czwartek, 23 maja 2013

Makaron z białymi szparagami i cukinią

Farfalle z białymi szparagami i cukinią

- afrodyzjak we włoskiej kuchni miłości



Szparagi uznawane są za jedne z najsmaczniejszych warzyw. Ceni się je ze względu na ich walory smakowe i lekkostrawność. Na targowiskach dostępne są dwie odmiany wypustek szparagów - białe i zielone, stanowią one pędy tego samego gatunku. Różne kolory są efektem sposobu uprawy warzywa - zielone wyrastają na powierzchnię gruntu, białe rosną przysypane ziemią. Szparag uprawiany był już w starożytności przez Egipcjan, Greków oraz Rzymian. A teraz pora na najciekawsze: w róznych cywilizacjach, warzywo pełniło rolę symbol falliczny. Nie trudno się domyśleć, czemu - młode pędy przypominają bowiem prącie w czasie wzwodu, z tego względu uważane są za afrodyzjak.  Starożytni Rzymianie stosowali wyrafinowaną aluzję o treści "Zrób to, zanim ugotują się szparagi".  Okres surowego średniowiecza chwilowo uciszył popularność wulgarnego warzywa, ponowne przebudzenie nastąpiło w XVI wieku, gdzie zdobył wielbicieli w Anglii, Francji oraz Niemczech. Zaskakujący jest fakt, że w Polsce można spotkać szparagi dziko rosnące na terenie całego kraju - głównie w południowej części, aczkolwiek nie na terenach górzystych. Obecnie największym eksporterem szparagów są Chiny.  Szparagi są wysoko cenione także ze względów zdrowtnych, są bogate w witaminy i sole mineralne. W wielu krajach traktuje się je jako rośliny lecznicze. Szczególnie kobiety powinny mieć je w swoim menu, ze względu na bogatąe źródło kwasu foliowego. Ponadto, zawierają przeciwutleniacze, w ten sposób działają korzystnie na skórę. Wyciąg z pędów warzywa powoduje spadek ciśnienia tętniczego oraz prawidłową pracę serca. W Anglii i Indiach stosuje się szparagi powszechnie w leczeniu impotencji -   badając tą kwestię, można uznać, że ma to wpłwy na potencję, bowiem spożycie szparagów dostarcza organizmowi wielu odżywczych składników, tym samym poprawiają ogólny stan zdrowia - a idąc dalej - poprawiają potencję i zwiększają libido. Reansumując - biorąc pod uwagę wszelkie atuty tego warzywa, grzech odmówić jego konsumpcji. Polecam, subtelne w smaku, w sam raz dla kobiecego podniebienia farfalle z białymi szparagami i cukinią:


Składniki:
  • 1 pęczek białych szparagów
  • 1 średniej wielkości cukinia
  • 200 g makaraonu farfalle
  • 1 ząbek czosnku, dorbno posiekany
  • 3 łyżki oliwy z oliwek
  • 1/3 drobno startego żółtego sera
  • pieprz, sól do smaku
Białe szparagi


Przygotowanie:
  1. Obierz szparagi z łykowatej skóry - najlepiej do tego użyć obieraczki do warzyw. Pokrój szparagi na 4 centymetrowe kawałki.
  2. Do wrzącej osolonej wody wrzuć makaron, gotuj według przepisu - około 15 minut. Po 5 minutach wsyp pokrojone części łodygi szparagów, a za kolejne 5 minut dodaj główki.
  3. W międzyczasie cukinię pokrój na cienkie podłóżne plasterki - również za pomocą obieraczki do warzyw. Rozgrzej 1 łyżkę oliwy na patelni i zeszklij czosnek, dodaj plastry cukinii i lekko podsmaż.
  4. Odcedź makaron i szparagi, do garnka wsyp usmażony czosnek i cukinię, wymieszaj. Dodaj 2 łyżki oliwy , przypraw solą i pieprzem, ponownie zamieszaj. Wyłóż na miski lub talerze oprósz startym serem i podawaj ciepłe.


Smacznego!

wtorek, 21 maja 2013

Pikantna wieprzownia w karmelu

Pikantna wieprzowina w karmelu

- bardziej słodka niż pikantna


Drób jest najczęsciej spożywanym mięsem w Wietnamie. Zaraz obok potraw z kurczaka, gęsiny, czy kaczki, najbardziej popularne są tam dania z wieprzowiny i wołowiny. W przeciwności do kuchni europejskiej, Wietnamczycy wykorzystują w kuchni każdą część świni, sporządzając z jej mięsa rozmaite dania. Miejscowy specjał stanowią polędwiczki wieprzowe w sosie karmelowym i tamaryndowcem, czy też z dodatkiem prażonych orzeszków, octu balsamicznego oraz bazylii. Bun cha - to bardzo popularne grillowane szaszłyki z marnowanej wieprzowiny sprzedawane na okolicznych targowiskach. 



Składniki:
  • 1 łyżka oleju sezamowego
  • 750 g karkówki wieprzowej, pokrojonej na 3-centymetrowe kawałki
  • 1 duża cebula (200 g), pokrojona na trójkąty
  • 1 szklanka wody (250 ml)
  • 1/3 szklanki białego cukru
  • 1 łyżka sosu rybnego
  • 1/2 łyżeczki przyprawy sambal oelek
  • 1/4 łyżeczki przyprawy pięciu smaków
  • 1 drobno pokrojona dymka


Przygotowanie:
  1. Na większej patelni podgrzej olej i podsmaż wołowinę energicznie mieszając do momentu aż się zarumieni i zmięknie. Dodaj cebulę i smaż aż i ta zmięknie. Połóż pokrywkę na patelnie i zdejmij z ognia.
  2. W mniejszym rondelku wlej 1/4 szklanki woy i wsyp cukier. Podrgzewaj bez gotowania, mieszaj do całkowitego rozpuszczenia się cukru, syop powinien stać się złotobązowy.  Wlej pozostałą wodę i dodaj sos rybny. Zmniejsz płomień i gotuj aż połowa płynu odparuje.
  3. Polej wieprzowinę karmelowym sosem, dodaj sambal oelek oraz przyprawę pięciu smaków. Podsmażaj na wolnym ogniu bez przykrycia przez mniej więcej 5 minut. Uważaj aby nie przypalić - mięso powinno się tylko dosmażyć.
  4. Posyp wieprzowinę posiekaną dymką. Najlepiej podać z ugotowanym ryżem.




Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Wietnamska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

poniedziałek, 20 maja 2013

Pasta alla vodka

Papparadelle alla vodka

-  z ziemi włoskiej do polskiej


Pasta alla vodka, to jedne z najpopularniejszych na świecie włoskich sposobów przyrządzania makaronu. Zaskakuje fakt, że tak mało popularny jest w Polsce. Przyzwyczajeni jesteśmy, że do potraw dodaje się wino, ale wódkę? Wódka służy do picia - nie do jedzenia! Dokładne pochodzenie tego dania nie jest znane, ponadto niewielu rościło sobie prawa do bycia autorem tego wynalazku.  Według Pasquale Bruno, Jr, autora The Ultimate Pasta Cookbook makaron, penne alla vodka (w oryginale ów pasta powinna być przygotowywana na bazie makaronu penne) został wynaleziony w Dante, restauracji w Bolonii, we Włoszech. Inna przesłanka, pochodząci od Pauli Franzese, amerykańskiej profesor prawa twierdzi, która twierdzi, że to jej ojciec, Luigi Franzese, pochodzący z Neapolu w 1931 roku opracował pierwszą recepturę pasty, nazywając ją penne alla Rosja - ze względu na wódkę w potrawie. Kolejna pogłoska pochodzi z książki kucharskiej  Williams-Sonoma Essentials of Italian mówiąca, że potrawa została wynaleziona w 1980 roku przez rzymskiego kucharza dla firmy produkującej wódkę, która chciała w ten sposób spopularyzować swój porodukt we Włoszech. Podsumowując, chociaż nieznane są okoliczności jej powstania, to danie znalazło wielu wielbicieli. Teraz najwyższa pora, czy staniemy się jedynymi z nich:



Składniki:
  • 3 łyżki masła
  • 2 duże ząbki czosnku, drobno posiekane
  • 1 średniej wielkości cebula, drobno posiekana
  • 60 g cienkich plasterków szynki surowo wędzonej, najlepiej typu prosciutto
  • 400 g pomidorów z puszki, rozdrobnionych
  • 1/2 łyżeczki sproszkowanej słodkiej papryki, użyłam też 1/5 świeżej drobno posiekanej
  • 1/3 szklanki gęstej śmietany - użyłam typu greckiego
  • 1/4 szklanki wódki
  • sól
  • 250 g makaronu papparradelle
  • 1/3 szklanki świeżo startego sera
Przygotowanie:
  1. W średniej wielkości rondlu roztop masło, dodaj czosnek oraz cebulę - usmaż do zarumienienia. Wrzuć szynkę i podsmaż przez około 1 minutę. Dodaj pomidory z puszki, mieloną i świeżą paprykę, Staranie wymieszaj. Gotuj na ogniu przez około 5 minut.


  2. Dolej śmietanę i często mieszając gotuj przez kolejne 5 minut. Dopraw solą.


  3. W oddzielnym garnku doprowadź wodę do wrzenia, dodaj soli i ugotuj makaron pappardelle al dente. Odcedź i rozłóż po talerzach. Rozlej na makaron sos, oprósz serem. Makaron do wymieszania z sosem zostaw dla konsumentów. Podawaj gorące.


Smacznego!

niedziela, 19 maja 2013

Cukinia z sosem chilli i bazylii

Cukinia z sosem chilli i bazylii


Składniki:
  • 3 średnie cukinie
  • oliwa z oliwek do smażenia
  • 2 łyżki octu balsamicznego
  • 2 łyżki świeżej bazylii, posiekanej
  • 1 czerwna papryczka chilli, drobno posiekana
  • oliwa z oliwek do smażenia


Cukinia pokrojona w plastry

Przygotowanie:
  1. Pokrój cukinię wzdłuż na plastry o średnicy około 5 mm. Smaż je partiami na rozgrzanej oliwie na patelni grillowej do momentu aż staną się miękkie.


  2. W misce wymieszaj bazylię, chilli i ocet. Dodaj usmażone plastry cukinii i dobrze wymieszaj. Miskę przykryj i odstaw na conajmniej godzinę. Możesz podawać z pieczywem lub jako dodatek do obiadu.



Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Hiszpańska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!




środa, 15 maja 2013

Zupa szczawiowa

Zupa szczawiowa

- zupa ciepłych dni


Zupa szczawiowa, nazywana gdzieniegdzie szczawiówką, jest potrawą, która większości z nas kojarzy się ze smakiem dzieciństwa. Szczaw jest jarzyną, której nie w sposób dlużej przechować, zatem i sama zupa należy do sezonowych. Jest to tradycyjne polskie danie, ale występuje także na stołach Europy Wschodniej, czy w kuchni żydowskiej. Do ugotowania zupy wybiera się jedynie zdrowe, niezwiędnięte liście rośliny. Istnieją dwie wersje zupy w postaci chłodnika z minimalną ilością tłuszczu oraz na ciepło na wywarze z mięsa. Mama od zawsze mówiła "jedz zupy, bo zdrowe", jeśli chodzi o zupę szczawiową można wejść tu na droge  otwartej dyskusji. Liście szczawiu zawierają szczawian potasu, który po skonsumowanu wiąże się z wapniem, w ten sposób tworząc szczawian wapnia, który już nie jest dla nas przyswajalny. Osoby cierpiące na kamicę nerkową, reumatyzm, czy artretyzm powinny raczej jej unikać, a reszta dozować sobie przyjemność jej smaku. Zatem łasuchy wszystko z umiarem!



Składniki:
  • 2 litry bulionu warzywno-mięsnego (może być z kostki)
  • 500 g świeżego szczawiu
  • 200 g śmietany 22%
  • 2 łyżeczki masła
  • 1 łyżeczka mąki
  • szczypta soli i cukru do smaku
  • 4 jajka, ugotowane na twardo i pokrojone na ćwiartki
  • 4-5 ziemniaków, ugotowanych i pokrojonych w kostkę
Liście szczawiu
 Przygotowanie:

1. Szczaw przebierz i oczyść z trawy, poobrywaj ogonki. Przepłucz kilkakrotnie pod zimną wodą. Posiekaj jerzynę w paseczki.

2. W rondlu rozpuść masło, dodaj szczaw i duś przez kilka minut. W niewielkiej miseczce wymieszaj dokładnie śmietanę z mąką i szczyptą soli. Przygotowaną, pozbawioną grudek masę wlej do garnka z wywarem. Dodaj ziemniaki. Doprowadź do wrzenia, przypraw solą i cukrem. 


3. Do bulionu warzywno-mięsnego dodaj uduszony szczaw. Wymieszaj. Rozlej zupę na talerze, czy miski i  dodaj jajka. Możesz  udekorować posiekanym szczypiorkiem.



Autor: Pani Mama

Smacznego!

poniedziałek, 13 maja 2013

Zupa z cieciorki

Zupa z ciecierzycy

z makaronem


Ciecierzyca jest rośliną strączkową, wydającą piękne kwiaty i owoce , mające zastosowanie w kuchni krajów basenu Morza Śródziemnego. Nasiona wyglądem i smakiem przypominają groch, używa się ich również w podobnych okolicznościach. W epoce brązu cieciorka stała się znanym składnikiem kulinarnym we Włoszech. Rzymianie z tego okresu operowali już kilkoma przepisami z użyciem ciecierzycy pospolitej. W tym przepisie - zupa z ciecierzycy i pomidorów o lekko kremowej konsystencji.



Składniki:
  • 2 ząbki czosnku, drobno pokrojone
  • 2 łyżki oliwy z oliwek
  • 1 łyszka suszonego rozmarynu, zawiniętego w gazę
  • 2 szklanki bulionu
  • 1 puszka pomidorów w puszcze, rozdrobnionych
  • 1 puszka cieciorki
  • 1 pęczek pietruszki
  • pieprz, sól


Cieciorka, ciecierzyca pospolita


Przygotowanie:
  1. Dodaj odrobinę oliwy do rondela i podsmaż poszatkowany czosnek. Następnie dodaj rozdrobnione pomidory wraz z sosem pomidorowym i rozmaryn. Doprowadź do wrzenia. Dolej bulionu, resztę oliwy, posztakowaną pietruszkę oraz cieciorki (wcześniej wypłucz cieciorkę przez sito). Gotuj na niewielkim ogniu przez 15 minut.

  2. Zmiksuj blenderem połowę zupy na krem. Dolej z powrotem do zupy i zamieszaj. Zagotuj makaron (najlepiej szerokie długie wstążki). Zupę możesz przygotować dzień wcześniej. Podawaj z makaronem i petruszką. Zupa ma konsystencję pośrednią między typową rzadką zupą a kremem.




Przepis zaczerpnięty z Kwestii Smaku

Jeśli jesteś smakoszem włoskich zup, zajrzyj też tutaj:


Smacznego!


Stir Fried Pork with Cabbage

Smażona wieprzowina z kapustą pekińską

- szybkie danie, rodem z kraju, w którym cenna jest każda minuta

Japończycy zaczęli konsumować mięso stosunkowo późno, bo dopiero w XIX wieku. Wcześniej było spożywane jako rodzaj lekarstwa. To przybywający do Kraju Kwitnącej Wiśni Amerykanie i Europejczycy wprowadzili do japońskiego menu na stałe dania mięsne. W 1872 roku cesarz Meji z okazji Nowego Roku zjadł posiłek mięsny - oczywiście spotkało się to ze znaczną dezaprobatą wśród mnichów buddyjskich i kapłanów sintoistycznych, niemniej jednak wpływy zachodnie okazały się być silniejsze od tradycji. Wkrótce po tym wydarzeniu został zniesiony zakaz spożywania mięsa. Z początku Japończycy mieli niemały problem z obróbką mięsa z powodu zupełnego braku doświadczenia w tym zakresie. Mięso zawsze było krojone w cienkie plastry, aby jak najszybciej go usmażyć, czy upiec. 



Składniki:

  • 1 łyżeczka cukru
  • 2 łyżki octu ryżowego
  • 1/4 szklanki sosu sojowego ciemnego
  • 2 łyżki świeżo startego imbiru
  • 400 g polędwiczki wieprzowej
  • 8 liści kapusty pekińskiej
  • 2 łyżki oleju roślinnego
Przygotowanie:
  1. W średniej wielkości misce wymieszaj cukier, ocet, sos sojowy i starty imbir.Mieszaj do rozpuszczenia się cukru.
  2. Pokrój polędwiczkę na 5 centymetrowe kawałki, a następnie każdy z nich na cienkie plasterki. Włóż mięso do miski z marynatą i odstaw na 10 minut. Nie przekrocz tego czasu, inaczej mięso zacznie być twarde. Odsącz nad miską, a marynatę zachowaj.
  3. Usuń sztywne części kapusty, a liście pokrój na 4-centymetrowe kwadraty.
  4. Rozgrzej olej na dużej patelni i smaż mięso przez 3 minuty na dużym ogniu, przy czym cały czas mieszaj. Dodaj kapustę i pozostałą marynatę. Podawaj z gotowanym ryżem.


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Japońska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Smacznego!

niedziela, 12 maja 2013

Jajecznica z pieczarkami

Jajecznica z pieczarkami

- czyli tata przygotowuje śniadanie


Składniki:
  • 6 jajek
  • 300 g pieczarek
  • 1 łyżka masła, czubata
  • sól, pieprz

Przygotowanie:

1. Dokładnie umyj pieczarki, podziel na pół i pokrój na cienkie plasterki. 



2. Rozpuść masło na rozgrzanej patelni i smaż pieczarki aż cały płyn z pieczarek wyparuje.



3. Dodaj jajka i mieszaj drewnianą szpatułką do momentu aż jajka się zetną. 


4. Podawaj od razu po usmażeniu. najlepiej ze świeżymi kajzerkami i herbatką - u mnie bylo kakao, bo niedziela to dzień kakałka. ;)


Autor: Pan Tata

Smacznego!








sobota, 11 maja 2013

Sushi - futomaki, uramaki i nigiri

Sushi

- wizytówka z Japonii: futomaki, uramaki i nigiri sushi


Najbardziej znane danie Japonii, które stało się jej symbolem. Sushi chwalone jest przez dietetyków ze względu na swoje właściwości zdrowotne, smakosze zakochali się w finezji tego dania. Na świecie powstaje coraz więcej barów i restauracji specjalizujących się w oferwaniu japońskiego specjału. W Polsce stało się popularne ostatnimi czasy, ale w Japonii znanejest  już od XVIII wieku. Za twórcę współczesnego sushi uznany jest Yohei Hanaya, restaurator z Tokio z początku XIX wieku, który oferował świeże ryby podawane na kulkach ryżu wraz z herbatą na przenośnym barze zwanym yatai. Autor szybko znalazł naśladowców i od tego momentu sushi stało się japońskim fast foodem. Jednakże to określenie według mnie zupełnie nie pasuje do określenia tego dania. Sam proces przygotowawczy składa się z kolejnych etapów, niektórych  bardziej czasochłonnych. Wykonanie sushi na pewno wymaga skupienia uwagi i zwinnych dłoni.  Japończycy wyjątkową wagę przywiązują do estetyki wyglądy potrawy oraz jej symboliki. Kompozycje sushi mają cieszyć umysl i wprowadzać w odpowiedni nastrój. Sposób podania potrawy powinny byc utrzymane w filozofii zen, akcentować szlachetną ascezę oraz wysmakowaną kompozycję. Produkowane są specjalne naczynia do serwowania sushi. Orygianle sushi powinno zawierać surowy kawałek ryby, na ten krok jeszcze się nie odważyłam. 



Ryż do sushi


Składniki:
  • 3 szklanki białego ryżu krótkoziarnistego (600 g)
  • 3 szklanki wody (750 ml)
  • 1/2 szklanki (125) octu ryżowego
  • 1/4 szklanki cukru
  • 1/2 łyżeczki soli
Przygotowanie:
  1. Wsyp ryż do dużej miski, zalej zimną wodą i odcedź. Powtórz trzykrotnie - woda powinna być w miarę przejrzysta.Odstaw ryż do sitka i pozostaw na około 30 minut.

  2. Przygotuj ocet do sushi: Wymieszak w szkalnce ocet ryżowy, cukier i sól - aż do całkowitego rozpuszczenia cukru.

  3. Umieść odcedzony ryż wraz z wodą w średniej wielkości garnku, przykryj i doprowadź do wrzenia. Gotuj na małym ogniu, cały czas pod przykryciem, aż do wyparowania wody (około 12 minut). Zdejmij ryż z ognia i pozostaw do wystygnięcia.

  4. Przełóż ryż do niemetalwej miski, drewnianą szpatułkąkrój ryż ostrym kątem, aby jak najlepiej odseparować ziarenka z powstałych grud. Podczas mieszania - rozdrabniania stopniowo dodawaj ocet do sushi. Podczas przyrządzania sushi  ryż trzymaj przykryty wilgotnym ręcznikiem kuchennym, tak aby nie wysechł.
Sushi:
  • 1 opakowanie arkuszy prażonych wodorostów yaki-nori
  • 3 szklanki przygotowanego ryżu do sushi
  • 1 opakowanie wędzonego łososia (150 g)
  • 1 opakowanie surimi, pokrojonego wzdłuż
  • 1 opakowanie awokado, pokrojonego w wąskie paski
  • 1/2 ogórka, pozbawionego gniazd nasiennych i pokrojonego wzdłuż na plasterki
  • 1 ogórek kiszony, pokrojony wzdłuż na cienkie plasterki
  • 3-4 łyżki majonezu
  • około 3-4 łyżek kawioru najlepiej czerwonego (użyłam czarnego)
  • ziarna sezamu jasnego i ciemnego do posypania (powinny być odtłuszczone)

Dodatkowo: gotowa pasta wasabi, różowy marynowany imbir, ciemny sos sojowy, mata bambusowa do rolowania, ostry nóż

Futomaki sushi

- grube rolki



Przygotowanie:

1.  Ułóż arkusz yaki-nori na bambusowej macie błyszczącą stroną do dołu - w odległości około 2 cm od krawędzi maty. 

2. Przygotuj miseczkę z wodą i zwilż w niej palce. Nałóż ryż na środek arkusza i równomiernie go rozprowadź po nim.Często mocz palce w wodzie, inaczej ryż będzie przywierał do dłoni, zamaist yaki-nori. Pozostaw 2 cm pas przy krawędzi arkusza. Na wysokości około 1/4 ryżu przez pas wyłożony według uznania przygotowanymi składnikami: majonezem, ogórkiem, surimi, łososiem i awokado.



3.  Po krawędziach yaki-nori nie pokrytych ryżem rozsmaruj odrobinę pasty wasabi. Unieś brzeg maty i sukcesywnie stosunkowo ciasno jednakże delikarnie zawijaj arkusz, aby ten owinął się wokół nadzienia i ryżu.



4. Odwiń matę i połóż rolkę sushi i połóż ją złączeniem do dołu na drewnianym blacie. Ostrym nożem pokrój rolkę na około 3-centymetrowe kawałki. Przed każdym kolejnym cięciem przetrzyj nóż wilgotną ściereczką. Wyłóż na płaskim talerzu kawałki sushi obok siebie.


Uramaki sushi

- rolki z ryżem na zewnątrz



Przygotowanie:

1. Ułóż płat algi morskiej błyszczącą stroną do dołu na bambusowej macie 2 cm od krawędzi maty. Rozłóż ryż w ten sam sposób, co w przypadku futo-maków Posyp ryż czarnym sezamem lub kawiorem i jasnym sezamem - według uznania. Bardzo delikatnie chwyć algi i odwróć arkusz do góry nogami - na macie wyłóż folię spożywczą dla ułatwienia.



2. Rozprowadź po brzegach arkusza yaki-nori wasabi, a na 1/4 wysokości wyłóż warzywa i łososia lub surimi. Roluj matę tak, aby yaki-nori owinęło się wokół ryżu i nadzienia. Delikatnie, ale ciasno uciskaj formowaną rolkę. Odwiń matę i jeśli użyta została folia spożywcza - nie rozwijaj z niej rolki. Wpierw pokrój rolkę na kawalki, następnie odwiń z foliowej otoczki. Krój rolkę ostrym nożem, za każdym razem przecieraj, aby do ostrza nie przywierał osad z ryżu. Wyłóż ura-maki na talerzu obok futo-maków.


Nigiri sushi

- ręcznie formowane


Nigiri po japońsku znaczy ugniatać. Ten rodzaj sushi nabiera ciepła pod wpływem dłoni, która formuje jego kształt. Nigiri-zushi, to obok maki-sushi najpopularniejsza postać tej potrawy. Na wierzchu ryżowego paluszka kładzie się rybę, czy inny owoc morza.


Przygotowanie:

  1. Zwilż dłonie wodą. Nabierz około 1 łyżki ryżu i delikatnie ugniatając nadaj mu porostokątny ksztalt.
  2. Cienki plaster łososia nałóż podłużnie na wierzchu ryby, ciągle trzymając formę w dłoni. Przyciśnij lekko, tak aby plaster połączył się z ryżem, uważaj jednocześnie, aby ryż się nie rozsypał.
  3. Nigiri sushi podawaj  z dodatkiem sosu sojowego w oddzielnej miseczce, Bardzo ostrożnie chwytaj porcje pałeczkami, gdyż ten rodzaj sushi jest wyjątkowo delikatny.

Wskazówki: ryż do sushi, arkusze prażonych wodorostów yaki-nori, ocet ryżowy, różowy imbir marynowany i wasabi zakupiła, w sklepie internetowym z żywnością orientalną.


Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Japońska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Jeżeli rozmaskowałeś się w daniach kuchni japońskiej, może zainteresuje Cię także:




Smacznego!











czwartek, 9 maja 2013

Tarta cytrynowa

Tarta cytrynowa

powiew orzeźwienia w upalny dzień


We francuskim mieście Mentona każdego roku obchodzone jest święto cytryny, kończące się sezon zimowy. Cytryna - zwana cytryną zwyczajną, czy też właściwą, pochodzi z południowo wschodnich Chin, co ciekawe już nie jest spotykana w stanie dziko rosnącym, czy hodowanym. Drzewo cytrynowe powstało najprawdopodobniej ze skrzyżowania limy i cytrona.  Owoc jest doskonałym źródłem witaminy C i B1. W Europie pojawiła się w XI wieku, a do Ameryki trafiła za sprawą Krzysztofa Kolumba. Popularność cytryny przypada po roku 1720, w tym okresie dowiedziono jej skuteczność w walce z groźną chorobą popularną wśród marynarzy - szkorbutem. Pod koniec XVIII wieku nakazano załodze angielskiej floty spożywać codziennie 30 g soku z cytryny, co okazało się najlepszym i najprostszym rozwiązaniem uchronienia się przed szkorbutem. Obecnie najwięcej plantacji cytryn mają takie kraje jak Stany Zjednoczone, Włochy, Brazylia, Meksyk, Grecja i Hiszpania. Mimo, że smak cytryny wykrzywia niemoralnie nasze twarze, to jednak jest jednym z najpopularniejszych owoców dodawanych do najrozmaitszych rodzajów potraw.



Składniki:
  • 1 1/2szklanki mąki
  • szklanka cukru pudru
  • 15 dag masła
  • 2 żółtka
  • cukier wanilinowy
  • 1 1/2 szklanki cukru
  • 6-7 cytryn
  • płatki migdałowe

Przygotowanie:
  1. Mąkę łączymy z cukrem pudrem, cukrem wanilinowym, żółtkami i masłem. Zagniatamy ciasto tak by się lepiło. Wkładamy do folii aluminiowej i wstawiamy do lodówki na około godzinę.
  2. Schłodzone ciasto rozwałkowujemy na placek. Przykryty dodatkowym papierem do pieczenia i obciążony fasolą pieczemy przez 12 minut w piekarniku nagrzanym do 180 stopni.
  3. Zdejmujemy obciążenie z ciasta  i schładzamy.
  4. Cytryny sparzamy i kroimy na dość cienkie plasterki. W rondlu gotujemy syrop z 1/4 szklanki wody i szklanki cukru. Gdy zacznie wrzeć wrzucamy partiami plasterki cytryn. Gotujemy przez 2 minuty na małym ogniu i wyciągamy na sitko.
  5. Plasterki układamy na cieście, posypujemy 1/4 szklanką cukru i wstawiamy na 25 minut do piekarnika.
  6. Po wyjęciu i wystygnięciu posypujemy płatkami migdałowymi.

Uwagi:
Wybrałam raczej większe cytryny bo łatwiej się je kroi. Samo ciasto po upieczeniu wydaje się suche ale cytryny dodają mu soku i wychodzi dość soczyste.

Przepis zaczerpnięty -zmodyfikowany  z "Atlas Kulinarny Świata: Francja Południowa" Gazeta Wyborcza.

 Smacznego !

środa, 8 maja 2013

Spaghetti z czosnkiem i chilli

Spaghetti z czosnkiem i chilli

- a także z bułką tartą i pietruszką





Składniki:

  • 200 g makaronu spaghetti
  • 1/4 szklanki oliwy
  • 50 g masła
  • 4 rozgniecione ząbki czosnku
  • 2 małe świeże posiekane papryczki chilli bez pestek (użylam zielonej i czerwonej)
  • 1/5 szklanki bułki tartej
  • 1/3 pęczka grubo poszatkowanej świeżej natki pietruszki
  • 2 łyżeczki drobno startej cytryny


Przygotowanie:
  1. Ugotuj makaron spaghetti al dente - około 15 minut w osolonej, wrzącej wodzie.
  2. Na dużej patelni podgrzej połowę oliwy z masłem. Gdy masło już się rozpuści doda czosnek, papryczki chilli oraz bułkę tartą. Smaż do lekkiego zarumienia się bułki tartej.
  3. W dużej misce wymieszaj makaron z zasmażką oraz pietruszką. Dodaj startą skórkę cytryny i resztę oliwy. Podawaj na ciepło.
Uwagi - danie rózni się od typwych dań z makaronów, jest bowiem nieco suche. Smak papryczek chilli detronizuje czosnek. W oryginale sugerowano użyć 2 szklanek bulki tartej w stosunku do 375 g makaronu. Użylam jednej i to okazało się stanowczo za dużo, danie było lekko zapychające, dlatego też zmniejszyłam użycie bułki tartej do polowy.



Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Włoska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Jeżeli lubisz włoskie makarony, polecam:




Smacznego!


poniedziałek, 6 maja 2013

Stir Fried Beef with Noodles

Smażona wołowina z makaronem

- ucieczka w stronę orientu słodkim sosem chilli, rybnym i ostrygowym wyścielona


Thịt Bò Xào Hành Tây oznacza smażoną wołowinę  na szybko (stir fry) z cebulą. Chyba każdy z nas jadł wołowinę z cebulą w postaci gulaszu. Wietnamczycy przedstawiają zupełnie inny pogląd na tą potrawę. Przede wszystkim, wiodący słono słodki smak zawdzęcza sosom ostrygowemu i rybnemu, a także słodkiemu sosowi chilli. Kuchnia wietnamska jest bardzo zbliżona do kuchni chińskiej - Chiny od zawsze miały silny wpływ kulturowy na kraje sąsiadujące, Wietam był szczególnie podatny. Charakterstyczną różnicę stanowi fakt, że o ile w kuchni chińskiej prym wiedzie sos sojowy, to tyle w wietnamskiej jego miejsce zajmuje rybny. Sos rybny mimo, że pochodzi z Chin stanowi najważniejszy dodatek marynaty mięsa przed przyrządzenie. Wytwarza się go ze sfermentowanych ryb, soli i wody. W wersji wietnamskiej jest słodkawy, ponieważ tam podczas procesu fermentacji dodawany jest cukier. Najlepsze do przygotowania sosu uważa się gurami- trudno mi spojrzeć na to trzeźwym okiem wracając wspomnieniami do mojego ulubieńca w akwarium - gurami mozaikowego. Surowe ryby z solą w beczkach fermentuje się do stanu plynności  w słońcu. Wietnamczycy spożywają stosunkowo mało wołowiny, najczęściej w potrawach mięsnych można znaleźć kurczaka, czy kaczkę, które łatwiej przyswajają ingerencję przypraw. Tu proces marynowania, ze względu na rodzaj mięsa jest znacznie bardziej wydłużony. Jednakże, jak smakować kuchnie wietnamską - to po całości!




Składniki:
  • 500 g krzyżowki wołowej, pokrojonej na cienkie plastry
  • 1/4 szklanki sosu rybengo (60 ml)
  • 1/3 szklanki sosu ostrygowego (80 ml)
  • 1/3 szklanki słodkiego sosu chilli (80 ml)
  • 3 ząbki czosnku zmiażdżone
  • 250 g makaronu chińskiego (w oryginale hokkien)
  • 2 cebule, grubo pokrojone
  • 1 świeża papryczka chilli, pokrojona na cienkie krążki
  • 1 sałata rzymska grubo pokrojona
  • 1 mała czerwona papryka, luźno pokrojona
  • 2 łyżki oleju rzepakowego (w oryginale arachidowego)
Makaron Chiński

Przygotowanie:
  1. Wymieszaj sosy i dodaj czosnek. Wlej sosy do miski z mięsem wołowym. Wstaw naczynie na około 3 godziny do lodówki.

  2.  Wsyp makaron do żaroodpornego naczynia i zalej wrzątkiem. Oddziel nici makaronu od siebie i odcedź.

  3. Podgrzej na patelni lub woku połowę oleju. Podsmaż mięso szybko partiami, nie przestawając mieszać - aż się zarumieni i będzie usmażone.

  4. Podgrzej pozostałą część oleju, usmaż szybko cebulę do miękkości. Dodaj papryczkę chilli, paprykę oraz na koniec sałatę rzymską. Włóż makaron oraz wołowinę na patelnię, wymieszaj ze sobą składniki. Podawaj gorące.

Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z "Podróże kulinarne. Kuchnia Wietnamska. Tradycyjne smaki i potrawy" Rzeczpospolita

Jeżeli lubisz potawy typu stir-fry tu znajdziesz inne przepisy tego rodzaju:


Smacznego!




niedziela, 5 maja 2013

Naleśniki bananowe

Naleśniki bananowe

słodko-kwaśny deser

Tajlandia jako kraj kulinarny jest raczej mało znana do przygotowania w warunkach domowych, a to ze względu na trudność zdobycia wielu stosowanych przez Tajów składników. Jako desery Tajowie spożywają głównie owoce - sycą, nawadniają i łagodzą kubki smakowe po ostrych potrawach. Część owoców nie jest u nas znana z powodu, że owoce kiepsko znoszą transport. Jednak pomelo, liczi czy banany można u nas swobodnie dostać w licznych supermarketach. Dziś deser z tymi ostatnimi.  Podobno w Tajlandii rośnie około 20 odmian bananów. 




Składniki:
  •  4 banany
  • 1/3 szklanki mąki pszennej
  • 2 łyżki mąki ryżowej
  • 1 szklanka mleka kokosowego
  • 2 cytryny
  • 1/4 szklanka cukru + 1/3
  • 1/4 szklanki wiórków kokosowych
  • 1 jajko 
  • masło do smażenia
Przygotowanie:
  1. Do miski wsypujemy obie mąki, dodajemy wiórki i 1/4 szklanki cukru. Mieszamy.

  2. Osobno łączymy jajko z mlekiem, następnie dodajemy do suchej masy. Mieszamy łyżką tak aż masa będzie jednolita.

  3. Z ciasta smażymy na maśle naleśniki - powinno wyjść około 4 w zależności od wielkości.

  4. Banany kroimy w cienkie plasterki. Podsmażamy je na maśle tak długo aż się zarumienią i będą miękkie.

  5. Dodajemy 1/3 szklanki cukru (brązowy jeśli mamy) i podsmażamy aż cukier zacznie się karmelizować.

  6. Z cytryn wyciskamy sok. Na koniec dodajmy do bananów mieszamy.

  7. Naleśniki przekładamy masą bananową i polewamy sosem z bananów. Podajemy na ciepło.
    Całość można udekorować wiórkami.

Uwagi:
Deser jest bardzo słodki. Dlatego porcja jest dobra na 4 osoby lub 5, w zależności na jak duże kawałki pokroimy. Naleśniki serwujemy na ciepło, chociaż na zimno są także wyśmienite. W przepisie był użyty sok z limonki oraz 1/3 szklanki cukru brązowego, tnąc koszta zastąpiłam go sokiem z cytryny i białym cukrem.

Przepis zaczerpnięty -zmodyfikowany  z "Atlas Kulinarny Świata: Tajlandia", Gazeta Wyborcza.

Smacznego!

sobota, 4 maja 2013

Pierogi z jagodami

Pierogi z jagodami

- z serkiem mascarpone oraz miętą

Wieść niesie, że jedno z najpopularniejszych dań polskich zostało do nas sprowadzone z Dalekiego Wschodu poprzez Ruś. Ich smak jest nam znany już od XIII wieku. Sama nazwa dania pojawiła się znacznie później, bo w połowie XVII wieku, początkowo utrzymując formę "piróg". Istnieje kilka hipotez ów nazwy. Jedna z nich wskazuje, że jest zapożyczonym słowem z dialektu uralskiego (piirag), natomiast inna, że pochodzi od rosyjskiego słowa "pir" oznaczającego święty, czy uroczystość lub też staro-cerkiewno słowiańskiego "piru". Tłumaczy się to faktem, że pierogi niegdyś były przygotowywane wyłącznie z okazji świąt, a każde święto przedstawiało inny rodzaj pieroga: kurniki - duże pierogi weselne, knysze - żałobne, koladki - pierogi w okresie kolędowania, sanieżki i socznie - przygotowywane z okazji imienin. Pierogi z jagodami, to słodka typowo polska odmiana. Nadzienie prosto z naszych lasów i wspomnienie smaku dzieciństwa. Jagody wzmacniają odporność, mają właściwości lecznicze i poprawiają ostrość widzenia. Jeszcze chwila cierpliwości, przyjdzie lato, a wraz z nimi spacery po lesie. Na jagody.



Składniki:

Ciasto:
  • 2 szklanki mąki
  • 1jajko
  • 1 szklanka gorącej wody
  • 1  łyżka masła (najlepiej stopionego, ewentualnie oleju)
  • szczypta soli
Nadzienie:
  • 100 g jagód
  • 100 g serka mascarpone
  • 2 łyżki brązowego cukru
  • 2 łyżki drobno posiekanej mięty

Przygotowanie:
  1. Opłucz pod delikatnym strumieniem jagody i osusz na papierowych ręcznikach. Wsyp do miseczki i wymieszaj z serkiem mascarpone, posiekaną mięta oraz cukrem.


  2. Przesiej mąkę do większej miski, dodaj sól, masło i jajko. Wymieszaj i stopniowo dolewaj gorącą wodę (jeżeli zajdzie potrzeba możesz, dodać więcej mąki). Wyrabiaj ciasto aż stanie się miękki i elastyczne. 


  3. Rozwałkuj ciasto i za pomocą małej szklanki wytnij kółka. Na łóż na każde po małej łyżeczce nadzienia, zlep brzegi i przygnieć rogi widelcem. Wrzucaj kolejno pierogi do wrzącej, lekko osolonej wody i gotuj do miękkości przez około 2 minuty. Odsącz pierogi i od razu podawaj posypane śmietaną i brązowym cukrem. Przybierz liśćmi mięty,




Przepis zaczerpnięty - zmodyfikowany z Kwestii Smaku: Pieorgi z jagodami

Smacznego!

piątek, 3 maja 2013

Lahmacun

Lahmacun

- czyli turecka pizza


Lahmacun to tradycyjna turecka potrawa, popularnie sprzedawanym daniem na ulicach tego kraju w lokalnych fast foodach. Pizza turecka składa się z cienkiego ciasta oraz nadzienia z mielonego mięsa i warzyw. Istnieje wiele technik przyrządzania lahmadżun, dodatki także są najróżniejsze. Dwie najbardziej popularne pochodzą z miast Gaziantep i Urfa. W przepisie z pierwszego miasta, używa się głównie czosnku do okraszenia mielonego mięsa, w drugiej miejscowości stawia się na cebulę. Lahmacun tradycyjnie wypieka się w kamiennych piecach, czego efektem jest niesamowity aromat i smak pizzy, trudny do skopiowania w warunkach domowych. Pizzę najczęściej skrapia się sokiem z cytryny, a ponieważ ciasto jest cienkie tworzy się z niego wrapa wypełnionego świeżo skrojonymi warzywami. Osobiście, danie bardzo przypadło mi do gustu. Wołowina nie jest wcześniej smażona, tylko zapiekana. Kilka porcji pizzy potrafi dać uczucie sytości na przynajmniej połowę dnia - a pomyśleć, że w Turcji lahmacun często pełni funkcję przystawki. 



Składniki:

Ciasto:
  • 500 g mąki pszennej
  • 50 g świeżych drożdży
  • 1 łyżeczka cukru pudru
  • 300 ml ciepłej wody
  • 1 łyżeczka soli
  • 2 łyżki oliwy
Farsz:
  • 350 g mielonej wołowiny (możesz ewentualnie zużyć opakowanie 500 g)
  • 1 cebula 
  • 1/2 dłuższego lub 1 mniejszy strąk papryczki chilli
  • 2 ząbki czosnku
  • 2 duże pomidory bez skóry lub 200 g z puszki
  • 1/2 większej czerwonej papryki lub 1 mniejsza
  • 1/2 pęczka natki pietruszki
  • mielony kumin, świeżo zmielony pieprz, szczypta soli

Sos jogurtowy:
  • 250 g jogurtu naturalnego (użyłam typu bałkańskiego - jest znacznie bardziej gęsty od pozostałych)
  • 2 łyżki majonezu
  • 1 łyżka soku z cytryny
  • 1 łyżeczka posiekanej natki pietruszki
  • szczypta soli i świeżo zmielonego pieprzu
Dodatkowo: gotowy sos sambal oelek



Przygotowanie:
  1. Do niewielkiej miski wsyp rozdrobnione drożdże, posyp cukrem pudrem, dolej ciepłej wody. Zamieszaj i odstaw na  5 minut. Do większej miski przesiej mąkę i sól. Dolej drożdże z wodą i wyrób na w miarę gładkie i sprężyste ciasto. Wysmaruj ręce oliwą uformuj kulę, przykryj ściereczką i odstaw do wyrośnięcia na około 1 godzinę w ciepłe miejsce bez przeciągów. Ciasto powinno podwoić swoją objętość.

  2. W tym czasie przygotuj farsz. Pokrój cebulę, papryczkę chilli, czosnek, paprykę, pietruszkę i pomidory na niewielkie kawałki i zmiksuj blenderem na gładką masę. Wyłóż mięso wołowe do miski lub głębszego naczynia, rozlej przygotowany płyn i dobrze wymieszaj, aby składniki dobrze połączyły się ze sobą. Przypraw kuminem, pieprzem i odrobiną soli.

  3. Wyrób ciasto na stolnicy i rozwałkuj. Ilość ciasta starcza na 3 płaty pizzy. Na każdym płacie rozsmaruj przygotowane nadzienie. Blachę wysmaruj odrobiną oliwy lub oprósz mąką i piecz pizze w piekarniku rozgrzanym do 225 stopni Celsjusza przez około 9-10 minut.

  4. Składniki na sos wymieszaj ze sobą. Posmaruj gotowe lahmacun sosem sambal oelek i sosem jogurtowym. Przybierz liśćmi natki pietruszki.


Smacznego!