę. 
  7. Nagrzej piekarnik do temperatury 180 stopni Celsjusza. Wyrośnięte ciasto delikatnie posmaruj roztrzepanym żółtkiem z mlekiem, następnie wstaw tortownicę do piekarnika. Piecz przez 20 minut na złoty kolor. Wyjmij z piekarnika i po przestudzeniu podawaj bułeczki na przykład z konfiturą.





 Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Kwestia Smaku

Smacznego!

poniedziałek, 17 listopada 2014

Pikantny gulasz z czarnej fasoli i kukurydzy

Gulasz z czarnej fasoli, kukurydzy i papryczek chipotle chilli

- pikantny i sycący, meksykański


Meksyk bez wątpienia stanowi fasolowe królestwo. Fasola, nazywana frijoles jest podstawą wyżywienia tamtejszej ludności. To właśnie z Meksyku pochodzi ponad 20 gatunków tej rośliny. Fasola stanowi podstawowe źródło błonnika oraz białka, szczególnie dla biedniejszej części społeczeństwa. Niewątpliwie jest to jedno, jeśli nie najważniejsze warzywo w tej szerokości geograficznej. Odmian fasoli można tam spotkać bez liku od białej, po czerwoną, bladoróżową, nakrapianą, czy czarną. Każda znajdzie w Meksyku swoje uznanie - zarówno małe jak i duże. Potrawy z fasoli, mogą być daniami głównymi, ale najczęściej stanowią podstawę do zup,  sosów czy farszów z dodatkiem kolendry i chilli. Czarna fasola nie jest najpopularniejszym rodzajem w Polsce, częściej kojarzona jest właśnie z kuchnią meksykańską. Stanowi bazę prezentowanej dzisiaj potrawy, czyli wegetariańskiego gulaszu z sycącej czarnej fasoli, słodkiej złotej kukurydzy, soczystych pomidorów oraz pikanej papryczki chipotle chilli. Danie jest sycące i może być osobnym daniem jak również stanowić dodatek do potrawy o mniej zdecydowanym smaku.


Składniki dla 4 osób:
  • 1 i 1/2 szklanki czarnej suszonej fasoli
  • 2 papryczki chipotle chilli (może być zwykłe suszone chilli)
  • 1/2 szklanki wrzącej wody
  • 1 łyżka ziaren kuminu
  • 1 puszka kukurydzy konserwowej
  • 2 łyżeczki oliwy
  • 1 drobno posiekana cebula
  • 2 puszki rozdrobnionych pomidorów (800 g)
  • 8 średnich tortilli


Przygotowanie:

  1. Wsyp fasolę do średniej miski, zalej wodą i odstaw na noc. Następnego dnia odcedź i opłucz pod strumieniem zimnej wody. Wsadź do rondla z wrzącą wodą i gotuj przez 20 minut lub dłużej - fasola powinna być miękka.
  2. W szklance do połowy wypełnioną wrzącą wodą wrzuć papryczki chilli i odstaw na 15 minut. Po tym czasie zmiksuj w blenderze wodę z chilli na gładką masę.
  3. Na suchej patelni upraż ziarna kminku aż zacznie wydzielać się aromat.
  4. Na dużej patelni lub w większym żaroodpornym naczyniu usmaż cebulę do zeszklenia. Dodaj fasolę, masę z papryczki chilli, uprażony kminek, rozdrobniony pomidory oraz odcedzoną paprykę. Całość doprowadź do wrzenia. Trzymaj na ogniu aż całość zgęstnieje i zmięknie.
  5. Podawaj z płatami podgrzanej tortilli lub jako dodatek do innych dań.


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Meksykańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

niedziela, 16 listopada 2014

Ciasteczka dyniowe

Ciasteczka dyniowe

- małe, wdzięczne i chrupiące




Dynia jest bardzo wdzięcznym i wszechstronnym warzywem. Amerykanie już od dawna doceniają jej walory. Jej słodki mączny smak sprawia, że idealnie nadają się do różnego rodzaju wypieków. Często na jej podstawie tworzy się ciasta i muffiny. Jak się okazuje można z nich przygotować również chrupiące ciasteczka. Poza zdrowotnymi właściwościami dyni, warto zwrócić uwagę, jak piękny kolor nadaje wszelkim potrawom do jakich zostaje dodana. Pomarańczowo-złoty odcień szczególnie kusi oczy konsumującego, zwłaszcza jeżeli chodzi o różnego rodzaju wypieki. Skuszona jesienną obfitością ciepłego oranżu dyni postanowiłam zakupić jeszcze jedną sztukę. Przygotowanie ciasteczek nie wymaga ani wiele czasu, ani też nie jest skomplikowane. Warto przygotować chociażby jedną blachę i schować w słoiku dla najmłodszych łakomczuchów. 




Składniki:
  • 125 g masła
  • 110 g cukru
  • 1 jajko
  • 2łyżeczki cynamonu
  • 1łyżeczka proszku do pieczenia
  • 1 łyżeczka ekstraktu z wanilii
  • 150 g puree z dyni
  • 300 g maki


Przygotowanie:
  1. Miękkie masło ucieramy z jajkiem na puszystą masę.
  2. Dodajemy ekstrakt, puree i jajko i nadal mieszamy.
  3. na koniec dosypujemy mąkę z proszkiem, cynamon i mieszamy do uzyskania gładkiej masy.
  4. Na blachę wyłożoną papierem do pieczenia nakładamy ciastka- 1 łyżka na ciastko. Górę można trochę spłaszczyć.
  5. Wstawiamy do piekarnika w 170 stopni na 15 minut.

Przepis pochodzi z magazynu "Kuchnia" nr11/2014 i pochodzi od Doroty Świątkowskiej

Smacznego!